KVLV-PAMEL op nostalgische toer naar Bokrijk en de jaren zestig

Editiepajot_roosdaal_kvlv_pamel_naar_bokrijk_foto_ingezonden__2_

(ingezonden foto's)

Editiepajot_roosdaal_kvlv_pamel_naar_bokrijk_foto_ingezonden

(ingezonden foto's)

Editiepajot_roosdaal_kvlv_pamel_naar_bokrijk_foto_ingezonden__1_

(ingezonden foto's)

Marie Jeanne Evenepoel: “Op een zonovergoten woensdag 29 augustus vertrokken we met een stevige groep van 49 deelnemers vanuit Liedekerke met de trein rechtstreeks naar Bokrijk. Het domein ligt op een boogscheut van het station zodat we er na 10 minuten binnenwandelden.

Na een “aperitiefje” in de herberg Sint-Gummarus en de picknick onderweg, trokken we naar de plaats van afspraak voor een bezoek aan het museum van de sixties.

De gidsen stonden ons op te wachten aan het flower power caravannetje bij de Oude Stad. Daar kregen we eerst wat uitleg over de tijdsgeest van 50 jaar geleden.

Bij het binnenstappen in het museum ontvingen we elk een paspoort van een persoon uit de jaren ‘60. In de verschillende ruimtes kon je op tafels en schermen je paspoort leggen en zo informatie opdoen over je personage: een advokaat, een gastarbeider, een student, een mijnwerker….

Voor de meesten onder ons was het een herbeleven van die magische jaren waarin precies alles mogelijk werd, een tijd van verandering: de puberjaren van de pop, de eerste maanlanding, de pil en vrouwenemancipatie, protestmarsen tegen atoomwapens…

Onze woningen en interieurs ondergingen een ware metamorfose.

Intussen was de middag al aardig opgeschoten en doken we nog verder het verleden in tussen de huisjes, molens, kapelletjes en boerderijen.

Nog levendiger werd het toen acteurs ons meenamen naar het leven op het platteland anno 1912.

Mijnheer pastoor hield een donderpreek in de kerk; in het schooltje kregen we van de strenge juffrouw Helena catechismusles en levenshouding. Ook straffen werden gedemonstreerd. We maakten de berechting mee van de jonge boer Jules.

’t Was alsof we een dorp binnenstapten waar de tijd al honderd jaar stilstond.

De kinderen konden zich uitleven in de speeltuin, een kruidenmengeling maken in het huis van “de vijfde boog”, een bloempje vilten…

De tijd was te kort om alles te bezoeken want om 18 uur moesten we terug naar het station. De kinderen moe geravot; de volwassenen nog niet volledig uitgebabbeld want de herinneringen gaven nieuwe stof tot conversatie.

Bij het aankomen in het station van Liedekerke om stipt 20.10 uur konden we voldaan terugblikken op een mooie, zonnige dag in prettig gezelschap en met een hoop herinneringen aan de tijd van toen”.