• Homepage
• Gemeenten
  • Affligem
  • Asse
  • Beersel
  • Bever
  • Dilbeek
  • Drogenbos
  • Edingen
  • Galmaarden
  • Geraardsbergen
  • Gooik
  • Halle
  • Halle Carnaval
  • Herne
  • Lennik
  • Liedekerke
  • Linkebeek
  • Merchtem
  • Ninove
  • Ondernemen
  • Opwijk
  • Pepingen
  • Regio
  • Roosdaal
  • Sint-Genesius-Rode
  • Sint-Pieters-Leeuw
  • Ternat
• Agenda
   
• Redactie
   
• Adverteren ?
   
• RSS Feeds
• Nieuwsbrief
   

West-Vlaming Marc Decheemaeker (59) begon zijn loopbaan als managementadviseur bij McKinsey. Zijn parcours liep zo verder over Black & Decker, de tapijtproducent Prado, de holding  Maxeda met onder meer het textielbedrijf  Hunkemöller en de Deense schoonmaakgroep ISS om in 2002 op vraag van  Karel Vinck aan te belanden bij de NMBS. In 2005 werd hij dan afgevaardigd bestuurder van de tweede grootste werkgever van het land. Hij bleef dit tot in 2013 en werd in zijn functie opgevolgd door Jo Cornu. In zijn boek ‘Dwarsligger -  Achter de schermen van de NMBS’, uitgegeven bij Van Halewyck, schreef Marc Descheemaecker als gewezen NMBS-baas  van zich af en laat hij zich onder meer uit over de rol van de politiek binnen de NMBS.

Tijdens de voorbije verkiezingen was Marc Descheemaecker ook lijstduwer op de lijst van de N-VA voor Europa. Ondanks zijn meer dan 75.000 voorkeursstemmen werd hij net niet verkozen. Voordien stond hij bekend als iemand van Open VLD-signatuur. Inmiddels werd hij nu aangesteld als voorzitter van de raad van bestuur van Brussels Airport en recent werd hij ook benoemd als bestuurder van Vitrufin, de holding boven Ethias en van de Vlaamse investeringsmaatschappij Gimv.

Het aangekondigd thema ‘Het Wanbeleid bij de NMBS’ werd door de gastspreker meteen afgeleid naar de veranderingen die er bij de NMBS blijkbaar echt nodig zijn. Zo vroeg de ex-CEO zich in eerste instantie af “of het belastinggeld dat de NMBS-groep in zijn totaliteit jaarlijks toegewezen krijgt en oploopt tot 3,2 miljard euro wel degelijk goed besteed wordt in de uitgaven”. Dat bedrag wordt overigens opgedeeld in 1,5 miljard euro aan werkingssubsidies en 1,7 miljard euro aan investeringskredieten waaronder ook het bouwen van nieuwe stations ressorteert.

Zo zijn de prestigieuze bouwconstructies van de nieuwe stations in Luik en in Bergen alleszins een doorn in het oog van Marc Descheemaecker. “Niemand weet bij benadering te zeggen hoeveel de kostprijs van het nieuw station in Luik bedraagt maar ik schat dat dit moet oplopen tot om en bij de 500 miljoen euro”, klonk het. “Met datzelfde bedrag werden in Oost-Frankrijk 6 à 7 nieuwe TGV-stations gebouwd maar daar werd wel geen beroep gedaan op een befaamde architect zoals Santiago Calatrava. Het station oogt misschien wel architecturaal mooi maar het is geenszins functioneel. De reizigers staan er ook nu nog in de tocht en de NMBS dient ook nog in de stad gebouwen bij te huren voor het herbergen van zijn administratieve diensten”.

Eénzelfde bemerking geldt ook voor de bouw van het nieuw station in Bergen, ook overigens volgens Marc Descheemaecker een dubieus prestigeproject voor een station dat zelfs niet behoort tot de top-10 op gebied van vertrekkende en aankomende treinreizigers. Hier wordt de kostprijs voorlopig ingeschat op goed 200 miljoen op kosten van de NMBS en sowieso ook op kosten van de belastingbetaler. “Zo gaan de plaatselijke politieke tenoren er vanuit dat er een grote esplanade over het nieuw station moest komen om te maken dat de stad verbonden werd met een achterliggend braakliggend terrein voor de bouw van een luxe-hotel en een groot congrescentrum. Een grondige renovatie kon echter ook en dit zou maar 10 miljoen euro gekost hebben”, gaf hij verdere duiding. “Maar de slotsom is wel dat op beide projecten samen zo’n 400 à 500 miljoen euro kon bespaard worden en dit alles zonder dat er minder treinen zouden moeten rijden, minder treinreizigers zouden moeten opdagen en meer reizigers in de regen zouden moeten blijven staan”.

Marc Descheemaecker had het ook over de politieke onwil door allerlei lokale invloeden om in de raad van bestuur onbetwistbaar niet rendabele treinen te laten afschaffen. Hij pleitte dan ook voor een verregaande depolitisering van de bestuursorganen in de schoot van de NMBS net zoals trouwens in alle overheidsdiensten. “Zo kost het afleggen van 1 treinkm aan de NMBS 20 euro. Als een niet rendabele trein dagelijks 100 km aflegt en dit gedurende 365 dagen, betekent dit meteen een niet te verantwoorden uitgave van goed 730.000 euro”.

Ook het minder goed scorebord van de stiptheid van de treinen kon niet uitblijven. Maar daar zitten volgens Marc Descheemaecker dan weer de onvoorzienbare incidenten op het dicht treinnet, de verouderde staat van het rollend materiaal, het gebrek aan soepelheid voor het vlugger aanpassen van de uurregeling en het te vlug verloop van de voogdijministers grotendeels tussen. “Zo zou een aangepast vervoersplan normaal om de 6 jaar moeten kunnen ingevoerd worden mede omdat het al 3 jaar vergt vooraleer het door de raad van bestuur kan worden goedgekeurd”, was zijn stelling. Hier kwam ook de fel betwiste vroege Thalystrein van Oostende naar Brussel te berde, die jaarlijks voor een gemiddelde van 3,3 reizigers per dag de Belgische belastingbetaler haast 3 miljoen euro aan subsidies kost.

De ex-CEO van de NMBS kon toch besluiten met enkele positieve evoluties. Zo zijn de investeringen in het rollend materiaal terug op niveau gebracht nadat zij eerder mede door de besparingen voor het kunnen instappen in de Eurozone gedurende een 10-tal jaren zijn bevroren geweest. En namens de N-VA mocht hij ook mee rond de onderhandelingstafel zitten voor de dossiers rond de overheidsbedrijven en de mobiliteit. Zo kon toch bedwongen worden dat er gewerkt wordt aan de stiptheid van de treinen en dat de overheid zich voorneemt alle subsidies voortaan toe te spitsen op de binnenlandse dienstverlening.

Ook positief is steeds volgens Marc Descheemaecker de afbouw van het personeelsbestand van 43.000 naar thans 34.000 eenheden, daar waar er op basis van studies maar echt 30.000 blijken nodig te zijn. “Het is vooral in de administratieve diensten dat er minder personeel wordt vervangen”, legde hij uit. “In de jaren 70 werden de overheidsdiensten met duizenden medewerkers opgezadeld die in feite niet echt nodig waren. Ook bij de NMBS was dit toen het geval voor 7.000 eenheden. En het zijn nu juist die mensen die aan pensionering toe zijn en natuurlijk afvloeien. Maar ze vervangen blijkt absoluut niet nodig te zijn”.

Om het sociaal overleg in de schoot van de NMBS vlot te laten verlopen ziet Marc Descheemaecker alleszins heil in voorafgaande informele gesprekken, contractuele in stede van statutaire aanwervingen, een correcte verloning en een win-win compromis voor beide partijen. Hij brak ook nog een lans voor het verzekeren van een maximale, eerder dan een minimale, dienstverlening bij stakingen en dit volgens modellen die reeds in de meeste van de ons omringende landen worden toegepast.

Na het gesprek werd het aperitief aangeboden door volksvertegenwoordiger Kristien Van Vaerenbergh.