• Homepage
• Gemeenten
  • Affligem
  • Asse
  • Beersel
  • Bever
  • Dilbeek
  • Drogenbos
  • Edingen
  • Galmaarden
  • Geraardsbergen
  • Gooik
  • Halle
  • Halle Carnaval
  • Herne
  • Lennik
  • Liedekerke
  • Linkebeek
  • Merchtem
  • Ninove
  • Ondernemen
  • Opwijk
  • Pepingen
  • Regio
  • Roosdaal
  • Sint-Genesius-Rode
  • Sint-Pieters-Leeuw
  • Ternat
• Agenda
   
• Redactie
   
• Adverteren ?
   
• RSS Feeds
• Nieuwsbrief
   

Adolf Van Valckenborgh werd geboren op 8 februari 1911. Na de eucharistieviering opgeluisterd door het Gemengd koor van Muilem werden er toespraken gehouden door schepen en voorzitter van de Kerkfabriek Hugo Asselman, burgemeester Luc Wynant, ACW voorzitster Ann Van Langenhof en Adolf zijn oudste Kleinkind.

Adolf Van Valckenborgh heeft vijf kinderen, dertien kleinkinderen en zesentwintig achterkleinkinderen.

Tijdens de receptie werd Adolf overladen met geschenken en bloemen, en mocht hij het Guldenboek van de gemeente Liedekerke tekenen.

Adolf Van Valckenborgh is altijd sociaal erg bewogen geweest. Als jonge man stichtte hij samen met de onderpastoor De Roover en andere jonge mannen in 1927 de “Kajotters”. Adolf was de tweede voorzitter. De grote doorbraak kwam er op sociaal, syndicaal en cultureel gebied met de komst van onderpastoor Verhaert. In 1928 werd het syndicaat opgericht. Vervolgens werden de KWB, het ACV en het overkoepelend orgaan ACW gesticht. Adolf Van Valckenborgh was voorzitter van twee, drie verenigingen tegelijkertijd. Aan vergaderingen dus geen nood. De sociale organisaties kenden een grote bloei. Onderpastoor Verhaert kon de jonge mannen enthousiasmeren en stimuleren. De Kajotters kregen een trompettenkorps en vol enthousiasme trokken ze samen op naar Brussel voor de Rerum Novarum stoet. Onder leiding van onderpastoor Verhaert werden studiekringen ingericht en werd er regelmatig toneel gespeeld. Toen in april 1955 onderpastoor Van Linthout in Liedekerke benoemd werd, was Adolf voorzitter van de KWB. Samen zorgden zij weer voor een verbetering van de Patronage : het bouwen van een kantine en het aanleggen van een tennis, basket- en volleybalplein. De KWB richtte studiekringen in waar allerlei problemen en thema’s van verschillende aard – ook godsdienstige – besproken werden.

 In 1957 werd de parochie O.L. Vrouw ter Muilen opgericht. Adolf werd schatbewaarder van de kerkfabriek en bleef dit tot 1986. Mr. Van Linthout werd er kapelaan en later pastoor. Als oud kajotters-propagandist en een late priesterroeping was hij heel dynamisch. Eerst zou er een noodkerk gebouwd worden. Voor de praktische uitvoering van de werken had Adolf Van Valckenborgh de leiding. Hij maakte ook de toren van de kerk.

Er moest natuurlijk veel geld ingezameld worden. Adolf Van Valckenborgh en vele andere mannen deelden bedelbrieven uit in tientallen kerken. De noodkerk was in bijna drie maanden klaar en werd ingezegend door Z.E. Mgr. Schoenmaeckers.

Zijn echtgenote heeft dan wel eens gezegd: “Dolf, u zou beter uw bed op Muilen maken”. Ja, zoveel was Adolf weg. Hoe hij het allemaal klaarspeelde, weet hij zelf niet meer, want hij werkte toen nog fulltime bij de spoorwegen.

Maar dat is nog niet alles. In 1958 ging Adolf daadwerkelijk in de politiek. Voor de gemeenteraadsverkiezingen stond hij op de CVP-lijst en kreeg er de tweede meeste stemmen. Na 25 jaar wachten kwam er dan een heel sociaal voelende burgemeester: Edward Bronselaer (uit de groep van de vroegere patronage). Bij de inhuldiging sprak Adolf Van Valckenborgh de feestrede uit. Zes jaar lang zetelde hij in de gemeenteraad en ijverde hij voor het welzijn en de uitbouw van Liedekerke, zonder persoonlijke verrijking.

In 1964 zette Adolf stilaan een punt achter al dat vergaderen. Al van in zijn jonge jaren zette hij zich in, samen met de geestelijke leiders, voor verbetering en het geestelijk welzijn van de medemens. Hij wilde vooruit en wilde zijn inzichten en kennis verruimen, verbreden. Hij heeft niet stil gezeten. Hij vond de kracht en de energie bij zijn vrouw, die hem in alles, zonder veel woorden, steunde.

Adolf Van Valckenborgh was een vakbondsman in hart en nieren. Als erkenning van zijn sociale bewogenheid ontving hij gedurende zijn actieve periode van 1927 tot 1976 meerdere burgerlijke en kerkelijke eretekens.