Trekker Louis Pannis wordt bedankt door de jagers van Kestergat PEPINGEN
Louis Pannis is een geboren en getogen Pepingenaar. Als zoon van “Den garde” trok Louis als 13 jarige mee met de jagers van het Kestergat. Hij joeg het wild op voor de jagers. Pannis werd later jager maar is nu al vele jaren opnieuw een ‘trekker’ (dialect voor drijver).
“Trekker zijn, zit een beetje in het bloed”, vertelt een gelukkige Louis. “Mijn pa was garde en dus kreeg ik het jagen als kind mee. Ik mocht mee met de jagers en vond dit steeds bijzonder leuk. Het wild opjagen is niet zo gevaarlijk. Ik wees er de jagers van ’s morgens op hoe ze moesten schieten. Het is ook beter een dier te laten lopen dan roekeloos te mikken. Het jagen vandaag kan je niet vergelijken met vroeger. Toen liepen er nog massa’s hazen en konijnen. Nu zijn deze dieren eerder zeldzaam.”
“Dat komt vooral door de wijze van landbouw.”, vult André Cochez aan. “Nu planten de boeren op grote delen maïs of suikerbieten. Als deze gewassen worden gerooid dan zitten we opnieuw met een naakte vlakte waar een Boeing kan op landen. Dit is niet goed voor de dieren. Die kunnen zich niet verbergen of voortplanten. Ze verhuizen of worden te gemakkelijk een prooi van de vossen. Wanneer er toch wat konijnen lopen, worden ze ziek met m yxomatose. Jagen is een hobby en een dagje plezier. In Kestergat zijn we geen broodjagers. Ieder zijn schot en daarmee uit. We schieten niet om zoveel mogelijk dieren neer te leggen. Dat is bij onze groep nooit gebeurd. Louis is de eerste om te zeggen dat we geen gevaarlijke dingen moeten doen. Daarom laten we eerder een dier vluchten dan onze trekker in gevaar te brengen. ”, weet André.
Louis werd nu 75 jaar en vertelde vorig jaar al dat het zijn laatste jaar zou zijn als drijver van de groep van het Kestergat. De vrienden bedankten Louis met een mand streekproducten en veel woorden van lof.
