HERNE – Schepen Lieven Vandenneucker neemt afscheid van het lokale politieke leven
De gemeenteraad en de raad voor maatschappelijk welzijn van woensdag 31 augustus worden voor Lieven Vandenneucker de laatste die hij als schepen bevoegd voor landbouw, milieu, sport, jeugd, autonoom gemeentelijk bedrijf (AGB), feestelijkheden en informatieblad en als raadslid zal bijwonen. Zoals eerder aangekondigd zegt hij die dag de politiek vaarwel en neemt hij ontslag én als schepen én als raadslid. Vanaf 1 september 2022 wordt hij als schepen vervangen door Kris Degroote en als raadslid door Sonja Van Den Bossche. Lieven wordt op 5 oktober eerstkomend 49 jaar en zetelt sinds 1 januari 2001 onafgebroken in het Herns gemeentelijk halfrond onder CVP/CD&V vlag. In de legislatuur 2001/2006 was dat als gemeenteraadslid en in de legislaturen 2007/2012, 2013/2018 evenals in de lopende legislatuur van 2019 tot nu als schepen.
Dat Lieven zich mettertijd in de lokale politiek zou engageren stond als het ware in de sterren geschreven. Al op 16-jarige leeftijd vond hij de lokale politiek immers boeiend en interessant. Het aanhoren van talrijke verhalen van en over andere Vandenneuckers en meer bepaald over zijn grootvader Victor, vele jaren terug voorzitter van ‘den armen’, wekte bij Lieven al vrij jong de goesting op zich ook in te laten met de lokale politiek.
Bekendheid
Al in 1993 - Lieven was toen nog student - werd hij dan ook benaderd door de toenmalige PVV met onder meer Nestor Cochez en Jacques Reygaerts. Als 20-jarige snaak zag Lieven dit evenwel nog niet zitten en ook papa Albert had meer dan één tegenargument. Zo gingen ook voor Lieven een paar jaar voorbij en naderde mettertijd de aanloop naar de verkiezingen van oktober 2000. In de schoot van de CVP hadden toen zowel burgemeester Pierre Poelaert als schepen Willy Carels beslist zich niet meer verkiesbaar aan te dienen. Samen met Urbain Deblander toogden zij dan ook op zoek naar jong bloed om de CVP-rangen aan te vullen. Zo kwamen zij ook aankloppen bij Lieven die zich intussen had gevestigd als zelfstandige met een krantenwinkel en in de gemeente toen al een ruime bekendheid had verworven als lid van de heel grote familie Vandenneucker en als actieve deelnemer aan het plaatslijk sociaal leven. Zo was hij toen onder meer al actief in het boogschieten, het toneel, de chiro, de duivensport, het volleybal alsook in een fietsclub. Ook nu was de raad van papa Albert “Pas op, als commerçant moet je met en van iedereen leven”. Een raadgeving die hij evenwel naast zich neerlegde maar wel met de toegeving het zakendoen en de politiek nooit te vermengen en al zeker zijn zaak nooit te voorzien van politieke reclame.
Politieke carrière
Zo kwam de toen 26-jarige Lieven samen met onder meer de andere nieuwkomers Kris Poelaert en Carina Ricour op de CVP-lijst te staan. Voor een eerste deelname was het resultaat voortreffelijk want om in aanmerking te komen voor een schepenambt moest hij slechts met een dertigtal stemmen de duimen leggen voor graaf Raoul d’Udekem d’Acoz. Zes jaar later, in oktober 2006, stond hij na Kris Poelaert, Marc Bombaert en Marie-Louise Devriese op nr 4 van de toenmalige CD&V-lijst. Een plaats die hem met 925 stemmen geen windeieren legde en meteen goed was voor een eerste ambtstermijn als schepen van sport, jeugd en feestelijkheden. “Wat mij vooral uit die legislatuur is bijgebleven is het finaliseren en het rentabiliseren van de sporthal Hernekouter. Dat waren jaren waarin ik volop heb geïnvesteerd ten dienste van én de gemeente én haar inwoners door enerzijds de portefeuilles van sport en jeugd stevig te behartigen en uiteraard ook door volop mee te werken aan de overige vooropgestelde programmapunten”.
In oktober 2012 was Lieven terug te vinden op plaats 3 van de CD&V-lijst en was hij goed voor 875 stemmen. Dat aantal was, op burgemeester Kris Poelaert na, de hoogste score en leverde hem naast de bevoegdheid van eerste schepen ook nog het schepenambt van openbare werken, milieu en landbouw op. “In die periode heb ik, uiteraard samen met de bestuursploeg, geijverd voor het invoeren van een constante en systematische verbetering van onze 125 km gemeentewegen, een werkwijze die overigens nu nog wordt toegepast”.
Intussen heeft ook het gezin Vandenneucker privé één en ander moeten trotseren en kon de aanloop naar de verkiezingen van eind 2018 niet altijd in optimale omstandigheden beleefd worden. Die vrij tumultueuze periode liet zich dan ook voelen in de uitslag. Het was ook de verkiezing waarbij decretaal werd beslist dat iedere gemeente het voortaan met één schepen minder zou moeten doen. 635 stemmen waren hierbij toch nog goed voor een schepenambt. In de verdeling van de schepenportefeuilles moest hij Kris Poelaert, Lieven Snoeks en Carina Ricour laten vooraf gaan. Terug kreeg hij de bevoegdheden voor sport en jeugd, deze keer aangevuld met landbouw, milieu, AGB, feestelijkheden en informatieblad.
“De huidige legislatuur is er eentje die eeuwig zal gekoppeld worden en blijven aan de coronabeperkingen. Iedereen in het Pajottenland weet verder ook dat Herne en zijn omgeving de jongste jaren woelige tijden kenden in verband met de mogelijke inplanting van windturbines op zijn grondgebied. Samen met onze ploeg en heel zeker de burgemeester ben ik trots dat wij dankzij Opgewekt Pajottenland het project mee inhoud en vorm hebben gegeven en zo de mogelijke wildgroei van windmolens in onze streek aan banden kon gelegd worden”.
Wat bezielt Lieven om afscheid te nemen van de gemeentelijke politiek?
“Dat ik de lokale politiek zou verlaten, dat stond voor mij al enige tijd vast. Niet dat ik het lokaal bestuur geen warm hart toedraag, integendeel. Afscheid nemen doet pijn. Aan politiek doen heeft voor mij altijd iets ‘sociaal’ ingehouden. Ik hou van mensen helpen, ik hou van mee aan de kar van ieders welzijn te trekken, ik hou van verantwoordelijkheid op te nemen en ik schuw geenszins mijn handen te gebruiken. Maar een befaamd politieker zei ooit ‘te veel is trop en trop is teveel’.
Toen ik goed 20 jaar geleden met politiek begon, was dat een soort bijjob in de avonduren. Tegenwoordig hebben de schepenen het veel, veel drukker. Sowieso heeft de gemeente er in de loop der tijden veel meer taken bijgekregen en bedrijfsallures aangemeten gekregen. Nooit eerder had ik zoveel vergaderingen en werk als de afgelopen twee jaar. Indien ik alleen maar dat schepenambt had, dan zou het nog haalbaar zijn maar ik baat ook nog de krantenwinkel ’t Leeshoekje en het café De Welvaart uit. Geen van beide zijn dan ook zaken met een 9 to 5 uurrooster. Zes dagen op zeven de aanlevering van kranten ontvangen om 4u30 en ’s avonds de boeken sluiten om 20u dat kruipt in iemands kleren. Bestendig om hulp vragen en rekenen op de goodwill van je partner, familie en vrienden, dat is goed voor een tijdje maar vroeg of laat wordt ook hier de rekening gepresenteerd. Dat wil ik te allen prijze voorkomen.
Een tweede reden van mijn beslissing is te vinden in de hogere eisen die het huidig besturen met zich meebrengt. Meer en moeilijke materies, van hogerhand een administratieve mallemolen, zich meer bijscholen en informeren, moeilijk haalbare en bestendige deadlines, … met daarbij ook nog de focus op ‘nu’ en ‘onmiddellijk’ leiden tot stresstoestanden die een hoge tol eisen zowel op het vlak van het eigen goed gevoel als de contacten met je persoonlijke leefomgeving en je collega’s. De ene dag staat de deur open en de andere dag loop je met het hoofd tegen een muur.
Een laatste reden is samen te vatten in een gezegde dat ik Orson Welles ontleen: “Als je een gelukkig einde aan iets wil breien, is het belangrijk waar je het verhaal wil laten stoppen”.
Mijn deur blijft wel altijd openstaan
“En als ik al een raadgeving aan de jonge lokale politieker mag meegeven” zou ik zeggen: “Om aan politiek te doen dien je te beschikken over de juiste ingesteldheid met daarbij een flinke dosis wil om ‘het goede’ te doen. Daarbij is het ook belangrijk zichzelf te zijn en te blijven want zichzelf verloochen kan men slechts een korte tijd. Verder moet men ook tegen een stootje kunnen want de toegenomen mondigheid, vooral op de sociale media, kent maar weinig grenzen en beantwoordt heel vaak helemaal niet aan de regels van het goed fatsoen. En vooral niet vergeten dat politieker zijn ook concessies eist vanwege de partner en het ganse gezin. Maak dan ook goeie afspraken en hou je er aan.
Morgen ga ik dus met vervroegd politiek pensioen. Uitrusten zit er in ieder geval niet in. ‘t Leeshoekje, de Welvaart, de muziek en mijn ‘blauwe geschelpten’ zullen er wel voor zorgen dat ik altijd een vriend onder het volk zal blijven. En mijn deur? Die blijft gewoon openstaan, voor iedereen. Zoals dat altijd al is geweest”.
