LENNIK – De avonturen van de Fire Observers
Eind vorig jaar in oktober maakte brandweerman Carl Verstrepen van de Lennikse brandweer een trip naar de Verenigde Staten, meer bepaald naar Houston, in de staat Texas. De stage werd ingericht door de vzw. Fire Observers, waarvan Carl bestuurslid is. De avonturen die ze daar maakten kon u iedere dag volgen op uw internetkrant Editiepajot. Na enkele maanden terug ‘thuis’ te zijn, is het al uitkijken naar de volgende stage dit jaar. Wij keken even terug met Carl naar wat vorig jaar hem het meest is bijgebleven.
Over het algemeen kan ik deze stage als zeer goed beschouwen. We hadden een goeie en leuke groep en de ontvangst bij de brandweer van Houston was zeer hartelijk. Ik kreeg de ene oproep na de andere, heel veel interessante zaken en het verblijf in de kazerne was meer dan aangenaam.
Interventies
Carl –samen met Patrick- was toegewezen aan Station 46. Deze brandweerpost ligt in één van de slechtste wijken van Houston. Heel wat oproepen die ze ontvingen waren voor criminele feiten zoals schiet- en steekpartijen. ‘Op een week tijd ben ik zo naar een ontelbaar aantal steekpartijen geweest en vier keer naar schietpartijen", herrinert Carl zich. Voor de rest was het daar zeer druk (de tweede drukste kazerne van Houston), de autopomp en de ladder reden gemiddeld tien keer buiten per vierentwintig uur. Station 46 is één van de grotere kazernes met een autopomp, ladderwagen en een District Chief. Medisch waren er nog twee ziekenwagens een een squad. ‘Ik besloot om enkel met de autopomp en ladderwagen mee te rijden en de rest links te laten liggen. Uiteindelijk ben ik er voor een brandweerstage en niet echt voor een medsiche stage.‘ Zegt Carl.
Oefeningen
Naast interventies werd er heel wat geoefend. Door de drukte worden vele rookies –debuterende brandweerlui- in het begin naar daar gestuurd doordat ze een pak ervaring opdoen. Voor hun waren er dan naast de interventies ook veel oefeningen. ‘Er werd dus veel aandacht bestaad aan oefenen. De hele dag door, zelfs om 3 u. ’s ochtends na een oproep. Dit was ook voor mij zeer leerrijk. Ik kon van heel dichtbij hun manier van werken zien en meemaken.’ Verteld Carl. Niet alleen onze Vlaamse spuitgasten waren geinteresseerd in de Amerikaanse werkmethodes, vaak moesten Carl en Patrick voordoen hoe de brandweer in België te werk gaat. ‘Soms moest men wel eens toegeven dat de Belgische manier beter was dan de Amerikaanse, zoals bijvoorbeeld de SAVER-methode die we gebruiken bij het ontzetten van geknelde slachtoffers.’
Hartelijke sfeer
‘De samenwerking met de mannen van station 46 was buitengewoon geweldig. Iedereen was er zeer hartelijk, van de grote baas tot de kleinste stagiair. Ze vroegen constant of ik het naar mijn zin had, of ze iets konden doen voor mij,... Niets was teveel of het was in een vingerknip voor me gedaan. Dat is de echte spirit onder brandweermannen!’ Zegt Carl vol lof voor de spuitgasten ginder.
Het verschil tussen België en Amerika
‘Het verschil tussen de Amerikaanse en Belgische brandweerdiensten is enorm", weet Carl. ‘Eerst en vooral moet je maar eens gaan kijken naar de verdeling van hun brandweerposten en materieel. Meestal zijn het kleine kazernes met 1 of 2 wagens terwijl het bij ons 1 post is met 10 à 13 wagens. Wij hebben maar één kazerne op ons gebied, daardoor moet men langer rijden en soms moet men wel eens tot een kwartier wachten eer de brandweer er is. Ginder zijn het veel kleinere posten, en bijna elke wijk heeft daar een kazerne. Ze maken er een zaak van dat de brandweer bij u ter plaatse is, 4 minuten na de oproep..... Dat is nu dé manier van denken zie! En enkel en alleen op die manier kan je de bevolking ten beste dienen. Natuurlijk kost dat allemaal ook wel geld en daar krijgen ze natuurlijk ook wel meer van vanuit de politiek.’
Respect voor de Fire Fighters
De brandweer in Amerika is veel populairden dan in België. ‘Hier staan de wagens en de brandweermannen in de posten, liefst nog achter gesloten deuren waar normaalgezien niemand zo gemakkelijk binnenkomt of graag gezien is. Ginder zijn de kazernes open voor iedereen! De poorten staan er dag en nacht open, er staat een drankautomaat en een watertoren waaruit je gratis drank mag nemen. Je mag steeds de kazerne binnenlopen om te vragen je banden van de fiets of de wagen op te pompen,....’ weet Carl. ‘De bevolking spreekt hun altijd graag aan, de brandweer stopt dan wel voor een praatje, de kinderen mogen altijd eens in de camion zitten, als er een wijkfeestje is komt de brandweer De gedachte is dan ook zo dat de bevolking belastingen moeten betalen voor de brandweer en dat zij daarom wel moegen zien dat de brandweer er is voor hun. Dat zij constant in het straatbeeld te zien zijn.’
Methodes leren van buitenlandse collega’s
Op een stage leer je bij, en dat is ook wat de Fire Observers daar hebben gedaan. ‘Zo zijn er een pak zaken die ik kan gebruiken voor mezelf als brandweerman maar die ik ook doorgeeef aan de collega’s hier', weet Carl. ‘In de States is het niet allemaal beter maar er zijn toch wel een pak zaken die we van die mannen kunnen leren. Ik ben dan ook de mening toegedaan dat we als Belgische brandweer naar andere collega’s in de wereld moeten kijken hoe zij de zaken aanpakken. Die methodes gaan aanleren en gaan implementeren in onze diensten, mits een nodige aanpassing indien nodig, en bekijken of dat voor ons wel werkt en of het uiteindelijk een beter resultaat geeft dan onze manier van werken.‘
Friends for life
‘Houston Fire Department is ongetwijfeld een dienst waar nog eens naartoe zal gaan. Het was er echt een schitterende tijd waar ik een hoop vrienden heb kunnen maken, dat is te zien aan de samenwerking die ik met de mannen ginder had. Maar ook aan de contacten die we nog hebben. Want elke week krijg ik nog mails van hun en zij van mij. Dat is iets wat nog jaren zal blijven bestaan. Van de zeven brandweerstages die ik reeds gedaan heb, heb ik nog altijd contact met iedereen van waar ik geweest ben.’ Vertelt Carl
Nu is het klaarmaken voor een volgende stage en die in mei 2009 wordt georganiseerd. Dan gaan we naar Oklahoma City in de staat Oklahoma.
