Achille en Irma uit SINT-PIETERS-LEEUW vierden 50 jaar huwelijk

Achille Godart (81) en Irma Bomon (76) vierden hun diamanten huwelijk. Hun verhaal begon in de zomer van 1962.

Beiden woonden toen in Hondzocht. In de weggel achter het huis van de ouders van Irma was een schroothandel. Af en toe ging Achille langs bij de schroothandelaar om te kijken of hij iets kon gebruiken. Tot op de dag dat Irma hem zag passeren. De vonk sprong over maar in het begin bleef het bij wat onschuldig oogjes-pinken.

Van toen af ging papa regelmatig bij de schroothandelaar, niet dat hij echt iets nodig had maar dat oogjespinken vond hij wel leuk. Na een tijdje trok Achille zijn stoute schoenen aan . Van het één kwam het ander : eerst een babbeltje maar al snel volgde de eerste kus. Van dan af aan spraken ze elke zondag af, in 't geniep, en gingen ze vaak wandelen op den Ossemberg. Hoewel het in 1962 één van de koudste zomers van de eeuw was, waren de zondagen altijd behoorlijk warm.

Toen de ouders van Irma naar Hornu, een mijnstadje in de buurt van Bergen verhuisden, trok Achille elke zondag, als het werk op de boerderij gedaan was met de auto naar Hornu.

Achille zocht een bedrijfje in de buurt van Lembeek. Zijn oog viel al gauw op een boerderij in Oudenaken.

Na wat onderhandelen werd de overeenkomst getekend maar omdat ze nog niet onmiddellijk in de boerderij konden intrekken, reed Achille 3 maanden lang en 3 keer per dag van Hondzocht naar Oudenaken om de koeien te melken.

Irma werkte intussen al enkele jaren bij de zusterkes.

Op 10 juli 1965 trouwden ze en trokken ze in in de boerderij in Oudenaken. De ouders van ons Irma kwamen mee inwonen en samen bouwden ze de boederij verder uit.

Gewoon een boerderij was voor het jonge koppel echter niet genoeg. Achille startte in 1970 met loonwerken. Hij breidde zijn arsenaal pikdorsers, traktoren, bottenpressen en nog zoveel meer uit om bij andere boeren te gaan oogsten.

De plannen werden steeds grootser : in 1973 werd de eerste grote hangar gezet om de machines in te stallen. Later zou er nog een tweede volgen want samen met de plannen werden ook de machines groter en talrijker. Ook bouwde Achille zelf een nieuw huis. Irma deed de boerderij verder met haar ouders. Ze was zo fier wanneer ze, zoals dat toen de gewoonte was, de koeien te voet wat verderop naar de wei bracht met haar geliefde stier Markske als de bevelhebber voorop.

Dag en nacht hebben Irma en Achille gezwoegd. Achille vertrok soms bij het krieken van de dag met zijn machines en kwam pas diep in de nacht terug thuis.

Terwijl Irma de boerderij deed, werd ze echter vaak door Achille opgetrommeld om wisselstukken voor de machines te gaan halen. Irma had geen rijbewijs, dus kocht Achille haar een blauwe Ligier. 45 km per uur kan zo'n ding normaal rijden maar iedereen verdacht onze pa ervan dat hij met zijn kennis van machines, die motor serieus opgedreven had. Naar het schijnt, haalde ze vlot 80 km per uur met dat ding. Ze was een kei in het ophalen van stukken. Zelfs midden in de nacht gingen de deuren voor haar open.

Na zeven jaar werd in 1972 Sabrina, geboren, drie jaar later gevolgd door Fien en in 1979 kwam Nathalie.

Ze hadden ook grootse plannen voor hun kinderen. Zo werd het aanpalende huisje verbouwd zodat de kinderen er 'om te starten' een tijdje konden in wonen. Ook hier heeft papa meerdere uren in gewerkt. Of het nu metsen was, of elektriciteit trekken of afvoerbuizen leggen. Hij kon het allemaal.

Irma mama zorgde er wel voor dat hij op tijd en stond een goed gevulde taloor kreeg voorgeschoteld.

In 2002 vonden ze dat het tijd was om af te bouwen. De boerderij werd stopgezet en jaartje later stopten ze ook met de loonwerken. Het was tijd voor een welverdiend pensioen.

Achille speelt nog regelmatig met de kaarten, Irma geniet van TV kijken, samen op stap gaan en zorgen voor haar poesjes.

Vorig jaar kwam Achille ten val en kreeg hij een hersenbloeding. Het zag er niet goed uit maar een vechter als hij is, spartelde hij zich ook hier door en recupereerde bijzonder wel. Sindsdien moet hij het wel rustiger aan doen