REGIO - Een café zonder vrouw…

Annie

Lydia

Het is al even geleden dat we ons nog konden installeren aan een toog met een blond schuimend bier. Maar dit komt ongetwijfeld terug. Deze dames achter den tap zullen ons met plezier weer ontvangen in hun café. Pajot Zenne magazine zet alvast vier sterke ‘barmoeders’ in de kijker. Horen, zien en zwijgen is hun motto, hoewel dat zwijgen hen niet allemaal gegeven is. Ze houden van een goede babbel, geven graag advies, staan positief in het leven, houden aan tradities en van plezier maken. Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.

Pajot Zenne magazine ging langs bij vier goedlachse waardinnen met enkele vragen. Sofie van Terlindenhof in Herfelingen, Lydia van Sint-Anna in Dilbeek, Annie van In de Oude Smis van Mekingen in Sint-Pieters-Leeuw en de zussen Linda en Marianne van Den Haas in Gooik openden voor coronatijd met plezier hun cafédeur. Pintje?

Hoe lang sta je al achter de toog?

Sofie: Ik sta hier al 18 jaar achter de toog. Het café is altijd in de familie geweest, het was voordien een handelshuis want mijn grootvader was bierhandelaar, bieruitzetter zoals we hier zeggen. Mijn overgrootouders handelden in dieren. Er was een slachthuis, een beenhouwerij en een herberg waar toen ook al gedanst werd.

Lydia: Ik sta in april 2020 al 21 jaar in het café. Café Sint-Anna was mijn stamcafé en toen het over te nemen stond, heb ik geen moment getwijfeld om mijn job als verkoopster op te gegeven. Ik doe het graag omdat ik graag onder ’t volk ben. Maar het wordt zwaar. Ik heb ondertussen twee knieprothesen en ik stop ermee eind dit jaar. Mijn kleindochter neemt over.

Annie: Van in 2002, dus al zo’n 18 jaar. Maar ik was ervoor ook altijd in het café, want ik heb het café overgenomen van mijn ouders. Het is al de vierde generatie achter de toog en ik hoop stiekem dat één van mijn drie dochters het café ooit zal overnemen. Niet dat ik al van plan ben te stoppen, maar ik ben nu bijna 76 jaar en ik bouw wel wat af.

Marianne: Ik sta eigenlijk achter de toog en Linda voor de toog (lacht). Den Haas is al van in 1870 in handen van onze familie en wij zijn ook opgegroeid in het café. Linda houdt het café open sinds 1990 en ik ben er in 2016 bijgekomen.

Vanwaar komt de naam van het café?

Sofie: Voordien was het een herberg strategisch gelegen langs de Romeinse heirbaan richting Edingen, langs een kapel en de naam Terlindenhof komt van de geklasseerde lindebomen op het kruispunt. Dit moet een belangrijk knooppunt geweest zijn, een doorsteekweg van de kerk van Heikruis richting het Kasteel Ter Rijst.

Lydia: Het café is gelegen in het gehucht Sint-Anna, aan de Sint-Anna-kapel. Ik wou 20 jaar geleden de naam veranderen naar ‘Bij Lydia’ maar ze zeggen dat hier toch. Ze zeggen soms ‘bij de dikke’ of ‘bij het groot bakkes’. Ik trek mij dat niet aan.

Annie: Dat was hier vroeger een smis met een winkeltje en een drankgelegenheid aan. Tot de jaren ’50 was de smis in gebruik en het winkeltje sloot pas veel later de deuren.

Linda: Naar het schijnt was onze grootvader boswachter en komt de naam daarvan.

Het volledige interview lees je op https://www.pajot-zenne.be/publicaties/pajot-zenne-magazine/6932