KESTERSE Paardenprocessie kreeg in HERFELINGEN een warm onthaal
De weergoden waren ook dit jaar de Heilige Drievuldigheidsprocessie van Kester bijzonder goed gezind. Dat vertaalde zich dan ook in een bijzonder groot aantal deelnemers uit zowel de paardenwereld als het voetvolk. Zoals de traditie het wil vertrok de ommegang iets na 6u aan de St-Martinuskerk in Kester om er dan via Herfelingen en Oetingen rond de middag terug aan te komen. De organisatie gaat uit van de Gilde van het Paardenvolk, een vereniging die in 2021 haar 150-jarig bestaan mocht vieren. Naar aanleiding van die gebeurtenis verscheen er een boek 150 jaar Paardenvolk te Kester in een uitgave van de Heemkundige Kring van Gooik waarin de geschiedenis van de Gilde van 1871 tot 2021 wordt weergegeven.
Een eeuwenoude traditie
De Heilige Drievuldigheidsprocessie is in Kester/Herfelingen/Oetingen een traditie. In de volksmond draagt de processie ook de namen van Paardenprocessie en Kesterweg. Het is een ‘beeweg’ - ook wel een bedeweg of ommegang genoemd – waarbij God wordt gevraagd om mensen, dieren en oogsten te vrijwaren van ziekten. De processie zou zijn ontstaan uit dankbaarheid omdat deze drie kerkgemeenschappen die destijds deel uitmaakten van het Kestergewoud gevrijwaard bleven van de pest.
De Gilde van het Paardenvolk
In 1871 werd het Genootschap van de Heilige Drievuldigheid - ook de Gilde van het Paardenvolk genoemd - opgericht en werd de processie jaarlijks te paard begeleid. Sinds 1965 werden naast ruiters ook koetsen toegelaten zodat ook de oudere gildeleden de weg konden afleggen. De processie wordt gevormd door de voorposten, de ruiters, een vertegenwoordiger van de Gilde die Sint-Martinus te paard voorstelt en een bedelaar, de vaandeldragers en de 3 dragers met elk een kruisbeeld dat de drie parochies symboliseert. Daarna komt de ‘genadestoel’ met op de troon de zetelende God de Vader met de keizerskroon. In zijn handen houdt hij het kruis vast met het lichaam van zijn dode Zoon. De H. Geest dan weer is terug te vinden onder de vorm van een duif. De processie wordt afgesloten door het voetvolk.
Telkens warm onthaald
Bij aankomst in de drie parochies behoort het tot de geplogenheden dat de processie met ‘eer’ wordt ontvangen door de plaatselijke muziekmaatschappijen en dorpelingen. Ook een bevlagging van de huizen behoort tot dat eerbetoon waarbij vooral de nieuwe vlag van de processie uitgehangen wordt. Dat was het geval ook in Herfelingen, waar burgemeester Kris Poelaert en schepen Carina Ricour mee het traject op Herns grondgebied aflegden en er de geplogenheden van dichtbij volgden.
Bij hun terugkeer wordt de Paardenprocessie feestelijk opgewacht door de Kesterse dorpsgemeenschap en ook door de ‘kleine processie. Na de kerkelijke geplogenheden is er dan nog ruimte voor gezellig napraten op het dorpsplein tussen de kermisattracties en in al dan niet geïmproviseerde dorpscafés. Hierbij doet zeker ook ’t Café achter ’t Gat van de plaatselijke Chiro in de achtertuin van de pastorij wel bijzonder goede zaken.
België kent een zeer rijke en oude processiecultuur. In de provincie Vlaams-Brabant alleen al trekken jaarlijks nagenoeg een honderdtal processies uit. De meest bekende en jaarlijkse processie in Vlaanderen is allicht de Heilig Bloedprocessie in Brugge. Sinds 2009 staat die processie - met een oorsprong in 1304- ingeschreven op de lijst van het immaterieel cultureel werelderfgoed van de UNESCO. Vorig jaar startte ook de Gilde van het Paardenvolk een traject om de Heilige Drievuldigheidsprocessie van Kester te laten erkennen als waardevol immaterieel erfgoed.
Foto's:
1- Steenweg Asse (grens Kester-Herfelingen)
2- Kerk Herfelingen
3- Asseveldstraat (kruispunt Langestraat)
