GALMAARDEN - De waarheid achter Pajottegem kwam uit de kroeg die wilden wij u toch nog even meegeven

Er is al heel wat geschreven over die - van de pot gerukte naam - Pajottegem, als nieuwe naam voor de fusiegemeente. Vandaag kregen wij meer informatie over hoe deze vijf namen, eventueel, misschien, mogelijks tot stand zijn gekomen of toch niet!. Zet u er even bij, geniet van het verhaal en ook wij kijken uit naar het vervolg. Jullie zien er zo beteuterd uit, mannen!’ Fons had bij het betreden van zijn stamkroeg meteen Piet en Louis in een hoekje zien zitten. Met een kop koffie dan nog! Alleen Hubert van het kaartclubje ontbrak, maar het was dan ook niet hun wekelijkse kaartavond. ‘Pintje, mannen?’ probeerde Fons zijn twee kaartkompanen op te monteren. ‘We drinken niet meer’, antwoordde Louis. Fons kon zijn oren niet geloven. ‘Wat is er in godsnaam…’ ‘Hier’, onderbrak Piet hem, terwijl hij de regionale pagina van de krant naar Fons toe schoof. ‘Dat kan toch niet waar zijn?’ stamelde hij toen hij de kop zag, waarin de officiële voorstellen voor de nieuwe naam van hun toekomstige fusiegemeente werden bekendgemaakt.

Meteen werd hij een maand of drie in de tijd teruggekatapulteerd, naar die avond toen ze na het kaarten nog flink waren doorgezakt aan de tapkast. Hij kon zich niet meer herinneren wie erover begonnen was, maar hilarisch was het alleszins geweest. De gemeente waar Piet en Louis woonden, zou samen met twee buurgemeenten een fusie aangaan en de dag voor hun wekelijkse kaartavond hadden de drie hun inwoners opgeroepen om namen voor te stellen voor de nieuwe grote gemeente. Uit de ingediende voorstellen zou dan een lijst van vijf worden gedistilleerd waarop alle burgers konden stemmen. Gedistilleerd was ook het product waar ze op dat moment al aan bezig waren, na de pintjes aan de kaarttafel. Fons herinnerde zich dat hij de eerste was geweest die met een voorstel kwam: Flopdorp. Hubert had naar analogie van Sas van Gent de naam Hol van Pluto geopperd en toen was het hek helemaal van de dam. De voorstellen gutsten uit hun monden zoals de jenever uit de fles, het ene al knotsgekker dan het andere en al dan niet gebaseerd op eigenschappen van landschappen, inwoners of plaatselijke politici.

Postpakkerzele! Platzakkenland! Fietsparadijs! Zakkenvulkerke! Reetveerdegem! Het land van Anus

Hoe gekker het werd, hoe meer de vier vrienden beseften dat dit soort namen natuurlijk niet door de beugel zou kunnen en bij een eerste selectie als indecente voorstellen zouden sneuvelen. Maar ze hadden het spelletje wel zo leuk gevonden dat ze besloten toch, bij wijze van grap, twee niet al te onbetamelijke maar toch van de pot gerukte namen voor te stellen. Piet en Louis zouden er, als inwoners van een van de drie betrokken gemeenten, elk één voor hun rekening nemen. ‘Doe jij Pajottegem,’ had Louis voorgesteld, ‘dan neem ik Mooigem.’ Piet had daarmee ingestemd, zonder dat hij of de drie anderen het voor mogelijk hadden gehouden dat hun voorstellen ernstig zouden worden genomen.

De kop op de krantenpagina die Fons was toegeschoven, vermeldde ze echter allebei, naast drie andere voorstellen: hun uit de hand gelopen grap had de officiële selectie gehaald! ‘Een mens zou van minder stoppen met drinken…’ zuchtte Fons.