HALLE - Staaf en Yolande sluiten na 30 jaar de deuren van de Monico

Foto Felix Merckx

Dertig jaar eenzelfde café uitbaten is in deze tijd niet meer zo vanzelfsprekend. Nochtans is Gustaaf Boon al 30 jaar de baas in café Monico op de Beestenmarkt in Halle. Samen met zijn Yolande hield hij er alles draaiend in zijn taverne. Maar nu is het gedaan. Staaf en Yolande gaan met pensioen. Het café zelf gaat echter niet dicht

Staaf, zoals hij door iedereen wordt genoemd is opgegroeid in de Horecawereld. Vanaf zijn 16 jaar ging hij zowat op alle feesten als ‘garçon’ werken. Hij was ook één van de eerste ‘garçons’ in het Vondel. In 1983 stond de Monico over te nemen op de Beestenmarkt in Halle en Staaf besliste om daar met een café te beginnen.

Staaf Boon: “Ik was echter te laat. Er was al een overnemer voor het café. Deze heeft het echter maar acht maanden uitgehouden en toen ben ik zelf met het café begonnen”.

Bij de overname zag het café er oud en versleten uit. Staaf heeft zijn café eigenhandig volledig heropgeknapt. In 2000 heeft hij nogmaals zelf het volledig interieur gewijzigd.

Staaf weet nog heel goed, dat 30 jaar geleden een pint 17 frank koste. Hij heeft ook de evolutie in de Horeca meegemaakt.

Staaf Boon: “Vroeger werd er veel pils gedronken. Nu zijn het veel frisdranken en koffie en vooral zwaardere bieren. Van dat laatste had ik ook zowat mijn specialiteit gemaakt. Ik had een 70-tal verschillende zwaardere bieren in mijn kelder liggen”.

Intussen is Staaf Boon ook al 30 jaar bestuurslid van HORECA-Vlaanderen. Dit is een soort syndicaat voor de Horecamensen. Hij was de penningmeester.

ACHTERUITGANG
Staaf heeft de hele evolutie in de Horeca meegemaakt en de laatste jaren is het er niet op verbeterd/ “De alcoholcontroles die de laatste jaren steeds vaker gebeurden hebben de Horeca geen goed gedaan. Ook het sluitingsuur in Halle deed veel late cafébezoekers hun vertier te gaan zoeken buiten Halle waar er geen sluitingsuur was. Ook het rookverbod heeft er voor gezorgd dat er veel mensen thuis bleven en dan vooral omdat ik hier geen terras kon buiten zetten.”

In de Monico was er een variabel publiek. Die wist dat het café om 9 uur stipt open ging, maar ook dat het café ’s avonds om 19 uur sloot. Yolande: “Het café openen om drie minuten na negen dat kon niet, want de klanten stonden dan voor de deur”.

De Monico bestaat al heel lang. “Als kleine jongen kwam ik hier met mijn vader op café. Toen ik het café overnam bestond de naam al. Die is gekomen toen het café in Brussel verkocht werd en dat gebeurde ook in een café die de naam Monico had”.

EN NU…

“Yolande heeft al een jaarprogramma voor twee jaar opgesteld. Verder zal ik mijn vrouw wat ambeteren op tijd en stond een stapje in de wereld zetten. Thuis heb ik werk genoeg. En wat ik vooral zal missen is het drinken van mijn Witkap”