REGIO - Leerkrachten voelen zich 'kanonnenvlees' in hun school

Leerkrachten zijn het beu. - Foto Marc Colpaert

De coronacrisis slaat zwaar om zich heen, niet alleen het verplegend personeel heeft het moeilijk, ook de leerkrachten zijn er niet gerust in. Volgens sommige leerkrachten zijn ze vandaag het 'kanonnenvlees' de mensen die opgeofferd worden, waar andere mensen falen. Het is belangrijk dat mensen weten dat kinderen drager kunnen zijn zonder symptonen. Maar dat onze pamper-mentaliteit geen mondmasker wilt verplichten voor kinderen. Het wordt steeds duidelijker, omdat steeds meer leerkrachten ziek worden. Hieronder een exclusieve reactie van een leerkracht uit het Pajottenland, die het allemaal meer dan beu is.

In juni gaan de scholen terug open, je voelt zo de druk om zo snel mogelijk weer op 100% te draaien. Want wat blijkt, sommige leerlingen hebben leerachterstand, doordat ze de taken die hen werken doorgestuurd aan hun laars lapten. Veelal met medeweten van hun ouders. In tussentijd hebben we als leerkrachten allerhande middelen gebruikt om tijdens de lock-down de leerlingen oefeningen en leerstof te bezorgen. Zelfs ook nieuwe leerstof. Bollebozen hebben er zelfs een nieuwe term voor bedacht, ‘preteaching’. Intussen steekt de inspectie ook overal haar neus in en eist ze tijd op, want alle communicatie moet digitaal gebeuren. Lijsten en tabellen moeten ingevuld worden, waar leerlingen mee bezig zijn, waar ze nog gaan op oefenen, welke leerstof wordt doorgeschoven naar volgend schooljaar enz.

Ondertussen schrijven we begin september 2020 :

Alle maatregelen worden herhaald, kinderen mogen naar school komen, in de basisschool hoeven ze geen masker te dragen. Leerkrachten dienen ofwel een masker te dragen, ofwel een scherm. De ontsmettende gel aan de in- en uitgang van de school hoeft niet meer. Ouders moeten een masker dragen als ze hun kind komen brengen of ophalen.

Wat stellen we vast in de praktijk, de verschillen tussen leerlingen zijn er nog steeds. Het bewijs dat de thuissituatie heel veel doet aan iemands ontwikkeling. Maar onderwijs probeert deze factor van tafel te vegen, dat is al decennia geweten. Als doel wordt dus gesteld dat we de achterstanden die bij sommige kinderen groter werden tijdens de lock-down moeten kunnen wegwerken. En dan wel zo spoedig mogelijk. Utopisch, want wie zegt dat er geen tweede lock-down zal komen. Ben Weyts zegt dat, in samenspraak met de onderwijs-beleidsmensen, die hierin duidelijk naast de zorgsector willen gaan staan als helden. Zij houden het land recht. (denken ze)

Intussen zijn we al oktober…

Wat blijkt nu, in zowat alle scholen vallen leerkrachten uit door covid19.

Ik heb weet van een school waar de inspectie langs kwam (doorlichting zoals dat heet). Een leerkracht voelde zich ziek (symptomen van covid19), maar toch werd aangedrongen om te blijven komen tot de doorlichting achter de rug was. Want anders zou misschien de boel in het honderd lopen, en krijgen de inspecteurs het gewenste showtje niet voorgeschoteld. Vooral veel vragen over hoe de lock-down-gevolgen worden aangepakt. Geen vragen over hoe de leerkrachten dit dragen.

Intussen vallen in bijna alle scholen leerkrachten uit door covid19. Zo ook in de basisscholen. Een arts bevestigt mij ; “Jij als leraar draagt een masker in de klas. Zo belet je grotendeels dat jij (als je covid19 hebt) de kinderen zou besmetten. Dat is goed. Maar de kinderen dan?. Daar zijn al veel gevallen van bekend (en waarschijnlijk nog veel meer niet gekend) dat ze drager zijn, maar geen symptomen vertonen. Maar kinderen moeten geen masker dragen in de basisschool. Dus als een kind covid19 heeft, kan het jou besmetten, ook al draag je je masker, want dat draag je in eerste instantie zodat jij als drager het niet zou kunnen doorgeven. ; Dweilen met de kraan open dus.”

Dit aankaarten bij directie of mensen van het onderwijsbeleid leidt tot berispingen, want: “Waarom kom jij je moeien? Doen wij ons werk misschien niet goed?” “We gaan eens komen kijken of jij al je lesdoelstellingen van tijdens de lock-down wel goed hebt opgelijst.” Intussen raak ikzelf ook besmet. Directie is misnoegd. Ik word met de vinger gewezen, want ik droeg mijn masker niet 100% van de tijd als ik op school was. Wie wel ? Niemand.

Ik praatte intussen met nog andere leerkrachten die ook besmet raakten en thuis zitten. We voelen ons kanonnenvlees. De scholen moeten open blijven. Kinderen hoeven geen masker te dragen. Zoek nu maar eens een school waar je geen enkel kind hoort hoesten of niezen. Niet dat elke hoest of niesbui covid19 de wereld in stuurt, maar veilig voel je je er niet bij…

Het probleem is mijns inziens dat de beleidvoerders van het onderwijs speelbal zijn van de politiek; de scholen moeten open blijven, anders kan de economie ook niet blijven draaien, of zal deze toch sterk vertragen. Zien sommige onderwijs-beleidvoerders daar ook geen rol in weggelegd om hun sector of zichzelf naast de zorgsector te kunnen plaatsen ? Willen ze graag “helden” genoemd worden? De mensen op de werkvloer zijn in ieder geval niet zo ingesteld.

Laat het duidelijk zijn; het onderwijs van weleer heeft de wetenschappers die momenteel covid19 onderzoeken deels gevormd. Maar toch luisteren de beleidvoerders van het onderwijs liever naar de politici, dan naar de wetenschappers die het onderwijs nota bene indertijd zelf de basisbeginselen van hun kennis heeft bijgebracht… Of hoe het onderwijsbeleid intussen zelf met de kop in het zand zit…