HERNE/GOOIK - Isabelle en Koen op het nippertje terug uit Brazilië

HERNE/GOOIK - Isabelle en Koen op het nippertje terug uit Brazilië - © Deschuyffeleer

HERNE/GOOIK - Isabelle en Koen op het nippertje terug uit Brazilië - FotoIn de buurt van Icarai (Fortaleza) © Deschuyffeleer

HERNE/GOOIK - Isabelle en Koen op het nippertje terug uit Brazilië - FotoIn de buurt van Icarai (Fortaleza) © Deschuyffeleer

Deze voormiddag landde op de Amsterdamse luchthaven Schiphol vanuit Brazilië een koppel streekgenoten die maar al te gelukkig waren de voeten terug op de begane Nederlandse bodem te kunnen zetten. Wat voor Isabelle en Koen een kommerloze droomreis had moeten worden werd veeleer een aanéénrijging van stresserende belevenissen waar niemand stond op te wachten. “Nooit hebben we een situatie gekend waarbij een retourreis voor zoveel onzekerheid en spanning heeft gezorgd”. Zij verbleven in Fortaleza, een kuststad met om en bij de 3 miljoen inwoners gelegen in het noordoosten van Brazilië.

Isabelle is dan ook de ideale gesprekspartner die met kennis van zaken kan getuigen over de overzeese aanpak van de bestrijding en het counteren van de verspreiding van het covid19/corona-virus in de Braziliaanse contreien:

“Vooreerst dient wel gezegd dat het ten zeerste aangeraden is zich als Belg te registreren op volgende locatie vooraleer op reis naar het buitenland te vertrekken : https://travellersonline.diplomatie.be Dat maakt dat ons ministerie van Buitenlandse Zaken dan op de hoogte is van uw verblijf in het buitenland. Zo kan in geval van moeilijkheden kostbare tijd gewonnen worden om een oplossing te vinden voor de problemen.

In Brazilië heeft de bevolking regelmatig af te rekenen met virussen. Zo hebben zij bij voorbeeld een pak ervaring met het dengue- en het zikavirus. Het is er algemeen geweten dat er veel mensen overlijden indien een virus uitbreekt. Daarom zijn de Brazilianen heel voorzichtig op dat gebied en zijn zij nogal vlug bereid de voorgeschreven regels gemakkelijk te volgen. Ook al zijn er daar nog heel veel mensen die niet kunnen lezen en schrijven.

Als je gaat tanken aan het tankstation, dan word je bediend. En terwijl de tank volloopt komen ze automatisch aan chauffeur en passagiers ontsmettingsgel aanbieden zodat je handen ontsmet zijn, zelfs al hoef je zelf nergens aan te komen. In alle toiletten van onder meer restaurants is ook steeds ontsmettende handengel beschikbaar.

Ook al bij onze aankomst, nu toch al 14 dagen geleden, zagen we veel mensen op straat lopen met mondmaskers. Dat aantal is naarmate de dagen verliepen overigens enorm gestegen.

We verbleven twee nachten in Jericoacoara, waar het nu ondanks het einde van het zomerseizoen aldaar toch nog heel druk was. De toegang tot het dorp, één van de meest paradijselijke plaatsen van Brazilië, was niet mogelijk met de eigen wagen. Iedereen moet er naartoe gebracht worden vanop een centrale parking met behulp van buggy’s of terreinwagens uitgerust met zitbanken. Bij het terug verlaten van het dorp, werd onze koorts gemeten door medisch personeel met mondmaskers. Ik had geluk: 36.5°, dus geen probleem. Wij waren er tot woensdagmiddag. Donderdagmiddag vernamen we dan dat iedereen nog twee dagen de tijd kreeg om alles te ontruimen.

Ook kregen we verschillende mails van de Belgische ambassade, waarin telkens met meer aandrang gevraagd werd om het land te verlaten. In de laatste mail die we donderdagnacht ontvingen stond duidelijk :

Het coronavirus treft ook in toenemende mate Brazilië en er zijn maatregelen genomen om de verspreiding ervan te voorkomen op nationaal, regionaal en lokaal niveau. U vindt gedetailleerde informatie (in het Portugees) op de website van het Braziliaanse ministerie van Volksgezondheid: https://coronavirus.saude.gov.br/. Wij wensen u veel moed toe bij het regelen van uw terugkeer naar België.

Maar dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben zelf geprobeerd om onze vlucht te vervroegen, maar dit was niet mogelijk. Bij KLM geraakten we niet binnen. Noch telefonisch, noch via whatsapp, noch via mail. Ze waren blijkbaar overstelpt met aanvragen. Uiteindelijk werd enkel onze terugvlucht van Schiphol naar Brussel geschrapt, bizar want er werd wel nog gevlogen van Amsterdam naar Charles de Gaulle in Parijs. Immers ook mensen die woensdag een vlucht hadden met Air France naar Parijs werden op onze vlucht bijgezet, omdat de hunne niettegenstaande de samenwerking van KLM en Air France, geschrapt werd. Deze mensen moesten zo allemaal wel een dag langer blijven wat uiteindelijk toch nog meevalt.

Uiteindelijk zat het KLM-vliegtuig toch bijna volledig vol, en dat zijn toch heel wat mensen bijeengepakt op een kleine ruimte. Toen we landden stond het overgrote deel van de KLM-vloot op Schiphol aan de grond. Bizar om te zien. Ook voor onze piloot was het voorlopig zijn laatste vlucht. Hij werd er zowaar emotioneel van.

De laatste dagen was er ook ginder in alle media als het ware maar één onderwerp meer. En ook in Brazilie sloegen de mensen aan het hamsteren, en ja, ook daar werd voor een onbekende reden veel toiletpapier gekocht. Nochtans is het daar de gewoonte dat ze de eerste dag van de maand hun boodschappen doen. Ze kopen dan bijna alles wat ze die maand nodig hebben. Mensen leven daar in armoede. Ze eten er meestal rijst, pasta en zwarte bonen. Ook zeer veel pizza.

Wij logeerden bij onze vrienden Marc en Inez. Toen we vertrokken was hun restaurant Chez Marc in Cumbuco nog open, maar intussen hebben ook zij moeten sluiten. Net zoals hier is nu de trend enkel te voorzien in afhaalmaaltijden.

Het is alleszins niet leuk - en leuk is zacht uitgedrukt - om op vakantie te zijn en dagelijks verontrustende berichten van het thuisfront te horen en te zien. Ontspannend is het niet echt als je om de haverklap in de gaten moet houden of je vlucht toch nog doorgaat. Wij mogen alvast van geluk spreken want eerstuurs sluit Brazilië zijn luchtruim af.

Nu nog duimen voor de best mogelijke afloop van de uitermate beproevende en akelige toestanden waar we thans moeten tegen opboksen. Ook in mijn kiné-praktijk hoor ik verhalen van bange mensen. Hen geruststellen zonder daarom voorbij te gaan aan de ernst van het gebeuren is ook niet de meest prettige opdracht”.