BEVER - Galmoeëren en Bèèver op zè Pajots

Pajosa bracht de vijfde editie van “op zè Pajots” naar de parochiezaal in Bever. Het werd een unieke, knotsgekke, bonte avond voor en door echte Pajotten. Ditmaal stonden Bever en Galmaarden in de kijker.

Met “ Gouën ouved, brave mensjken, allemoeiël , de vuifden ouved op zè Pajots weed iet gieël spesjoeël . Miskien wuird’n der ie een poeër ambetant asek zeg Galmoeëern en Beiver es den top van ’t Pajotteland. Ons skuuën streike stout vanouved volop in spots op den vuifen ouved – Op zè Pjots” was voor Werner Godfroid, presentator van dienst, de kogel door de kerk.

Voor een avondvullend programma werd beroep gedaan op sportvedette André Mertens die over zijn gloriedaden van weleer vertelde alsof het gisteren gebeurde. Ook Michel Matthijs kwam als “ne gruuëte meneer “ een “stuksen” brengen over “den vruggeren tèèd”. Marijke en René Felix lieten zich evenmin onbetuigd en brachtten een bomvolle parochiezaal aan het schaterlachen.

Met Frans Peterman kwam het ietwat serieuzer werk aan de beurt. Hij had het over de 10 opvallendste kenmerken van de Galmaardse en Beverse dialecten. Voor de pauze werd het publiek door de Galmaardse toneelvereniging “Wilskracht en Vreugd” in een flashback naar 1925 teruggebracht. Ook de folkloristische heksenverenigingDe Makrallen speelde een thuismatch met een meer dan ludieke caféact.

De kers op taart was de stoefronde tussen de burgerheren van Galmaarden en Bever. De naamgenoten Deneyer hadden een vette kluif aan elkaar. Wie het pleit won laten we in het midden.Toch dient gezegd dat de kleintjes zich niet hebben laten in de hoek drijven.

Voor de “taalkwis” werd een beroep gedaan op een gekende figuur uit Bever en de omringende gemeenten Lennik, Gooik, Galmaarden, Herne en Pepingen. Winnaar Paul Cardoen uit Galmaarden mocht naar huis met de “Zilveren Patat”.

Als afsluiter serveerde Walter Evenepoel, den troubadour uit Pamel en drijvende kracht achter Pajosa, een slotlied over hoe kan het ook anders “Galmoeëren en Bèèver”.

“Toch zèn Galmoeëren en Bèèver

Twie geminjtes nor mèn èt,

K’ em ze gielegans van bouven

Op ’t peedstalleke gezetj.

Aster ieverans nen emel es,

Dèèn kujjer van op oen

Dajje Galmoeëren en Bèèver

Op de wegwèèzer zie stoen”.