Parlementaire vraag rond MUG HALLE in Vlaams Parlement
Vraag om uitleg van de heer Mark Demesmaeker tot mevrouw Veerle Heeren, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, over de oprichting van een mug (medische urgentiegroep) in Halle
De voorzitter: De heer Demesmaeker heeft het woord.
De heer Mark Demesmaeker: Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, u bent gisteren op werkbezoek geweest in de schone Witse-stad Halle. Ik heb dat gemist, ik had op hetzelfde moment een andere vergadering. Al ettelijke jaren ijveren daar heel wat mensen, lokale en regionale politici en verantwoordelijken, voor een eigen mugdienst voor het ziekenhuis van Halle. Dit past natuurlijk in de bredere problematiek van een vaak Nederlandsonkundige urgente dienstverlening in een groot deel van de Vlaamse Rand rond Brussel. Het gaat niet alleen om zuidwest-Brabant, maar ook om andere delen van de brede Vlaamse Rand.
In Halle is de problematiek heel specifiek omdat we daar bediend worden door een mugdienst uit Tubize, van over de taalgrens dus, en die is eentalig Frans, of door een mugdienst van Erasmus, die tweetalig zou moeten zijn, maar dat in de praktijk niet is. Uw onmiddellijke voorganger, Steven Vanackere, heeft ook al eens een bezoek gebracht aan de schone Witse-stad Halle. Dat is nog niet zo lang geleden: op 1 december van vorig jaar.
Hij bracht toen goed nieuws mee, want Halle zou zijn mug krijgen – na het paramedisch interventieteam (PIT), maar dat verhaal zal ik hier nu niet helemaal opnieuw uit de doeken doen. Met die volwaardige mugdienst zou hij dus tegemoet komen aan het prangende probleem.
De minister bevestigde dit nog een keer tijdens mijn laatste vraag om uitleg op 2 december 2008 - en ik citeer: “Een mug in Halle betekent dat 135.000 mensen sneller geholpen kunnen worden bij een medisch noodgeval. De mug zal acht gemeenten bedienen rond Halle die nu door de bestaande mugdiensten niet bereikbaar zijn binnen de 20 minuten. Dit was ons belangrijkste criterium om een mug toe te kennen. Uiteraard speelde de garantie op bijstand in de eigen taal een rol. In juli jongstleden bleek er ruimte voor drie bijkomende mugs in Vlaanderen. We hebben een objectieve procedure gevolgd waarbij alle ziekenhuizen die dit wilden zich kandidaat konden stellen.”
Steven Vanackere maakte ook zijn voornemen bekend om naast Halle ook aan twee andere ziekenhuizen, namelijk het Sint-Elisabethziekenhuis van Zottegem en het Algemeen Stedelijk
Ziekenhuis van Geraardsbergen, een mug toe te kennen.
Op 2 december 2008 antwoordde minister Vanackere ook nog het volgende: “Ik heb dan ook de beslissing genomen in verband met het voornemen aan die drie ziekenhuizen een mugfunctie toe te kennen, en dus ook aan de zes overige aanvragers geen functie toe te kennen. Die beslissing is op hetzelfde ogenblik kenbaar gemaakt. Alle argumenten die tot die beslissing hebben geleid, zowel met betrekking tot de drie ziekenhuizen die groen licht krijgen als tot de zes die dat niet krijgen, zitten in één dossier. Ziekenhuizen die niet tevreden zijn met de beslissing, hebben nog een maand de tijd om hiertegen beroep aan te tekenen. Als er geen beroepen zijn, zal dat voornemen tot erkenning een definitieve beslissing worden.”
Die termijn is voorbij en als ik goed ben ingelicht, hebben ondertussen toch drie ziekenhuizen beroep aangetekend: dat van Lokeren, dat van Aalst en het Sint-Vincentiusziekenhuis van Antwerpen. De dossiers worden nu door de Vlaamse Adviesraad voor de Erkenning van Verzorgingsvoorzieningen (VAR) behandeld, en over het verdere verloop zult u straks misschien een tipje van de sluier oplichten.
In het federaal parlement worden hierover ook vragen gesteld. Op 2 februari antwoordde federaal minister Onkelinx het volgende: “Tot heden heb ik geen antwoord ontvangen op de brief van 23 juli 2008, en ook geen aanvraag van het regionaal ziekenhuis Sint-Maria te Halle. Zodra ik een aanvraag ontvang waarin mij wordt meegedeeld dat het Vlaamse Gewest de MUG van Halle heeft erkend, zal ik aan mijn administratie het volgende vragen. Ten eerste, de financiering ervan te activeren in het budget van de financiële middelen van de ziekenhuizen. Ten tweede, die MUG toe te voegen aan de middelen van de dringende geneeskundige hulpverlening die mobiliseerbaar zijn via de eenvormige oproepcentra. De gelijktijdige financiering van een PIT en een MUG is overigens thans niet gepland. Het zal daarentegen voor de MUG van Halle wel mogelijk zijn zich kandidaat te stellen voor een proefproject, met een budget, dat ik dit jaar opstart en dat binnen dezelfde eenheid de functies van een MUG en een PIT combineert.”
Zoals we weten is het ziekenhuis van Halle inderdaad vragende partij om beide functies te combineren.
Mevrouw de minister, wat is de stand van zaken in dit dossier? Wat is het verdere verloop in de procedure? Hebt u aan uw federale ambtgenoot reeds gemeld dat Vlaanderen een mug in Halle wil erkennen?
Is het feit dat het ziekenhuis problemen heeft met het vinden van urgentieartsen een obstakel om de oprichting van een mugdienst in Halle definitief af te ronden, zoals in de Kamer werd geopperd?
De ziekenhuizen die niet tevreden waren met de beslissing, hadden gedurende één maand de mogelijkheid om hier beroep tegen aan te tekenen. Heeft een of meerdere ziekenhuizen gebruik gemaakt van de voorziene beroepsprocedure? Volgens mij is dat inderdaad het geval. Kunt u daar iets meer over vertellen?
De voorzitter: De heer Van Nieuwenhuysen heeft het woord.
De heer Luk Van Nieuwenhuysen: Mijnheer de voorzitter, ik heb daar in feite heel weinig aan toe te voegen. Wel moet ik zeggen dat het me wat verontrust dat de Vlaamse Regering de erkenning van de mug Halle blijkbaar nog niet zou hebben bevestigd. Ook zou er nog geen aanvraag van het ziekenhuis zelf zijn, tenminste als ik mag afgaan op het antwoord dat minister Onkelinx in het federale parlement heeft gegeven. Het zou echt jammer zijn dat, na een hele legislatuur lang – en zelfs voordien – aandringen, op het einde van deze legislatuur, ook na de hoopvolle berichten van eind vorig jaar, die mug Halle uiteindelijk toch niet zou gaan functioneren. Mevrouw de minister, ik hoop dat het niet die richting uitgaat en dat u de ongerustheid die er toch wel is, zult kunnen wegnemen.
De voorzitter: Minister Heeren heeft het woord.
Minister Veerle Heeren: Ik dank de leden voor hun vragen. Ik hoop dat ik hun ongerustheid enigszins zal kunnen wegnemen. Ook de federale collega’s hadden me al gealarmeerd over het antwoord van minister Onkelinx. Dan heb ik het over de heer Doomst, die u allicht bekend is.
Mijnheer Demesmaeker, zoals u zelf al stelde, is minister Vanackere in december van vorig jaar op bezoek geweest. Het voornemen tot toekenning of weigering van de planningsvergunning is op 1 december 2008 meegedeeld aan de betrokken ziekenhuizen. Dat is toen verstuurd. In overeenstemming met artikel 5 van het besluit van de Vlaamse Regering van 18 februari 1997 hadden de ziekenhuizen 30 dagen de tijd, dus tot 31 december 2008, om een gemotiveerd bezwaarschrift in te dienen tegen dit voornemen. In overeenstemming met die procedure werden de dossiers van de ziekenhuizen die bezwaar aantekenden, voor 15 januari 2009 door het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid overgemaakt aan de Vlaamse Adviesraad. Mijnheer Demesmaeker, zoals u zelf al stelde, is er sprake van drie bezwaarschriften, vanwege ziekenhuizen in Antwerpen, Lokeren en Aalst-Geraardsbergen. Momenteel loopt die procedure zoals voorzien door de Vlaamse Adviesraad. Ik zal de verdere procedure gedetailleerd schetsen, ook om te proberen wat ongerustheid bij de leden weg te nemen. Uiterlijk twee maand na de ontvangst van de dossiers, dus uiterlijk op 15 maart 2009, moet de Vlaamse Adviesraad een advies verlenen aan de Vlaamse minister van Volksgezondheid. Ik kijk er dus naar uit om dat advies te ontvangen. Die periode is, mits een gemotiveerde beslissing, maximaal met één maand verlengbaar. De Vlaamse Adviesraad beschikt dus over twee maanden, of maximaal drie maanden, om de ziekenhuizen te horen en ook de dossiers te onderzoeken. Een eerste zitting van de Vlaamse Adviesraad heeft vorige
week plaatsgevonden, op 5 februari 2009. Een tweede zitting is gepland op 5 maart 2009. Na het verstrijken van de voorziene twee maanden, moet de Vlaamse Adviesraad binnen de vijftien dagen, dus uiterlijk op 30 maart 2009, aan mij een advies uitbrengen. Binnen de dertig dagen moet ik als, Vlaams minister van Volksgezondheid, dan weer een definitieve beslissing nemen. Als door de Vlaamse Adviesraad geen verlenging wordt gevraagd, zal ik uiterlijk op 30 april 2009 een definitieve beslissing kunnen nemen in dit dossier.
Dan was er de vraag of ik aan mijn federale collega heb gemeld dat er een mug in Halle zou worden erkend. Vandaag zijn enkel voornemens met betrekking tot de planningsvergunning gegeven. Er is dus nog geen definitieve beslissing met betrekking tot planning of erkenning genomen. Ons kabinet heeft echter mondeling het voornemen tot het verlenen van die planningsvergunningen voor een mugfunctie aan de drie ziekenhuizen meegedeeld aan het kabinet van de federale minister van Volksgezondheid. Mijn voorganger heeft dat gedaan, en dat is telefonisch gebeurd. Ik heb dat nog eens gecontroleerd, en u mag op beide oren slapen. Dat is in ieder geval gebeurd. Ondertussen bevinden we ons echter natuurlijk in de net door mij geschetste procedure.
U vroeg vervolgens of het feit dat het ziekenhuis problemen heeft met het vinden van urgentieartsen, een obstakel is voor de oprichting van die mug, zoals in de Kamer werd geopperd. Volgens de procedure moet er eerst een planningsvergunning worden verleend. Die planningsvergunning is geldig voor zes maanden. Die periode moet de ziekenhuizen natuurlijk toelaten te voldoen aan de geldende erkenningsnormen. Voor het verstrijken van die planningsvergunning moet het ziekenhuis een aanvraag tot erkenning indienen bij het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid. De beslissing tot erkenning gebeurt na de controle op de normen.
De normen bepalen onder meer dat er permanent een urgentiearts en spoedverpleegkundige beschikbaar zijn voor de mugdienst. De erkenningsnormen bepalen ook dat een mugfunctie tegelijkertijd moet voldoen aan de normen én opgenomen moet zijn op de lijst van de
dringende medische hulpverlening. Op het moment dat blijkt dat aan alle normen is voldaan, zal dat aan de federale minister van Volksgezondheid kenbaar worden gemaakt. Op het moment dat de federale minister van Volksgezondheid de mugfunctie in Halle opneemt in de lijst van de dringende medische hulpverlening, kan het erkenningsbesluit worden opgemaakt. Er zijn inderdaad drie ziekenhuizen die gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid om beroep aan te tekenen bij de Vlaamse Adviesraad tegen het voornemen tot beslissing. Twee ziekenhuizen werden al gehoord, op 5 februari 2009. Het derde ziekenhuis zal worden gehoord op 5 maart 2009.
Mijnheer de voorzitter, op dit ogenblik verloopt alles zoals bepaald in de procedure. Ik hoop in dit dossier dan ook een beslissing te kunnen nemen voor 30 april van dit jaar.
De voorzitter: De heer Demesmaeker heeft het woord.
De heer Mark Demesmaeker: Hartelijk dank voor het antwoord. Het is heel duidelijk en ook heel logisch. Er is geen speld tussen te krijgen. Alleen wil ik u oproepen om dit dossier nauwgezet te volgen en het zeker niet te laten liggen, want anders krijgt u weer met ons af te rekenen.
De voorzitter: Dat is misschien een goede reden om het te laten liggen. (Gelach)
Mevrouw Veerle Heeren: Het parlement komt dan niet meer samen, maar het is zo belangrijk, ook voor ons, dat er een beslissing komt voor 30 april. De heer Mark Demesmaeker: En liefst voor 30 april. Misschien moet die termijn niet noodzakelijk worden uitgeput, zodat er zo snel mogelijk duidelijkheid komt. De streek vraagt dat ook. Dit leeft daar ook echt en het wordt gesteund door de hele regio, maar daar hoef ik u niet van te overtuigen, denk ik.
De voorzitter: De heer Van Nieuwenhuysen heeft het woord.
De heer Luk Van Nieuwenhuysen: Ik ben tevreden met het antwoord.
Mevrouw Veerle Heeren: Dit is een belangrijk dossier. Het gaat over mensen in nood. Als ze in nood zijn, hebben ze er alle belang bij hun probleem in hun moedertaal te kunnen uitleggen.
De heer Mark Demesmaeker: Het gaat over heel schrijnende concrete gevallen.
De voorzitter: Het incident is gesloten.
