HERNE – Verschil in steunmaatregelen aan cafés zorgt voor flinke portie wrevel
“In de strijd tegen het coronavirus werd besloten dat cafés en restaurants vanaf maandag 19 oktober de deuren opnieuw 4 weken moeten sluiten. Zowel de federale als regionale overheden werken extra steunmaatregelen uit om u als café- of restaurantuitbater door deze moeilijke periode te loodsen”. Dat is de belofte waarin ook caféhouder Lieven Vandenneuker toen steevast geloofde. Niet dus zoals thans blijkt! Hij kreeg immers recent de trieste boodschap dat zijn cafézaak De Welvaart niet in aanmerking komt voor een tegemoetkoming omdat hij én een café én een krantenwinkel uitbaat en omdat de krantenwinkels niet verplicht werden te sluiten. Die voor hem onbegrijpelijke mededeling maakt hem dan ook bijzonder wrevelig, opstandig en boos.
Hoe kan dat nu?
Tevergeefs probeerde Lieven alsnog met gefundeerde boekhoudkundige argumenten de bevoegde instanties te overtuigen dat in zijn geval de krantenwinkel ver ondergeschikt is aan zijn café. “Het verschil zit hem in het begrip omzet, in feite het totaalbedrag van verkopen. Als ik in mijn krantenwinkel 100 euro in de lade heb dan kan ik er van uitgaan dat ik slechts 10 euro als bruto winst kan optekenen want zowel de kranten- en tijdschriftenverkoop als de loterijproducten als de rookwaren zijn immers prijzige zaken maar genereren maar heel weinig winst. Daarentegen als de kassa van mijn café 100 euro ontvangsten optekent dan mag ik er van uitgaan dat ik zo’n 30 à 40 euro brutowinst maak. Als de overheid nu beweert dat gezien de omzet van ’t Leeshoekje groter is dan die van het café ik het daarmee maar moet doen, dan valt dat mij moeilijk te aanvaarden. Bij die oneerlijke beslissing stel ik mij dan ook samen met mijn boekhouder de vraag ‘HOE’ ik dat dan in godsnaam dien te bewerkstelligen”.
Waarom werd ik cafébaas?
Lieven vertelt: "Café De Welvaart ging open eind 2015. Op dat moment was het kiezen of delen. De krantenwinkel ’t Leeshoekje die ik sinds 1997 openhield was niettegenstaande hij veel volk over de vloer kreeg niet meer winstgevend genoeg om een gezin mee te onderhouden. Jaar na jaar daalden de verkoopcijfers van dag- en weekbladen en van tijdschriften met rasse schreden. De lottoklanten bleven komen maar dat genereert een winstmarge van slechts 4,5 % en de opeenvolgende antirookcampagnes maakten dat ook de verkoop van rookwaren niet meer was wat het ooit geweest is.
Kiezen voor een externe job zag ik niet zitten, dus investeerde ik in een dorpscafé. Tot voor een paar decennia was dit in onze streek veel voorkomend en ook nu nog is het in Frankrijk vrij courant om een horecazaak te combineren met een andere uitbating. Het was blijkbaar een goede beslissing want in een paar jaar tijd staat De Welvaart in de gemeente mee aan de top van de lijst van de meest bezochte cafés. Dat is er niet zomaar gekomen. Zowel een krantenzaak als een café stellen hoge eisen op gebied van uren werk. Het hongerloon uit mijn krantenwinkel neemt niet weg dat ik ’s morgens om 6 u al moet paraat staan en het uitbaten van een degelijk café dan weer veronderstelt werktijden die tot laat in de avond doorlopen”.
Ik word belet te werken
“Van dit alles was ik mij heel goed bewust toen ik die keuze maakte en daar heb ik het beslist niet moeilijk mee. Ik ben ook van mening dat men van werken niet sterft. Maar in de gegeven omstandigheden, waarin de overheid mij dit werken belet, kan ik ook moeilijk aanvaarden dat gewone caféhouders wel mogen rekenen op overheidssteun en De Welvaart niet. Het moet immers gezegd dat ook voor De Welvaart de vaste kosten zoals leningen, verzekering en onderhoud van de infrastructuur blijven doorlopen en ook privé - met studerende kinderen - gaat het leven verder. Of ik mij bij die onterechte ‘neen’ ga neerleggen is alsnog de vraag.
Alsof de cafés al niet genoeg werden getroffen door de extra lange sluiting die ze te verduren krijgen, komt daar nu nog een extra somber perspectief bij. Uit de beslissingen van de Nationale Veiligheidsraad van vandaag is nog maar eens gebleken dat de vaten dit jaar nog aansluiten een utopie is. Wie weet hoeveel caféuitbaters er van nu tot aan de nieuwe opening nog zullen overkop gaan? Om dan nog maar te zwijgen van de mogelijkheid dat de rush naar de heropende winkels en de nakende feestdagen mogelijks kunnen/zullen leiden tot een derde besmettingsgolf”, aldus nog een zwaar ontgoochelde Lieven.
