DILBEEK - 100-jarige Josepha Maesschalck gevierd

Foto's Jean-Pierre Schoukens

Foto's Jean-Pierre Schoukens

Niemand kon het met wiskundige zekerheid zeggen, maar het was al behoorlijk lang geleden dat Dilbeek nog een honderdjarige mocht vieren. Dat was het afgelopen pinksterweekend het geval met Josepha Maesschalck in Dilbeek.

Josepha zit wel in een rolstoel, maar is nog pienter van geest en bij de les. Ze woont overigens nog helemaal alleen in de Saviolaan waar ze vorig jaar naar een huisje verhuisde. Met de hulp van haar vijf kinderen redt ze het nog in haar eentje.

Die goede gezondheid was ook het haast voltallig schepencollege opgevallen wat burgemeester Platteau de uitspraak ontlokte dat Josepha op weg is om de oudste inwoner van België te worden.

Josepha werd honderd jaar geleden geboren in het Oost-Vlaamse Meldert, huwde er in 1940 met Gustaaf Vermeir en verhuisde in 1953 naar de Bosstraat in Groot-Bijgaarden. Haar echtgenoot had werk gevonden in de ’’kartonnerie” in dezelfde straat.

Maar Josepha had voordien al een uitzonderlijk parcours gereden. Zij was namelijk verpleegster bij het leger en schopte het daar tot luitenant. Haar carrière stopte met haar huwelijk omdat destijds een verpleegster niet mocht huwen. Josepha werd huishoudster en had haar handen meer dan vol met haar vijf kinderen, nadien met haar negen kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. Haar echtgenoot stierf in 1995.

De traditie wil dat een honderdjarige gevraagd wordt naar het geheim om honderd jaar te worden. Geen specifiek geheim is haar bondig antwoord, maar de jongste tijd lust ze wel graag pralines. Misschien is haar geheim wel haar geloof, zegt een kleinzoon. Ze is heel erg gelovig en zolang de benen mee wilden ging ze elke week naar de mis. Josepha is overigens om nog een andere reden een kranige honderdjarige: zij verslindt namelijk boeken. Drie tot vijf boeken per jaar las ze tot vorig jaar. Dat is nu wat verminderd.