TERNAT - Germaine Van Der Heyden werd geboren op 18 mei 1913 en is de oudste levende Ternattenaar
Haar man Jef overleed op 92-jarige leeftijd. De laatste 10 jaar van zijn leven heeft Germaine hem verzorgd. Ik gaf hem eerst zijn eten en pas daarna begon ik zelf te eten. Dat mijn eten dan soms al koud was maakte me niet uit.
Ze woont in bij haar zoon Rene en schoondochter Jacqueline, maar heeft er haar eigen stek. Eten doet ze steevast in haar eigen woonkamer. "Ik eet graag op mijn gemak, de anderen eten veel te rap; daarom eet ik liever alleen." stelt onze dappere ouderling.
Haar geheim om zo oud te worden?
Goed eten, en goed slapen. Bijna elke morgen een boterham met plattekaas of Philadelfia, 's middags "patatten met legumen en vlees" en ' avonds een 2 tal boterhammen.vertelt Germaine. Bij speciale gelegenheden gebeurt het dat ze samen met de zoon en schoondochter op restaurant gaat. In het seizoen is haar keuze snel gemaakt :mosselen met friet!
Zij is fysiek en mentaal nog prima in orde. Zij gaat nog alle dagen om 10 uur de trap op om te gaan slapen. In de dag houdt ze zich bezig met kleine huishoudtaken zoals was opplooien, kleren verstellen of "kousen stoppen". Wie weet nog wat kousen stoppen is??? "De jongere generatie is soms te lui om hun nagels van hun tenen te knippen met gevolg dat er gaten n hun kousen komen. Ik kan het niet hebben dat deze daarom worden weggegooid en herstel deze dan met plezier.
Haar grote passie is haar hobby: puzzelen. "Als ik bezig ben met puzzelen, meten ze mij gerust laten; ik zou mijn eten laten staan" zegt Germaine. Haar laatste puzzel was er eentje van 500 stuks en die was op 2 dagen al klaar. En weet je, alles nog zonder bril !
Jozef Borremans, schepen voor senioren, brengt haar, sinds haar viering van 100-jarige elk jaar met haar verjaardag een mooie ruiker bloemen. Dit heeft niks met politiek te maken Ik heb deze uitzonderlijke lieve vrouw ontzettend graag.
Veel medicamenten neemt ze niet. Maar wat ik moet innemen weet ik en pak ik zelf wel. " Dikwijls hebben "Jonge" mensen van 70 jaar zo een doosje van de dokter of de verpleegster met de medicamenten die ze moeten innemen. Ik kan dat nog allemaal zelf. Toen de schepen haar voor de grap zei dat ze zeker elke dag de pil niet mocht vergeten, grapte ze terug "die pak ik zeker elke dag en moest het eens mislopen dan mag jij peter zijn".
Toen de journalisten afscheid namen zei Germaine: "Allez, tot volgend jaar"
Wat ons betreft, zeker tot volgend jaar!
