Waarom GROEN GERAARDSBERGEN geen voorstander is van een ringweg rond Geraardsbergen

De Astridlaan moet ook meegenomen worden in de trajectcontrole. - Foto Marc Colpaert

Groen Geraardsbergen is het eens met de stelling dat de vooropgestelde trajectcontrole op de N42 op het grondgebied Overboelare, geen afdoende oplossing is voor de verkeersoverlast, vooral te wijten aan het vrachtvervoer. Ook de Astridlaan moet meegenomen in de trajectcontrole. Verhoogde voet- en fietspaden zijn een must. Iedere dag riskeren stappers en trappers hun veiligheid.

Naast de trajectcontrole wordt de idee van een ringweg rond Geraardsbergen terug van onder het stof gehaald. Groen Geraardsbergen is hier absoluut geen voorstander van. Om deze ringweg te realiseren moet men twee dorpskommen doorkruisen, nl. Goeferdinge en Zarlardinge. Dit is gewoonweg niet realistisch, alleen nog maar omwille van de kostprijs. Laat staan de overlast dat dit zou betekenen voor de “getroffen” gemeenten. Het is het verplaatsen van het probleem. Ook al zou de kostprijs geen probleem zijn, dan is men vertrokken voor een procedureslag die enorm veel tijd (en nog meer geld) in beslag zou nemen. Wil Geraardsbergen een “tweede-lange-wapper-verhaal? Tevens zal deze ringweg ook een beslag leggen op de al schaarse open ruimte en natuur. Groen Geraardsbergen stelt twee oplossingen voor die even doeltreffend zijn en veel minder duur. Vooreerst het invoeren van een tonnagebeperking. Dit zou inhouden dat vrachtwagens van meer dan 3,5 ton geweerd worden. Een uitzondering kan gemaakt worden voor vrachtwagens die vanuit Geraardsbergen, elders goederen moeten bezorgen, of vrachtwagens die in Geraardsbergen moeten leveren. Dit moet dan gepaard gaan met een controle op de in te voeren snelheidsbeperking van 50km/u.

Bijkomend moet er ook een vrachtwagensluis voorzien worden.

Door de combinatie van de detectielussen in het wegdek en de lasers op een bepaalde hoogte (3m) naast de weg kan een vrachtwagen of bus gedetecteerd worden. Gewone personenwagens zullen door de detectielussen worden opgemerkt, maar de laserstraal niet doorbreken omdat ze te laag zijn. Een vogel die de laserstraal doorbreekt, zal niet als een voertuig worden herkend omdat de lussen in het wegdek niet reageren.

Met deze methodiek wordt het onderscheid tussen een personenwagen en een vrachtwagen dus gemaakt op basis van de hoogte en niet op basis van de massa van het voertuig. Wanneer een hoog voertuig wordt gedetecteerd, wordt de camera getriggerd. DIe neemt dan een digitale foto van het kenteken van het voertuig. Op de digitale foto’s wordt kentekenherkenning toegepast. Voertuigen die de camera activeren maar toch zijn toegelaten, zoals hulpdiensten, bussen en leverdiensten worden in een zogenaamde white-list opgenomen. De foto’s en video’s van dergelijke voertuigen worden door middel van nummerplaatherkenning onmiddellijk verwijderd en worden op die manier niet in aanmerking genomen voor verbalisatie.

Een alternatieve detectie- en classificatiemethode is ook mogelijk zonder lussen, maar op basis van beeldanalyse.

Een dubbelpolige digitale sluis bestaat uit twee ANPR-locaties, i.c. één bij het binnenrijden van het dorp en één bij het buitenrijden. Op beide locaties gebeuren dezelfde registraties, met de bijkomende functionaliteit dat de registraties aan beide polen van de identieke kentekens met elkaar worden vergeleken. Bij een voertuig dat door beide polen werd gedetecteerd, wordt nagegaan welke tijd is verstreken tussen de detectie door de eerste en de tweede pool. Op deze manier kan doorgaand verkeer, met een korte tijd tussen de 2 detecties, van bestemmingsverkeer worden onderscheiden. De idee voor het aanleggen van een ringweg is geen oplossing voor mogelijks sluipverkeer en plaatst de gemeenschap voor een enorme kost. - MCT