HERNE - Waar was dat feestje?

Tania's feestje - Foto's © Deschuyffeleer

Zelfs een bui kon de pret niet bederven - © Deschuyffeleer

Waar was dat feestje gisteren ook al weer? Oh ja, bij Tania Stadsbader en bij Thomas Van Den Hoof in St-Pieters-Kapelle. Vrienden, collega’s, goede kennissen, buren, familie, kortom een ruime delegatie uit Tania’s Facebook, Twitter en andere bestanden gingen gretig in op de uitnodiging.

Niet voor zo’n last minute-achtige, bescheiden, pietepeuterige, schamele, flauwe, waardeloze, ondermaatse, povere en nietige bedoening. Oh neen, het werd een heus feestje van de bovenste plank. Hapjes, drankjes, ijsjes, sappen, kazen, vleeswaren, koekjes, patisserie,... alles puur en onversneden uit het Pajottenland. Alleen het weer zat niet perfect mee. Gelukkig hadden de gastheer en -dame ook aan tenten gedacht om de genodigden tijdens de regenbuien onderdak te bieden.

Tania had dan ook een waaier aan redenen om te feesten. Eén van de meest aansprekende was wel haar 41ste verjaardag. Tania zag inderdaad het langste daglicht voor de eerste keer op 20 juni 1970.

Voor een tweede insteek van het feestje gaat Tania terug naar oktober van vorig jaar toen haar persoonlijk dagboek en wetenschappelijke toelichting ‘Dizzy me - Leven met evenwichtsstoornissen’ van de drukpers rolde. In deze autobiografie vertelt zij over de dagelijkse problemen, de vragen en de angsten die ze als patiënte met BPPV of Benigne Paroxysmale Positional Vertigo, een goedaardige aandoening die een sensatie van ongecontroleerde beweging teweegbrengt, heeft doorgestaan. Het was pas in oktober 2008 dat ze na vele jaren sukkelen, twijfels en alsmaar hoop operatief van haar aandoening werd verlost.

Een derde reden om een feestje te bouwen was haar recente aanstelling als Netwerkmanager van Pajottenland+.

Voor de vierde reden verwijst Tania naar haar diploma van Flandrienne. Dankzij een paar vrouwelijke Draisinekes is het Tania gelukt om op relatief korte tijd, mede een fameuze portie inzet, om als van op nul beginnende wielertoeriste een 80 km-rit vlot tot een goed einde te brengen waarbij zelfs het tracé van de Ronde van Vlaanderen niet wordt geschuwd.

Haar wielertoeristencarrière had voor Tania nog een bijkomende verrassing in petto. Naast een opgekrikte fysieke conditie mocht zij met de glimlach ook een gewichtsverlies van nagenoeg 10 kg laten optekenen. En dat was dan ook weer een bijzondere reden om te feesten.

Last but not least voor al het feestgedruis was het Tania om de uitdaging om doen. “Ik heb met mijn feestje willen bewijzen dat een buurtgevoel nog bestaat, dat samenhoren als vrienden, collega’s, familie, gezamenlijke kennissen belangrijk is en bovendien ook nog leuk kan zijn”, aldus het feestvarken. “Met dit feestje wil ik mijn 90 genodigden de hint meegeven om ook zo’n een feestje te bouwen. Op onze aanwezigheid mogen zij alvast rekenen”.