GALMAARDEN - Het vlammetje van Jeanne doofde langzaam uit

Het prentje van Jeanne. - Foto marc Colpaert

Jeanne gekend als Jeanne Van Stientjes is vorige week komen te overlijden, ze had de gezegende leeftijd van 93 jaar en zou volgende maand 94 worden. Ze verloor haar ouders Irma en Leon toen ze nog maar 46 jaar oud was, maar kon rekenen op haar buren die haar meer dan 45 jaar lang verzorgden en er waren voor haar. Een verhaal om toch even bij stil te staan. U leest het alleen bij ons!

Jeanne werd geboren in het jaar 1926, haar vader was timmerman en gedeeltelijk ook landbouwer zoals dat in die tijd normaal was. Haar moeder zorgde voor het gezin en Jeanne groeide op in een warm nest. Al vlug werd duidelijk dat Jeanne wel een beetje haar plan kon trekken, maar toch de nodige hulp moest krijgen van andere mensen om door het leven te kunnen gaan. Ze deed het huishouden samen met haar moeder Irma en was veel terug te vinden met haar borstel om het huis proper te houden. Haar ouders waren terecht bezorgd om haar want wat moest er met Jeanne die geen broers of zussen had, gebeuren als zij er niet meer waren. Haar ouders bespraken dit probleem met hun buren en deze mensen beloofden plechtig om voor Jeanne te zorgen, als haar ouders er niet meer waren. En gelukkig maar want in 1972 Jeanne was toen amper 46 jaar oud, was ze al haar ouders kwijt. De buren hadden hun woord gegeven - in die tijd betekende dit nog iets - en dus zorgden ze vanaf dan voor Jeanne. Ze kon in haar vertrouwde omgeving blijven en moest niet naar een instelling of een rusthuis. Maar de buren werden ook een dagje ouder en konden op een bepaald moment de zorg voor Jeanne niet meer aan. Geen probleem echter want hun kinderen zorgden dan maar gewoon verder voor Jeanne en toen ze wat ouder werden, kwam Jeanne zelfs bij hen inwonen. In 2012 werd Jeanne een eerste keer zwaar ziek maar ze overleefde het en mocht terug naar huis, het huis van de buren, die ze ondertussen als haar eigen familie beschouwde. De laatste jaren was Jeanne bedlegerig maar werd ze nog steeds goed verzorgd, door ondermeer de mensen van het wit-gele-kruis en door de kleinkinderen van haar oorspronkelijke buren.
Het is een mooi voorbeeld van hoe drie generaties zorg draagden voor Jeanne, want wat moest er anders met haar gebeuren. Het is een verhaal dat vandaag bijna niet meer te vinden is, dat mensen zomaar voor vreemden (de buurvrouw) gedurende meer dan 45 jaar zorgden voor hun medemens. Vandaag is het zo dat in sommige families opa of oma niet vlug genoeg in het rusthuis kunnen belanden, wij zorgen niet meer voor onze eigen mensen. Jeanne werd begraven in Vollezele en tijdens de kerkdienst waren heel wat mensen aanwezig. Een laatste mooi eerbetoon voor Jeanne, maar tevens ook voor de buren die gedurende drie generaties hun uiterste best deden voor hun medemens!