Op de route van haar culturele rolling deed de Leuvense oud-studentenvereniging Oud-Payottenland met Stefaan Van de Winkel als voorzitter (praeses) deze keer het Pajottenland aan. De studentenclub Moeder Payottenland werd in 1911 (vandaar de schrijfwijze) boven de doopvont gehouden en herbergt sindsdien alle studenten aan de Leuvense universiteit, sinds de jaren 1930 overigens ook de meisjes, uit de streek. Zo onder meer ook Mgr-rector Abbeloos, de Van Cauwelaerten, Peter Mertens, Bert Willems en nog tal van andere verdienstelijke personen die terug te vinden zijn in het boek ‘Van Abbeloos tot Zeppos’ van de Hernse ere-burger, auteur en dichter Maurits van Liedekerke. Hij was het trouwens die halfweg het parcours de groep verder op sleeptouw nam.

Voor de 50 deelnemers begon de dag alvast tamelijk vroeg met een ontvangst door de Liedekerkse burgemeester en ex-commilito Luc Wynant op het gemeentehuis. Hier werd ook een bloemenhulde gebracht aan ex-commilito en oorlogsheld Gaston Mertens, die als RAF Flying Officer in 1945 in Mandersfeld sneuvelde en op het kerkhof van Liedekerke werd begraven. Dit ingetogen moment werd afgesloten met het zingen van het clublied.

De autocarroute bracht het gezelschap vervolgens naar Strijtem voor een bezoek aan de Sint-Martinuskerk met haar twaalf unieke brandglasramen, de stenen catechismus en het ‘Pietje de Dood’ op het doksaal. De deelnemers konden er zich ook vinden in een gedreven zoektocht naar de meer dan dertig duivels die in het kerkgebouw huizen.

Na een aperitief met echte Pajotse faro en een broodjesmaal in eetcafé Pajot Begot van het gemeenschapscentrum Het Koetshuis was het Maurits van Liedekerke die het gezelschap verder op sleeptouw nam vooreerst naar het Stevenistenkerkje in Leerbeek. Hier werden de Stevenistische opstand en de betrokkenheid van pastoor Winnepennickx als voorman van de Stevenisten onder de aandacht gebracht.

Ook het museum van het Belgisch Trekpaard in Vollezele werd aangedaan. Het museum is er gevestigd in het voormalig gemeentehuis en is inmiddels uitgegroeid tot een algemeen erkende waarde als cultureel streekerfgoed. Vollezele was vroeger immers zeer gekend om zijn stoeterijen die gespecialiseerd waren in het fokken van Het Brabants Trekpaard. Zo genoot onder meer de hengst Brillant wereldfaam.

De rondrit doorheen het Pajottenland leidde het gezelschap ook naar Sint-Pieters-Kapelle. Hier was het gids Urbain Deblander die de geschiedenis en de bezienswaardigheden van de Sint-Pieterkerk met het orgel en vooral de befaamde kruisweg van Constantin Meunier uit de doeken deed. Deze Brusselse beeldhouwer, schilder en graficus werd geboren in  1831 en  overleed in  1905. Zijn wieg stond in een geruïneerd maar voorheen belangrijk koetsenatelier. As jongste van 6 kinderen en al heel jong wees werd zijn jeugd overheerst door armoede. Verder was hij  zwak, vaak ziek, doodernstig en bovendien ook niet de beste leerling van de klas. Als 15-jarige gaat hij in opleiding als meubelmaker en zo komt de familie Meunier in contact met Italiaanse graveurs.  Vanaf 1847 is hij ingeschreven als leerling aan de Brusselse academie. Daar wordt hij opgemerkt door de talentrijke beeldhouwer Charles Fraikin.

Als schilder richt hij zich in een eerste periode vooral op religieuze thema's en historiestukken. Het is overigens dan ook in die periode dat de kruisweg in de kerk van Sint-Pieters-Kapelle tot stand komt. Het is rond 1865 dat de diepvrome, doordrijvende en nieuwe parochieherder Dominique André in het toenmalig dorp een geldinzameling organiseert en een aanvullende staatssubsidie verwerft om zo een geldsom van 10.000 frank te vergaren voor een kruisweg voor zijn kerk. Op zijn aandringen geeft het ministerie van Buitenlandse Zaken, toen ook bevoegd voor de sector Schone Kunsten, zijn goedkeuring en laat het Constantin Meunier een kruisweg schilderen. Dat worden dan 14 kruiswegstaties met donkere kleuren waarbij serene, beheerste en ernstige figuren in ware grootte worden weergegeven zonder franjes of sentimentele theatraliteit. Over de overdracht en de inwijding van de kruisweg bestaan er geen geschreven bewijzen. Allicht gebeurde dit alles in de eerste weken van februari 1870.

Op de weg naar het eindpunt in volkscafé De Cam in Gooik werd nog even omgereden langs het oudste kartuizerklooster (1314)  der Nederlanden in Herne. Zijn belangrijkste bewoner was allicht monnik Petrus Naghel waarvan algemeen aangenomen wordt dat hij in 1360  als eerste de bijbel vertaalde naar het Nederlands.

De ronde van het Pajottenland werd afgesloten met een ontvangst door de Gooikse burgemeester en Vlaams parlementslid Michel Doomst alias commilito Michel. En omdat ook langzamerhand de binnenmens zijn eisen begon te stellen en om daarbij toch ook in de typische Pajotse en Breugeliaanse sfeer te blijven werd de daguitstap afgerond met het verorberen van een overheerlijke portie stoofvlees met geuze.