HERNE - Op 30 september wordt de kelder van ‘Café Bij Latjes’ leeggedronken
Al jaar en dag is vrijdag dé dag in de week dat de Hernse postbodes afspraak hebben met Danny Vanwittenbergh. Danny is voor velen een onbekende. ‘Latjes’ daarentegen behoort in Herne en zijn ruime omgeving tot het VIP-contingent aan bekendheden. De afspraak van vandaag was er wel ééntje die in het collectief geheugen van zowel de postbodes als van cafébaas Latjes zal gegrift blijven. Het was immers hun ‘laatste’ rendez-vous want vanaf zondag 1 oktober sluit ‘Café Bij Latjes’ definitief de deuren. De vrijdagnamiddag was ‘Bij Latjes’ voor de postmannen en -vrouwen jarenlang, winter en zomer, de place to be om het stof van de voorbije werkweek door te spoelen.
Altijd goed voor pittige commentaren
Het was Sandra Dero die namens het bpost-personeel het woord voerde. Het was voor haar een klein kunstje om die toespraak te voorzien van de nodige kwinkslagen. Latjes is trouwens ook niet op zijn mondje gevallen en van achter zijn toog liet hij al die jaren dan ook niet na om de cafégangers zonder enig onderscheid te onthalen op pittige commentaren. Haast iedere reguliere klant en ook de postbodes werden er getrakteerd op een bijnaam. Zijn toenamenbestand is een Wikipediapagina op zich waardig. Mong, Sjieken Tip, Pjeirentand, Njang, Flappie, Blue Berry Hill, Wimpie, Kleinen Neufkens, Majeur, Big Boebies,… zijn maar een greep uit het aanbod. De enige evenwel die gespaard bleef van een vrij interpreteerbare toenaam was Linda (Vandenneucker) – zijn vrouw - die, als Latjes zelf wat over zijn theewater was, de zaak goed in handen hield.
Meneer Latjes
Voor de gelegenheid werd hij vandaag door de postbodes aangesproken met ‘Meneer Latjes’ (met een hoofdletter). Meneer om hun respect uit te drukken voor de jarenlange inzet en de al even oude onderlinge vriendschap. Aan beide kanten van de toog werden de dankwoorden onthaald met een dubbel gevoel. Aan de ene kant met spijt maar aan de andere kant zeker ook met de nasmaak aan honderden goede herinneringen.
Alle goede herinneringen onder woorden brengen was ook voor Sandra een onbegonnen zaak. Toch stond zij stil bij een aantal markante en telkens wederkerende toppers. “Zo waren er de verjaardagen die gepaard gingen met ‘trippen’ van bij Derijcke, de eerste werkdag met naast de tapjes ook het ruim aanbod aan hapjes en niet te vergeten de gratis lotto, de pensioneringen die goed gedoopt werden en was er niet zo direct een speciale gelegenheid voorhanden dan werd er stante pede wel één of andere uit de toverhoed gehaald”.
Cafébaas sinds 1987
Danny Vanwittenbergh (Latjes) werd geboren als zoon van Marcel, de lokale caféhouder/kolenhandelaar in de Leenstraat op 3 augustus 1959. Na zijn 18de studeerde Danny voor bouwkundig tekenaar. Dat leverde hem een diploma op waarmee hij aan de slag kon bij de technische dienst van het AZ in Jette. Na zijn legerdienst werd beslist dat Danny mee zou draaien in vaders zaak. Die samenwerking met ook zijn broer Berny duurde slechts een paar jaar tot vader Marcel er mee stopte en zijn zonen de mogelijkheid bood op hun eigen benen te staan. Sinds 1987 gaat Danny dan ook zijn weg als Latjes, de cafébaas van het meest bekende en tot nu het laatste café aan het station van Herne.
Sinds jaren woont Danny samen met zijn gezin in de Stationsstraat, in de buurt van Wisteria. Ook daar voorziet hij zijn komende dagen, weken, maanden, jaren te kunnen genieten van de vele geneugten van het leven voor dewelke hij als caféhouder al te vaak heeft moeten passen. “Vooreerst”, voegt hij er aan toe “zal ik de handen moeten uit de mouwen steken om al die kleine en grotere werkjes op te knappen die al enige tijd op vooral mijn vrouw haar to do-lijstje staan en die al te vaak op de lange baan werden geschoven”.
Op de vraag of hij – indien hij de laatste 40 jaar kon overdoen – terug cafébaas zou worden was het antwoord ‘ja’ en ‘neen’: “Tot voor een aantal jaren zou ik volmondig ‘ja’ gezegd hebben. Nu zou ik er eens goed moeten over nadenken omdat vroeger de mensen veel gemakkelijker tevreden waren. Nu, en vooral na die coronajaren, heeft men in alle cafés veel minder reguliere klanten. Vroeger gingen de mensen veel minder op vakantie, was de vrouw veelal thuis en was deelnemen aan het huishouden van de man een uitzondering. Nu gaan beiden uit werken en dienen de huistaken verdeeld te worden en moet er vooral gespaard worden voor die ‘schone’ auto, die ‘verre’ reis en dat ‘groot’ huis. De mensen verdienen nu veel meer dan vroeger maar hebben geen tijd, geen geld en ook geen goesting meer om op café een pint te gaan pakken. Ook de alcoholcontroles spelen niet in de kaart van de cafébazen. Verder vergt caféhouder zijn misschien geen zware arbeid maar als men de seniorenleeftijd bereikt beginnen die korte nachten toch zwaar door te wegen”.
Het sociale leven vierde er hoogtij
Dat een gesloten ‘Bij Latjes’ ook zijn stempel zal drukken op het sociale leven in de gemeente is een feit. Bij Latjes was immers een lotto-verkooppunt en was er ook het lokaal van de Wielerclub Jong en Oud, van de Wielerclub Tempo, van de voetbalclub Bouwvrienden, van de kaatsclub Herne Statie en van de duivenbond. Ook was het café het vergaderlokaal van Jaarmarkt Herne. En naast de ‘facteurs’ was het ook nog de vaste stek voor talrijke occasionele vergaderingen van diverse verenigingen.
Le moment suprême
Zaterdag 30 september wordt het ‘le moment suprême’ voor Danny en Linda. Die dag wordt de cafékelder leeg gedronken. Veel rekenen zal er niet bij te pas komen. Alle consumpties gaan dan over de toog aan 1 en 2 euro tot zolang de voorraad strekt.
Latjes zal in de toekomst beslist nog van zich laten horen. Hij is er beslist niet de man naar die op zijn 64ste genoegen zal nemen met een dagelijkse sleur die gaat van de tafel naar de zetel en van de zetel naar het bed. Wedden dat?
