• Homepage
• Gemeenten
  • Affligem
  • Asse
  • Beersel
  • Bever
  • Dilbeek
  • Drogenbos
  • Edingen
  • Galmaarden
  • Geraardsbergen
  • Gooik
  • Halle
  • Halle Carnaval
  • Herne
  • Lennik
  • Liedekerke
  • Linkebeek
  • Merchtem
  • Ninove
  • Ondernemen
  • Opwijk
  • Pepingen
  • Regio
  • Roosdaal
  • Sint-Genesius-Rode
  • Sint-Pieters-Leeuw
  • Ternat
• Agenda
   
• Redactie
   
• Adverteren ?
   
• RSS Feeds
• Nieuwsbrief
   

“Liever dan Stevenisten horen wij ons ‘Anticoncordataire rooms-katholieken’ noemen en dit in navolging van de meer radicale gedachtegang van pastoor Winnepennickx die zich, in tegenstelling tot andere gelijkgezinden, nooit of te nooit heeft weten neer te leggen bij het in 1801 afgesloten concordaat tussen Napoleon Bonaparte en paus Pius VII en bij de navolgende éénzijdig door de Franse keizer bijhorende uitgevaardigde organieke artikelen”, klinkt het bij Sylvain Dewerie. Een deel van deze anticoncordatairen - of ook nog ‘oud-katholieken’ genoemd - heeft zich indertijd dan ook nooit bij het Concordaat kunnen neerleggen waarbij Napoleon Bonaparte een vrijheid van godsdienst beloofde maar tevens de macht over de Kerk en een inkrimping van het gezag van de paus eiste.

Zo werd Cornelius Stevens (Waver °1747 - †1840), Kanunnik van het bisdom Namen, een centrale figuur in de weerstand tegen Napoleon’s godsdienstpolitiek. Ook Philip Winnepenninckx (°Watermaal-Bosvoorde °1760 – †Leerbeek 1840), pastoor in Leerbeek (1796) weigerde de eed van trouw aan Napoleon met als gevolg het verlies van zijn betrekking als pastoor en zijn verder gedwongen ondergedoken bestaan. Tot het einde van zijn leven bleef hij zich verzetten tegen de sterke anticlericale maatregelen van de Revolutionairen.

De Winnepennickxstraat is nauw verbonden met de Stevenistenkerk. Aan de ingang hangt trouwens een gedenkplaat van die pastoor Philip Winnepennickx, hun toenmalige voorman in het Pajottenland. Hij overleed in 1840 precies op de plaats waar in 1918 door zijn volgelingen te zijner gedachtenis hun huidige neogotische kapel of kerk werd gebouwd. Die volgelingen, doorgaans leden van grote boerenfamilies uit het Pajottenland, beschikken overigens ook nu nog op Sint-Rochus in Halle over een kapel.

Het geloof van de Stevenisten is met de tijd geëvolueerd en is thans bijlange niet meer zo strikt als in het verleden. Zo zijn huwelijken in eigen gemeenschap al geruime tijd niet meer de regel en springt men dan ook eveneens bijzonder soepel om met ‘gemengde’ huwelijken. En ook de verdoken bijeenkomsten in grote boerderijen behoren al lang tot het verleden. Zij hebben ook geen priesters meer, alhoewel zij beschikken over eigen kerkgebouwen. Het doopsel wordt door de groep zelf toegediend. Een eerste communie bestaat niet, een grote communie met een voorbereidingstijd van twee jaar wel. Biechten doen zij voor een kruisbeeld en op erediensten worden de gebeden uit het missaal gezamenlijk hardop voorgelezen.       

Tot op de dag van vandaag leeft het Stevinisme, met nog een paar honderd volgelingen, in stilte voort. Het is een eerder kleine besloten gemeenschap die een katholiek geloof belijden waarvan sommige  tradities en geplogenheden terug gaan naar de 19de eeuw.

Naast die in het Pajottenland blijken de Stevenisten, die hun toekomst niet zo optimistisch inschatten, overigens ook nog enkele lokale kringen te hebben in Frankrijk met name in Poitou en de streek van Lyon. Hier zijn de anticoncordatairen blijven bestaan onder de bijnaam "Kleine Kerk" (Petite Eglise).