PEPINGEN is het Francorchamps van Vlaanderen geworden 163 kilometer per uur in de dorpskern en de gemeente onderneemt niets

De N-VA vroeg de resultaten op van de snelheidsdisplays, beter bekend als de smileyborden, van de gemeente Pepingen. En die zijn bedroevend. De straten van Pepingen zijn de laatste jaren een racecircuit geworden. In veel straten is het ronduit gevaarlijk om je te voet of met de fiets te verplaatsen omdat de auto’s er veel te hard rijden. De N-VA vraagt dringend actie en proactiviteit. Maar heeft het bestuur wel de wil en de kunde om structurele en gepaste maatregelen te nemen.
Sneller dan op de autostrade
De cijfers liegen er niet om. De recordsnelheid werd gemeten in de Huttestraat in Bogaarden. Daar reed een bestuurder 163km/u. Dat is 43 km/u sneller dan de maximum toegelaten snelheid op een autosnelweg. Dat is hallucinant. In Pepingen zijn de straten al jarenlang gevaarlijk, maar veel burgers hebben daar op een of andere manier vrede mee genomen. Gezien de gevaarlijke verkeerssituatie durven ouders hun kinderen niet naar school aten fietsen. Moeten er eerst slachtoffers vallen vooraleer de nodige acties ondernomen worden?
Gebrek aan visie
Op sociale media slaan burgers al langer alarm. Meestal zonder resultaat. Het grootste probleem is het gebrek aan visie. Onder het mom van participatie werden telramen uitgedeeld aan geïnteresseerde burgers. Maar men is vergeten om die op te volgen. Men is ook veel te laat begonnen met de uitrol van een mobiliteitsplan. Terwijl onze buurgemeenten hun plannen al aan het uitvoeren zijn, staat in Pepingen alles nog in de kinderschoenen.
Het is onbegrijpelijk dat men daarmee zo lang gewacht heeft. Het argument dat er te weinig middelen zijn, is nonsens. Daar zijn oplossingen voor: meer samenwerken of een gemeentefusie.
Gerda Claeys: De gemeente Pepingen heeft nog de wil, nog de mogelijkheden om iets structureel te ondernemen
Een soep
Dat er verschillende maanden geen vervanging was voor de ontslagnemende mobiliteitsambtenaar maakt het nog erger. De nieuwe ambtenaar krijgt een onmogelijke taak op zijn bord: van een bedorven soep opnieuw een waardige maaltijd maken. De bloembakken die de gemeente plaatste, zijn een doekje voor het bloeden. In sommige straten worden ze om de haverklap verplaatst, waardoor ze hun effect verliezen en de situatie nog gevaarlijker wordt. Denk maar aan de gevaarlijke verkeerssituatie op de Eikstraat. Het is tijd voor meer drastische maatregelen. De N-VA kijkt naar de voorbeelden van Sint-Pieters-Leeuw en Dilbeek: preventie en indien nodig repressie. Een van de andere oplossingen ligt in schaalvergroting en gedeelde expertise. We moeten in het Pajottenland een grote mobiliteitscel oprichten waar ambtenaren zich meer kunnen toeleggen op hun kerntaak: veilig en vlot verkeer.