GERAARDSBERGEN - Burgemeester bevoegd voor bestrijding eenzaamheid
Ieder van ons wordt wel eens geconfronteerd met een ouder, grootouder, vriend, buur,… die te kennen geeft zich alleen te voelen.
Hoe alleen zijn of eenzaamheid juist aanvoelt, welke negatieve stemmingen en welk onbehagen en rusteloosheid, eenzaamheid met zich teweegbrengt, weten we ook wel allemaal, want vertel mij nu eens wie er zich nu nog nooit eenzaam heeft gevoeld.
De vele onderzoeken, bevragingen en statistieken liegen er niet om: 30 tot 40% van onze bevolking voelt zich alleen of sociaal geïsoleerd.
In tegenstelling tot wat we zouden verwachten, hebben onze verschillende sociaal geïnspireerde digitaliseringskanalen (facebook, twitter, internet, enz.) niet onmiddellijk een positieve invloed op dit maatschappelijk fenomeen.
Eenzaamheid bestaat al zolang er mensen zijn en komt voor in alle leeftijdscategorieën en in alle lagen van de bevolking.
Het is ook een moeilijk te definiëren begrip omdat tal van oorzaken en zeer uiteenlopende -meestal subjectieve- gewaarwordingen aan de basis ervan liggen.
Langdurige eenzaamheid is niet alleen een zaak van het betrokken individu, maar het kost onze samenleving handen vol geld.
Stress, verhoogde bloeddruk, vermoeidheid, hartklachten zijn maar enkele gevolgen uit een ganse reeks van gezondheidsproblemen waarmee eenzame mensen te kampen krijgen. M.a.w. eenzaamheid maakt ons letterlijk ziek !
Het bestrijden van eenzaamheidsgevoelens is niet enkel de verantwoordelijkheid van de eenzame, maar ieder van ons zou zijn steentje moeten bijdragen.
Zo ook is het een thema dat op de politieke agenda moet, aldus burgemeester De Padt.
Interessant hierbij om weten zijn de resultaten van een behoeftenonderzoek van de VUB bij thuiswonende 60-plussers in 200 Vlaamse gemeenten. (Geraardsbergen is deelnemende gemeente → zie: http://www.ouderenbehoefteonderzoeken.be/index.php?p=5)
Wat blijkt uit dit onderzoek, is dat er significante verschillen zijn al naargelang de woonplaats.
In de ene gemeente is slechts 12% van de 60-plussers ernstig eenzaam terwijl in de andere dat kan oplopen tot zelfs 25%. Volgens deze studie zou de inrichting van de buurt hierin een cruciale rol spelen.
‘En ik kan me in deze bevinding volledig vinden’, zegt burgemeester De Padt: ‘In een groene, propere, verkeersarme en veilige zone met zitbankjes e.a. is het aangenaam vertoeven; dergelijke plaatsjes werken aanlokkelijk. In mijn eigen buurt, langs het Denderpad, kom ik gemakkelijker mensen tegen die de tijd nemen om mij aan te spreken, dan in eender welke straat.’
De tijd is aangebroken dat we in onze supercompetitieve samenleving, die sterk inzet op individueel succes, de nodige aandacht weten te schenken aan eenzaamheid in al haar facetten.
De overheid kan hierbij een belangrijke rol spelen, door het aanreiken van zinvolle activiteiten voor ouderen, zorgen voor goed opgeleide zorgverleners die over de vereiste kennis beschikken om eenzaamheid te kunnen detecteren, de openbare plaatsen op een manier inrichten dat ze mensen naar buiten lokken, door het creëren van rustplekjes met een gemakkelijke toegankelijkheid, enz. …
De eerste stap in dit traject is ongetwijfeld het doorprikken van het stigma dat op eenzaamheid rust, waardoor veel mensen zelfs niet durven toegeven dat ze eronder lijden. M.a.w. eenzaamheid moet bespreekbaar worden !
“Eigenlijk overlapt dit heel wat domeinen: ouderenbeleid, zorgbeleid in het algemeen, stadsinrichting, mobiliteit, woonvormen …”, stelt Guido De Padt. “Bij het omschrijven van bevoegdheden in de volgende legislatuur, wordt de bevoegdheid voor bestrijding van de eenzaamheid dan ook best toegekend aan de burgemeester”, aldus de huidige burgervader.
