HERNE – Woord van de oppositie

De Open Vld had zich de gemeenteraadsverkiezingen heel wat anders voorgesteld. Ondanks de inspanningen ziet de partij zich met enkel nog lijsttrekker Thierry Deblander als enig oppositielid karig beloond tegenover de overmacht van de 16 CD&V-gekozenen. Hoe hard kwam de nederlaag aan ? Ging Open Vld het tij niet keren ? Hoe valt het débacle te verklaren en hoe moet het nu verder ? Thierry Deblander maakt een analyse en pakt hierbij uit met een aantal opmerkelijke stellingen.

“Wij moeten als kritiek aanhoren dat wij niet constructief hebben meegewerkt”, opent de ontgoochelde lijsttrekker de debatten. “Maar hoe kun je met een kleine oppositieploeg optornen tegen een almachtige meerderheid die slechts een week voor de gemeenteraden de voorgekauwde agenda aan de oppositieleden laat geworden ? En wat verzin je tegen de heuse personencultus rond burgemeester Kris Poelaert met in zijn zog een aantal volgelingen ? Wat hebben onze kandidaten dan weer niet tegenover die volgelingen ?”

Schuldenlast

Als enig oppositielid wacht Thierry Deblander een weinig benijdenswaardige taak. “Sowieso zal ik onze stemmers vertegenwoordigen en trachten bepaalde vooral financiële punten nauwkeurig op te volgen. Nochtans hebben wij ook een visie”, luidt het. “Zo zijn wij voorstander de schuldenlast die nu al oploopt tot 1 700 euro per inwoner af te bouwen. Het is hoogtijd de tering naar de nering te zetten. De leningslast dient herzien en nieuwe projecten die meer kosten dan wezenlijk opbrengen zijn uit den boze”.

Ook rond veiligheid en mobiliteit heeft de Open Vld concrete plannen. “Er dient slim met de middelen omgesprongen. Ook met weinig investeringen kan soms een hoog rendement bekomen worden. Zo denken wij aan het invoeren van éénrichtingsverkeer in de Kapellestraat om de toegang tot de schoolomgeving aldaar te vergemakkelijken”, stelt de lijsttrekker.

Het verwerven van het Dominicanessenklooster is een doorn in het oog van Thierry Deblander. “Ondanks de gunstige aankoopvoorwaarden zal de renovatie nog veel geld kosten. Bovendien is het gebouw op zich, overigens op een weinig gelukkige locatie, niet zozeer geschikt voor een openbare dienst. Een gebouw op de terreinen van de gemeenschapschool in het centrum zou veel meer perspectieven openen. Waarom werd ook niet de sporthal van de gemeenschapsschool verworven en gerenoveerd in plaats van een peperdure nieuwe sporthal uit de grond te laten rijzen in de Hernekouter ?”

Samen met zijn partij ziet Thierry Deblander veel financieel heil in overkoepelend samenwerken met andere gemeenten zelfs over de taalgrens heen en waarom ook niet op provinciaal vlak. “Was het duur project van de brandweervoorpost in Tollembeek wel echt nodig ? Waarom kwam men niet tot een samenwerking met Edingen om de ziekenwagens te kunnen laten uitrukken met tweetalige ambulanciers

Politiek is emoties

“Uiteraard zijn veel van onze jonge kandidaten bijzonder ontgoocheld. Ook het afscheid van onze lijstduwer Nestor Cochez, die na een carrière van 42 jaar mandataris uit de gemeenteraad verdwijnt, spreekt velen aan. Politiek is nu éénmaal ook emoties. Ge moogt ontgoocheld zijn in het resultaat maar ge moogt niet ontgoocheld zijn in wat je er voor gedaan hebt. Onze kandidaten, waaronder meerdere verjongingskandidaten met heel wat capaciteiten en met een duidelijke toekomstvisie, waren nochtans bijzonder gedreven”, laat Thierry Deblander de gemoedsinstelling van zijn medekandidaten uitschijnen.

De oorzaken van zijn nederlaag zoekt Thierry Deblander zowel bij de figuur van burgemeester Kris Poelaert als bij de foute inschatting om niet samen te klitten met andere partijen in een oppositiekartel als bij de verwachtingen van de kiezers in de gemeente. “De burgemeester is in de politiek kunnen ingroeien via de sterke figuur van zijn vader en via de CD&V-hegemonie in de buurgemeenten. En welk beleid verwachten de kiezers nu van de gemeente ? Blijkbaar liggen zij niet al te zeer wakker van cijfers. Je moet je afvragen waar zij dan wel wakker van liggen. Blijkbaar moet je hen je boodschap brengen eerder met cartoons dan met wel doordachte beleidsplannen”.

Professionelen
Thierry Deblander stelt zich ten slotte ook openlijk de vraag of alle burgemeesters en schepenen nog wel geschikt zijn voor het leiden van een gemeente. “Alles wordt zo complex. Hebben zij wel voldoende managementscapaciteiten en voldoende tijd ? Zijn zij ook bereid de nodige inspanningen te leveren ? Waarom niet durven denken voor het beheer van de gemeente aan een goede mix van verkozen politiekers met professionelen. En wat met de décumul ? En zouden wij overigens niet beter af zijn met het schrappen van de kiesplicht ?”