Fotografie is een uiting van bewondering en verwondering
Met een voorliefde voor ons Pajotse landschap, trekt Leo Van Vreckem er geregeld met zijn fototoestel op uit. Vol bewondering en met een scherp oog voor detail legt hij de schoonheid en de verrassingen van onze streek vast in beeld.
Vanwaar je interesse in fotografie?
Mijn passie voor fotografie is pas echt tot leven gekomen toen ik met pensioen ging en met de geboorte van de kleinkinderen. Ik volgde enkele cursussen, werd lid van de Fotoclub Roosdaal en investeerde in verschillende camera’s. Lange tijd lag mijn focus op landschaps- en weerfotografie, maar dankzij een opleiding bij CVO Groeipunt ontdekte ik ook de boeiende wereld van portret- en mensfotografie. Dat houdt me scherp en daagt me uit om mijn kennis voortdurend te verdiepen. Fotografie is voor mij de ideale hobby: ze brengt me buiten, zet me in beweging, laat me nieuwe mensen ontmoeten en geeft me de kans om me te verdiepen in zowel de techniek van het fotograferen als de kunst van de nabewerking.
De boerenbuiten en dan specifiek bomen genieten je voorkeur. Vanwaar die interesse?
Mijn roots liggen op de boerenbuiten. Ik ben geboren in de Molenveldstraat in Pamel, in een boerengezin met vijf kinderen, waarvan ik de jongste was. Misschien verklaart dat mijn grote voorliefde voor het landelijke leven en alles wat daarbij hoort: het zaaien en oogsten, het zien groeien en veranderen van de gewassen, de dieren in de weiden… Vooral hier, in onze eigen streek, want we zijn gezegend met een prachtig boerenlandschap.
Een boek uit mijn kindertijd, ‘Bomen sterven staande’, is me altijd bijgebleven. Tijdens onze wekelijkse wandelingen richting café Den Haas kom ik vaak langs bomen die elk hun eigen verhaal vertellen. Sommigen trotseren de tijd moedig, anderen verloren al enkele takken of dragen geen blaadjes meer – tekenen van een langzaam aftakelingsproces. Dat aftakelingsproces is ook inherent aan het leven.
Je trekt er ook vaak vroeg op de ochtend op uit. De morgenstond heeft goud in de mond voor jou…
Voor mij is er niets heerlijker dan vroeg op te staan en alleen op pad te gaan, te voet of met de fiets, mijn camera altijd bij de hand. Ik zoek een plekje in het veld, met een weids uitzicht over het Pajotse landschap. Daar wacht ik op dat magische moment: de zon die langzaam opkomt. Al een halfuur voor zonsopgang kleurt de hemel prachtig rood. De kleuren veranderen razendsnel en zijn telkens weer anders. Precies dat maakt elke zonsopgang uniek.
=> Dit en nog veel meer boeiende artikels lees je in PenZine. Je vindt dit streekmagazine bij meer dan 470 verdeelpunten in het Pajottenland & de Zennevallei. Info: www.penzine.be.
