Shotokan Karateclub HERNE stelt zijn toekomst in vraag
Door het coronaverhaal, dat met de uitzondering van een kleine adempauze in de volle zomer nu toch al aan zijn negende maand toe is, schatten zowel het clubbestuur als de trainers van Shotokan Karateclub Herne de toekomst van hun karateclub niet bijster rooskleurig in. Voor de jongste training in de sporthal maakten toch nog 7 jongelingen (7-13 jaar) hun opwachting. Trainers van dienst waren sensei Luc De Smet (2de dan) en clubvoorzitter Katrien Verbeke (2de dan).
Onvoorspelbaar
Luc De Smet: “We gaan thans door met de trainingen niet zozeer om echt vorming in karate te geven maar wel om onze jeugd te blijven ondersteunen door ze de kans te geven zich hierbij eens flink uit te leven. Gelukkig biedt karate ook in die zin een waaier aan mogelijkheden. Het probleem is nu wel dat de toekomst al even onvoorspelbaar is als het virus. En precies dat virus dreigt nu ook een geweldige invloed op het voortbestaan van de clubs te hebben.
We weten niet wanneer we ooit weer kunnen beginnen met al onze leden: misschien in het voorjaar, misschien later, wie zal het zeggen? En zullen de kinderen nog terugkomen? Nu al zien we dat sommigen weg blijven omdat de ouders er niet gerust in zijn. Terecht misschien, het is inderdaad een contactsport, en dan nog wel binnen, en zo derhalve bevorderlijk om een virus te verspreiden.
Zonder contact kan weliswaar ook maar dat is maar halve karate. Zullen sommigen daarom niet afhaken en na zo lang thuis te zitten aan de laptop nog wel de moed kunnen opbrengen om terug twee keer in de week voluit te komen trainen? Voorlopig was het vooral enigszins bezig zijn met karate en allicht haken sommigen juist daarom af omdat ze denken dat ze thuis ook kunnen ‘bezig zijn’ met ‘een beetje’ sporten.
Omkadering een probleem
En hoe zal het verder lopen met de omkadering? Zullen alle trainers wel nog zo happig en gedreven blijven? Ik zie ook in ons bestuur en bij de instructeurs een bekommernis. Wie wil het risico nemen? Risico is er alleszins. We kunnen ervan mee spreken. Vier van onze vaste trainers zaten immers enige tijd terug gelijktijdig opgescheept met corona. Dat was dus wellicht niet toevallig. Het is allemaal wel goed gekomen maar kom, het zet toch aan tot nadenken. Als kleine club hebben we geen al te grote mogelijkheden om trainers die uitvallen te vervangen. Ik heb zo wel weet van een grote club, met wie wij goed bevriend zijn, die nu al met de handen in het haar zit omdat ze niet genoeg trainers meer kan verzamelen zelfs als het ooit terug goed komt.
Venster naar het normale aanbieden
Maar hoe dan ook vonden wij als sportclub dat het haast onze plicht was onze leden en onze kinderen een venster naar het normale te blijven aanbieden. We besloten in het voorjaar er volop voor te gaan. Achteraf bekeken hadden we er misschien toch wel beter even langer bij stilgestaan gelet op de mogelijkheid van wekenlang ziek te zijn. Van zodra het mocht in de periode mei/juni zijn we meteen gestart onze kinderen toch een uur van ontspanning en sport aan te bieden. En ook nu mag het nog met de -13 jarigen, weliswaar moederziel alleen in die gigantische sporthal. We hebben er geenszins spijt van want de dankbaarheid en het enthousiasme van die kinderen maken veel goed".
Meer randinfo op deze Facebookpagina.
