PAJOTTENLAND - De molenaars Orinx en het Belgisch trekpaard naar Raoul De Wolf
Het Museum van het Belgisch Trekpaard in het voormalig gemeentehuis van Vollezele was de locatie die auteur Raoul De Wolf had uitgekozen om zijn jongste publicatie ‘De molenaars Orinx en Orange I de stamvader van het Belgisch Trekpaard’ voor te stellen. Het was doctor in de geschiedenis Herman Vandormael die de voorstelling inleidde. De drie onderbouwde hoekstenen in het boek zijn brood, windmolens en paarden. Het voorwoord van het naslagwerk is van de hand van Jan Spooren, de Vlaams-Brabantse provinciegouverneur.
Jarenlang verzamelde Raoul data, feiten, gegevens,…. kortom alle informatie met het Pajottenland als insteek. Begin de jaren 2000 was hij ook de figuur achter de website van het Pajottenland, een webstek die dan in 2009 door Pajottenland+ werd overgenomen. Raoul komt dan ook terecht de titel toe van ‘kenner bij uitstek van het Pajottenland’.
Piet Vanthemse
De voorstelling werd bijgewoond door familieleden en bevriende Pajottenlandkenners uit Galmaarden en buurgemeenten. Onder hen ook Piet Vanthemse, die als voorzitter van de Trekpaardenraad mee ijverde voor de erkenning van het Belgisch Trekpaard als immaterieel cultureel erfgoed. “Bij het lezen van de brochure ontdekte ik een verdienstelijk en goed gedocumenteerd familie-, streek-, molenaars- en paardenfokkersverhaal. Een mooie greep uit onze geschiedenis”, was zijn commentaar.
Werner Godfroid
Ook Werner Godfroid (Bever), gids en lid van de raad van bestuur van het Museum van het Belgisch trekpaard vindt dat de publicatie terecht de stempel van naslagwerk verdient. “Trouw aan de waarheid en geschreven zonder franjes en fantasietjes” is dan ook zijn aanbeveling die trouwens ook door Herman Vandormael die het werk voor de presentatie volledig heeft kunnen doornemen gedeeld wordt. Werner vond wel dat via een boekvorm met illustratiemateriaal het gedetailleerd werk van Raoul beter tot zijn recht zou zijn gekomen.
Herman Vandormael
Het was Herman Vandormael (Herne), doctor in de geschiedenis en eveneens auteur van verschillende geschiedkundige boeken, die de auteur en het boek mocht inleiden.
“Wie aan ‘molens’ denkt ook aan ‘brood’. In het geschrift, dat Raoul zelf een bescheiden brochure noemt, gaat hij terug naar zijn jeugd waar de boterham in het dagelijks patroon een primaire plaats innam. “Daarvan getuigen nog veel sporen in ons huidig taalgebruik” zegt hij. “Om er maar een paar te citeren ‘Brood en spelen, meer heeft een volk niet nodig’ en het alom gekend gebed ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’. Een weerslag is ook nog te vinden in ‘broodwinner’ van een gezin, ‘op droog brood komen te zitten’ en ‘wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Van Brood naar molens, van molens naar Orinx, van Orinx naar Orange I en van Orange I naar het Belgisch Trekpaard in Vollezele” is een aaneenschakeling van ijkpunten die alle een roemrijke plaats verdienen in onze geschiedenis en die door Raoul meesterlijk zijn weergegeven. Niet minder dan 52 molens, allemaal met de familienaam Orinx - of met een afgeleide variant ervan - waren destijds getuige van een rijk agrarisch verleden. In de wijde omgeving zijn thans alleen nog de Hertboommolen in O.L.V.-Lombeek en de in restauratie zijnde molen van Hondzocht, die eigenlijk in Wallonië ligt, te bekennen. De molenaars Orinx zijn ook de grondleggers van het kweken van paarden in onze streek.
Wanneer men van iemand zegt dat hij paardentanden heeft, of erger nog, een paardenkop, dan is dat zeker niet vleiend bedoeld, zelfs niet voor het paard. Maar toch is het paard sedert onheuglijke tijden het dier dat het nauwst met de mens verbonden is. De uitdrukkingen waarin mens en paard vergeleken worden zijn al even talrijk als gevarieerd en het vermogen van onze auto wordt niet in motorkracht uitgedrukt, maar in paardenkracht. Het brood komt van het meel, dat uit de molen komt. Het paard bracht vroeger het meel tot bij de bakker, die zijn brood rondvoerde met kar en paard…. De tekst van Raoul, die overigens heel vlot leest, is terecht een eerbetoon aan het Brabantse Trekpaard en aan de families die het al enkele eeuwen kweken en met de familie Orinx alleszins toonaangevend voorop. Een eerbewijs aan het Brabantse Trekpaard betekent uiteindelijk ook een eerbewijs aan ons volk.
Eenvoudig gesteld zijn er uiteindelijk toch maar twee soorten paarden: luxepaarden en werkpaarden. Ook de ‘Pajotten’ behoren tot het tweede ras, dat geduldig zwoegend als een Brabants trekpaard, de sporen trekt voor wie later komt. Terecht dus dat het Belgisch Trekpaard erkend werd als immaterieel erfgoed en bravo aan het werk van Raoul dat gerust als baanbrekend mag bestempeld worden. Wie het doorneemt, krijgt een ruim inzicht in een boeiend stuk streekgeschiedenis, dat onlosmakelijk verbonden is met brood, molens en paarden”.
Het naslagwerk telt 72 pagina’s en kost 11,95 euro. Wie geïnteresseerd is schrijft dit bedrag over op BE43 7340 6403 8601 van Raoul De Wolf, en vermeldt ‘boekje Orinx’ en het leveringsadres.
De integrale opbrengst van de verkoop zal geschonken worden aan Bos+ als bijdrage om de klimaatproblematiek op te lossen. Dit is mogelijk doordat een milde sponsor de drukkosten ten laste nam.
