HERNE/ LENNIK – Herman Van Dormael reageert op kritiek

Herman Van Dormael, ere-conservator van het kasteel van Gaasbeek en thans inwoner van de Hernse deelgemeente St-Pieters-Kapelle, neemt het niet dat zijn naam en faam bezoedeld worden met betrekking tot zijn functioneren als toenmalig verantwoordelijke voor het kasteel door zijn opvolger en huidig directeur Luc Vanackere in een artikel in de regionale pagina’s van de jongste weekendeditie van het dagblad Het Laatste Nieuws. In een open brief waarvan de integrale tekst hierna volgt stelt hij één en ander duidelijk. In die zin heeft hij bij de hoofdredacteur van het dagblad Het Laatste Nieuws overigens een eis tot recht op antwoord ingediend.

Geachte Heer Hoofdredacteur,

In de weekendkrant van 11/12 oktober nam U een vraaggesprek op met de heer Luc Vanackere, directeur van het kasteel van Gaasbeek. Ik ben zo vrij hem langs deze weg van antwoord te dienen.

Citaat: ‘Eigenlijk werd hier niet gewerkt….Het kasteel was vroeger meer gesloten dan open….Mijn voorganger bewoonde het kasteel en dat verklaart misschien waarom hij liever niet te veel bezoekers over de vloer zag komen’.

Tijdens mijn ambtsperiode heb ik meer dan 70 concerten georganiseerd, sommige in samenwerking met het Festival van Vlaanderen en met diverse ambassades, en bijna 80tentoonstellingen. Er werden voordrachten en studiedagen gehouden; zelf ging ik op tientallen plaatsen (tot in Nederland toe) voor allerlei verenigingen (Davidsfonds, Orde van den Prince, Marnixring) het kasteel van Gaasbeek bekend maken. Ondertussen schreef ik tientallen artikels over Gaasbeek in diverse wetenschappelijke en vulgariserende tijdschriften. Mijn contacten met Abcoude (de familie Abcoude, heren van Gaasbeek) en Arconate (de familie Arconati Visconti) lagen aan de basis van de verbroedering van Lennik met die twee gemeenten. Ook openluchttoneel en openluchtconcerten stonden op het programma. Restauratie en archeologisch onderzoek werden onder mijn impuls ondernomen.

Wat de directe publiekswerking betreft, zorgde ik voor viertalige onderschriften bij de kunstwerken, voor een gidsboekje in zeven talen (Nederlands, Frans, Duits, Engels, Italiaans, Spaans en Japans) dat verscheidene herdrukken beleefde, en voor het album ‘Kasteel van Gaasbeek’, nr. 9 in de prestigieuze museumreeks van het toenmalige Gemeentekrediet. De eigen uitgave ‘Gasebeca’ werd verder gezet, en is nu blijkbaar gestopt. Met scholen werd een ‘museumdag’ op het getouw gezet (leerlingen in groepen in de bibliotheek, in het museum en in het park). De bibliotheek van Gaasbeek, verbonden aan het archief, werd stevig uitgebouwd. Waar zijn die duizenden boeken trouwens naartoe?

Ondanks het totale gebrek aan behoorlijke subsidiëring slaagde ik erin, een aantal interessante kunstwerken te verwerven: een eikenhouten ‘Kruisdraging’ (16de eeuw), een Brussels wandtapijt uit de ‘Geschiedenis van Tobias’, vier Mechelse albasten (16de eeuw), een houten ‘Zegenende bisschop’ (ca. 1500), een ‘Portret van Alva’ (17de eeuw) en het paneel van Bruegels schoonvader, Pieter Coecke van Aelst, ‘Aanbidding der Wijzen’. Een andere interessante aanwinst was de privéverzameling zilveren munten van het hertogdom Brabant, aan de hand waarvan men de hele geschiedenis van het hertogdom kan verhalen; waar is die nu trouwens?

En ja, ik woonde in het kasteel (waarvoor een deel van mijn wedde ingehouden werd). En gelukkig maar, want er waren verscheidene periodes zonder conciërge, en ik stond in voor bewaking en voor het openen en sluiten van de poorten, van kasteel en park. En ingevolge het gebrek aan personeel stonden mijn kinderen en mijn betreurde echtgenote meer dan één zondag mee aan de kassa, of voor toezicht in het kasteel.

Ten slotte deel ik graag mee, tot spijt van wie het benijdt, dat de gemeente Lennik mij op 11 juli 2003 het ereburgerschap aanbood ‘als dank voor zijn bijzondere verdiensten als historicus en conservator, betrokken met het Land van Gaasbeek en Lennik en het Pajottenland’. De Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid vereerde mij met een doctoraat honoris causa. Bij mijn afscheid werd mij een ‘Liber Amicorum’ aangeboden, met bijdragen van diverse vorsers en professoren van alle Vlaamse universiteiten.

Aan de heer Vanackere geef ik graag een dubbele boodschap mee. Ten eerste: men wordt nooit groot door iemand anders aan te vallen. En ten tweede: ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, maar de grootte van de bek zegt niets over de schoonheid van de zang.

Mijnheer de Hoofdredacteur,
Aangezien de heer Vanackere hier de eer van mijn persoon en van mijn familie aanvalt, vraag ik u, dit schrijven als ‘recht van antwoord’ te willen publiceren, waarvoor dank.

Met hoogachting,

Dr. H. Vandormael -

Ereconservator Kasteel van Gaasbeek - Ereburger van de gemeente Lennik.

Brikstraat 4b 1541 Sint-Pieters-Kapelle 02 /396 11 49 herman.vandormael@hotmail.com