DILBEEK - Strijk- en herstelatelier "De Plooi" tien jaar jong

In 1997 werd binnen het raam van het Sociaal Impulsfonds de beslissing genomen om een werkervaringsproject op te starten met als doel (alleenstaande) laaggeschoolde, langdurige werklozen en leefloners opnieuw de mogelijkheid te bieden om via opleiding en werkervaring hun kansen op de reguliere arbeidsmarkt te verhogen.

1.Concept

Uit de ervaring blijkt dat langdurige werkloosheid en kansarmoede vaak twee aan elkaar verwante problemen zijn. Laaggeschoolden vinden om allerlei redenen moeilijk aansluiting op de arbeidsmarkt. Op dat ogenblik bleek uit de werkloosheidscijfers dat de doelgroep (alleenstaande) vrouwen die een sociale uitkering genoten, vrij hoog was. Tijdens de maand maart 1997 waren er 687 werklozen in Dilbeek waarvan 404 vrouwen

Er werd gekozen om een strijk- en herstelatelier op te richten omdat de sociale dienst er van uitging dat deze twee activiteiten zouden aanleunen bij de leefwereld van vele vrouwen. Bovendien leende dit opzet er zich toe om kleinschalig te beginnen.

Ten slotte vermoedde de sociale dienst dat in Dilbeek de vraag naar deze vorm dienstverlening groot zou zijn. Hoe groot de vraag zou zijn, was niet echt controleerbaar, maar via de vragen die het PWA destijds kreeg, had de sociale dienst toch ernstige aanwijzingen dat het initiatief zou aanslaan. Het was bovendien een compleet nieuw initiatief. Het atelier zou tegemoetkomen aan de vraag naar herstel- en strijkwerk want strijken/herstellen waren activiteiten die tot dan toe vooral binnen het zwarte circuit gebeurden.

In de loop van 1997 - 1998 werden de nodige voorbereidingen getroffen. Er werd gezocht naar een geschikte locatie die voldeed qua oppervlakte, betaalbaar was maar ook centraal in Dilbeek gelegen was. Het gebouw gelegen aan de Baron de Vironlaan 148 voldeed aan de eisen en vooral de ligging op de verkeersas Ninove–Brussel was positief voor de klantenwerving. In samenspraak met de Belgische Federatie voor Textielverzorgers en de plaatselijke droogkuis, werden richtprijzen afgesproken om niet in concurrentie te treden met de gangbare tarieven in de sector.

In samenspraak met VDAB werden kandidaten geselecteerd en in oktober 1998 werd gestart met proefdraaien. Zeven personeelsleden begonnen in het PWA-stelsel onder begeleiding van een technische instructrice. Nadien stapten zij over naar een contract van twaalf maanden binnen het kader van WEP+ (zie punt 3)

2. De Plooi opent zijn deuren

Het strijk- en herstelatelier opende op 3 december 1998 zijn deuren voor het publiek onder het motto ‘’Voor wie droomt van wat meer vrije tijd… strijk- en herstelatelier De Plooi!’. Het doel van de strijkwinkel is tweeledig:

- een dienstverlenende functie: gestreken linnen en herstelwerk aan kledij afleveren aan privé-personen

- een sociale functie: langdurige laaggeschoolde werklozen en leefloners opleiden en opnieuw in het reguliere arbeidscircuit inschakelen.

3.Doelgroepwerknemers.

Op 14 januari 1999 werd een aanvraag bij het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap voor een erkenning als WerkErvaringsProject (WEP+) ingediend voor vier voltijdse equivalenten. Een tewerkstelling in een Wep-plus-project moet voor de aangeworven medewerkers een brug vormen tussen een periode van werkloosheid en een nieuwe periode van tewerkstelling in het gewone bedrijfsleven. In een wepplusproject krijgen werklozen de kans om gedurende een periode van maximum twaalf maanden werkervaring op te doen waarna zij kunnen doorstromen naar het normaal economische circuit

Voorwaarden zijn:

- minstens 24 maanden uitkeringsgerechtigd volledig werkloos of gelijkgesteld zijn

- minstens twaalf maanden leefloon of gelijkgesteld genieten

- financiële maatschappelijke hulp of gelijkgesteld genieten sedert tenminste twaalf maanden en ingeschreven zijn in het vreemdelingenregister met een machtiging tot verblijf voor onbeperkte duur en omwille van nationaliteit geen aanspraak kunnen maken op het recht van leefloon.

- Uitkeringsgerechtigde volledige werkloos of gelijkgesteld zijn en dit sedert 36 maanden

Met het OCMW-Dilbeek werden afspraken gemaakt om twee personeelsleden via de tewerkstellingsmaatregel art. 60&7 tewerk te stellen.

Artikel 60, § 7 van de OCMW-wet geeft het OCMW de opdracht al het nodige te doen om een betrekking te vinden voor een persoon die het bewijs moet leveren van een periode van tewerkstelling om het volledige voordeel van bepaalde sociale uitkeringen te verkrijgen (doorgaans gaat het om werkloosheidsuitkeringen);

4. Vorming en begeleiding

Door het creëren van een reële arbeidssituatie in een kleinschalig tewerkstellingsproject kunnen technische vaardigheden en arbeidsattitudes onder begeleiding ontwikkeld worden. Werk verschaffen is één zaak maar de werknemers opnieuw motiveren en hen opnieuw persoonlijk weerbaar maken, is een veel belangrijkere opzet. Na lange tijd thuis te hebben gezeten is het weer gaan werken een niet vanzelfsprekende stap. Hun hele leefritme wordt door elkaar gegooid: kinderen naar de opvang brengen, op tijd komen, samenwerken met collega’s… zijn geen vanzelfsprekende dingen meer. Via vormingsmomenten leert de sociale dienst hen deze zaken opnieuw bij: stiptheid, afspraken naleven, verantwoordelijkheid dragen, samenwerken en communiceren met collega’s… Dit zijn belangrijke attitudevereisten om later een job in het gewone arbeidscircuit te vinden. Technische vaardigheden worden aangeleerd aan de hand van praktijksituaties, stap voor stap, op ieders ritme en eigen mogelijkheden. De personeelsleden die de Nederlandse taal onvoldoende machtig zijn, sluiten aan bij de Nederlandse taalles in Dilbeek. Tegen het einde van hun contract volgen de werknemers een cursus ‘sollicitatietraining’ (verplicht binnen de WEP+-regelgeving) waarin zij leren de vacatures te begrijpen en leren solliciteren.

5.Doorstroming personeel

“Werk” is immers de drijfveer voor de mensen om in een sociaal tewerkstellingsproject in te stappen en de doorstroming van deze personeelsleden naar het reguliere arbeidscircuit blijft nog steeds de hoofddoelstelling. Op heden hebben 37 werknemers hun contract in het strijkatelier afgesloten. Na het beëindigen van hun contract kwamen deze mensen terecht in volgende statuten:

- zestien personen vonden werk in het reguliere arbeidscircuit: secretariaatswerk, verkoopster, zelfstandige activiteit, telefoniste, bejaardenhelpster,…

- drie personen opteerden voor een PWA-contract,

- zestien personen werden uitkeringsgerechtigd werkloos en één persoon bleef leefloontrekker,

- Eén persoon ging een opleiding binnen de gezondheidssector volgen.