Heemkring LIEDEKERKE redt reus Broeder Louis van de ondergang
Op 28 juni 1992 prijkte een kasteel als dat van de graven van Liedekerke in zijn beste dagen op de speelplaats van het Sint-Gabrëlinstituut.
Het bouwwerk, ontsproten aan het kundige brein en de vaardige handen van meester Paul Bronselaer, moest het decor worden voor het 44ste schoolfeest, dat helemaal gewijd was aan de viering van 900 jaar Liedekerke.
Het werd een wervelend spektakel, vol kleur en muziek waarin de geschiedenis van Liedekerke, van het Sint-Gabriëlinstituut en de levensgeschiedenis van broeder Louis door elkaar waren geweven.
Na het historisch overzicht wachtte iedereen ongeduldig op de komst van de eregast: reus Broeder Louis.
De komst van de reus werd aangekondigd door een echte belleman in een groen uniform, die de weg vrijmaakte voor Doeken, Docka en Geeraard, reuzen uit Ninove die de installatieplechtigheid van hun nieuwe soortgenoot niet wilden missen.
Tot bleek wat een prachtige prestatie de leerlingen van de afdelingen Lassen-Constructie en Kleding-Retouches-Verkoop hadden geleverd! In zijn zwarte soutane, de oude kledij van de broeders van het Sint-Gabriëlinstituut, compleet met blauwe bef. Het hoofd werd vervaardigd door beeldhouwer T.Verhellen, leraar aan de Kunstakademie van Liedekerke.
Na een spontaan applaus van het enthousiaste publiek dankte de reus met enkele reuzedanspassen.
Daarop nodigde ceremoniemeester Piet Van Vaerenbergh mevrouw Isabelle Amaury, gravin van Liedekerke, toemalig burgervader Etienne Schouppe en E.H. Piet Michiels uit naar de plaats waar reus broeder Louis officieel zou gedoopt en geïnstalleerd worden tot grootste inwoner van Liedekerke.
Omringd door talrijke getuigen, namen de meter en de peter hun plaatsen in naast de reus.
Zowel de gravin als de burgemeester getuigden met luide stem dat ze bereid waren reus broeder Louis als hun petekind te aanvaarden.
De ceremoniemeester verkondigde dat Liedekerke voortaan een reus broeder Louis onder zijn inwoners telde. Terwijl de langste geboorteakte werd ontrold begaf de reus zich naar het midden van de speelplaats waar hij omstuwd werd door de leerlingen van de lagere school.
Samen dansten zij op de tonen van het reuzenlied terwijl de meter, de peter, de doopheer en de getuigen de geboorteakte en het gulden boek tekenden.
Tot de late avond gingen de feestelijkheden door.
Achteraf verdween de reus broeder Louis van het toneel en werd hij nooit meer gezien.
Met de nakende afbraak van ’t Mulhof in ’t verschiet ging Heemkring Liedekerke op zoek naar reus broeder Louis. Blijkbaar herinnerde niemand zich nog het bestaan van reus broeder Louis. Iedereen ging ervan uit dat hij definitief verdwenen was, tot de Heemkring in het bezit kwam van een tamelijk recente foto van het “de restanten” van de reus.
Sinds verschillende decennia bleek reus broeder Louis opgeborgen in een verlaten fietsenstalling. Toen wij dit te weten kwamen, hebben wij niet getwijfeld en aan broeder Marcel, één van de vier resterende broeders van Sint-Gabriël, gevraagd of de Heemkring reus broeder Louis mocht redden van de ondergang. Ook broeder Marcel wist eerst niet waar de restanten zich bevonden, maar wij zijn doorgegaan en uiteindelijk reus broeder Louis gevonden en meegenomen. Nu is hij veilig opgeborgen in de stockeerplaats van de Heemkring.
In betere tijden zullen wij trachten om de reus op te knappen. Dit zal heel wat werk vragen want het hoofd, dat gemaakt was van kippengaas beplakt met krantenpapier is bijna volledig vernield, als de soutane zal meer dan waarschijnlijk moeten vervangen worden. Meer dan waarschijnlijk zullen wij hiervoor beroep moeten doen op handige vrijwilligers.
Maar al bij al is het bestuur van Heemkring Liedekerke blij dat reus broeder Louis in LikerT blijft. Misschien kan reus broeder Louis dan nog eens een door de straten van onze gemeente wandelen, waar hij in het echte leven veelvuldig te zien was.
Weinigen zullen zich broeder Louis (geboren Louis August Fransen) nog herinneren.
Na 63 jaren kloosterleven, waarvan zeven onder de tropische Kongo-zon en meer dan 40 jaar in het onderwijs, overleed broeder Louis op 5 maart 1978 op 80-jarige leeftijd. Broeder Louis overleed 6 maanden na een medebroeder. Die dag had hij de begrafenisondernemer gevraagd: “Mijnheer, voor mij ook zo’n schone kist a.u.b.”.
Volgens zijn medebroeders moet dat zowat het enige geweest zijn dat broeder Louis ooit voor zichzelf heeft gevraagd. Een nieuwe toga of stofjas had hij blijkbaar nooit nodig.
Hij verstond de kunst om gelukkig te zijn met de simpele dingen en hij heeft getracht dat geluk met anderen te delen. Vooral tot kinderen en de ouderlingen voelde hij zich bijzonder aangetrokken en hij werd door hen ook zeer geliefd.
Zijn sjofele, verkleurde toga heeft hij nooit willen ruilen voor een modern pak en zijn onverzorgde vader Abrahambaard heeft hij steeds behouden. Zij waren voor hem de tekens van zijn waardigheid als missionaris, waarvan hij trouwens de bewijzen op verkleurde foto’s steeds bij zich hield.
Het verhaal van reus broeder Louis en de ganse geschiedenis van ’t Mulhof is te lezen in het boek “Van Moeliehof tot Sint-Gabriël” bij Heemkring Liedekerke voor de prijs van € 25.00.
Opgelet: er blijven nog maar enkel exemplaren beschikbaar.
