Huiselijk geweld is nooit aanvaardbaar en op veel hulp moet je echt niet rekenen aldus Amelie uit Bever

Foto_colpaert_natuur_tentoon_bos_2__kopie_

Illustratiebeeld foto Marc Colpaert

Na het verschijnen van een artikel over een studienamiddag over intrafamiliaal geweld in het Pajottenland kregen wij van Amelie uit Bever een vraag om even af te spreken, zodat ze haar verhaal kon doen. Volgens haar is er nog heel veel werk uit te voeren en worden slachtoffers nog altijd niet behandeld zoals het zou moeten door Politie en justitie.

Amelie begint haar verhaal. "De laatste 8 jaar voerde mijn man, nu mijn ex-man verschillende sexuele agressies uit op tal van mijn familieleden, zelfs met enkele kinderen. Twee jaar geleden gingen mijn ogen open en ontdekte ik dat mijn man een dubbel leven had en dat hij over van alles aan het liegen was. Hij had een andere personaliteit als hij bij mij was en had al maanden een relatie met een andere vrouw. Op het moment dat ik hem daarmee geconfronteerd heb, is hij heel agressief geworden. Ik wilde scheiden, maar hij wou niet vertrekken. Ik kon het niet meer aan, je moet weten wij hebben ook kinderen samen. Tussen 2020 en 2022 heb ik twaalf klachten neergelegd bij de Politie Pajottenland. Hun reactie was steeds, geen nieuws te melden, ze hebben nooit iets gedaan. Ik heb zelf op 8 november 2022 een aanval op mijn leven, zeg maar een poging tot doodslag meegemaakt. Hij reed met de wagen naar mij toe om mij omver te rijden, gelukkig was er een getuige die alles heeft gezien en dit ook aan de Politie heeft verteld. Nadien kwam er dus een contactverbod, de enige reactie in al die jaren tegen mijn ex-man.

Hij kreeg op 10 november 2022 de kans om zijn persoonlijke dingen samen met de Politie te komen halen , maar in plaats van zijn persoonlijke spullen heeft hij alles van waarde opgehaald zelfs mijn eigen juwelen gestolen. Daar heb ik een klacht voor ingediend, nog steeds geen enkele reactie ook niet op al mijn andere klachten. Als de Politie reageert is het door te zeggen wij zijn onderbemand wij kunnen niets doen hetzelfde hoor ik bij justitie.

Ik ben boos op de procedures ze helpen niet, ik ben gefrusteerd, de slachtoffers worden niet geholpen. Na die poging van doodslag kreeg ik een brief van justitie in handen. Daarin staat: Uit het onderzoek is gebleken dat er voldoende bewijslast tegen uw man is om tot vervolging over te gaan. Omdat hij in het recente verleden geen gelijkaardige strafbare feiten heeft gepleegd zal hij deze keer niet vervolgd worden en zal het dossier geseponeerd worden.

Vandaag staat het onderzoek nergens, ik wil alleen dat ik terug vrij ben, want ik krijg via via nog steeds bedreigingen en ik ben nog steeds doodsbang van hem dat hij mij iets doet. Ik wil verder met mijn leven maar het gaat gewoon niet

In mijn hoofd denk ik nu dat hij een tweede kans krijgt om mij nog eens te proberen te vermoorden. Dat is dus een nachtmerrie voor mij, gelukkig heb ik nog mijn kinderen". Ondertussen heeft Amelie al drie vrouwen uit haar omgeving geholpen om thuis te vertrekken na familiaal geweld. "Ik hoop dat mijn getuigenis andere mensen helpt om de stap te zetten, want huiselijk geweld is nooit aanvaardbaar en op veel hulp moet je echt niet rekenen", besluit Amelie .