AFFLIGEM - Diamanten priesterjubileum van dom Idesbald

Editiepajot_affligem_dom_idesbald_foto_ben_vermoesen

Dom Idesbald, links op de foto. - Foto © Ben Vermoesen

24 juli 2010 was een feestelijke dag voor de abdij Affligem en voor het Cultureel Centrum. Dom Idesbald vierde die dag de zestigste verjaardag van zijn priesterwijding door Mgr. Lamiroy in de Sint-Andriesabdij te Zevenkerken en tegelijk ook zijn (uitgestelde) 85ste verjaardag.

Dom Idesbald werd geboren als Gabriël Verkest in Tielt op 4 februari 1925. Zijn moeder, vroeg weduwe geworden, moest alleen de zorg dragen voor haar 5 kinderen. Haar beeld als zorgzame hardwerkende vrouw is dom Idesbald altijd bijgebleven. Na zijn humaniorastudies aan het St.-Jozefscollege te Tielt wou Gabriël priester-monnik worden en hij trad, nu 66 jaar geleden, in te Affligem en kreeg er de kloosternaam Idesbald. Hij koos voor Affligem omdat hij er niet moest preken en geen lesgeven! Hij wou er een leven van stilte en gebed. Van 1947 tot 1951 studeerde de jonge monnik theologie in Sant Anselmo, de benedictijnse universiteit te Rome. Terug in Affligem werd dom Idesbald gastenpater en medewerker aan het Tijdschrift voor Liturgie. In 1957 volgde zijn aanstelling tot godsdienstleraar, eerst aan het Koninklijk Atheneum te Denderleeuw en vanaf 1970 aan het St.-Vincentiusinstituut te Gijzegem.

Vanaf 1967 werkte hij mee aan de verdere uitbouw van het Cultureel Centrum. Zijn hoofdbekommernis was dat het niet alleen een cultureel, maar ook een sociaal centrum zou zijn. Door een onbaatzuchtige inzet voor hulpbehoevende mensen en door een constante steun aan missionarissen met de jaarlijks ingerichte Geschenkenbeurs, wou hij zijn monastiek ideaal gestalte geven. En als er nog wat tijd overblijft dan is dom Idesbald in zijn “tuintje” te vinden. Tussen zijn struiken en bomen, mediterend over Gods wonderbare schepping, voelt hij zich perfect gelukkig. Planten, oogsten en de vruchten van zijn arbeid uitdelen om mensen blij te maken, meer moet dat niet zijn.

Veel bezoekers aan het Centrum vertellen het al jaren: dom Idesbald is nog niks veranderd. We hopen dat hij nog vele jaren “niks verandert” en met zijn inzet en bezieling nog veel mensen mag gelukkig maken.