BRUSSEL/HERNE/VLAAMS-BRABANT – Kris Poelaert legt de eed af als senator
Deze morgen mocht Kris Poelaert in handen van senaatsvoorzitter Stephanie d’Hose de eed afleggen als gecoöpteerd senator voor cd&v. In april nam Maud Vanwalleghem, op haar beurt de opvolgster van Sabine de Bethune - die rechter werd bij het Grondwettelijk Hof - om persoonlijke redenen ontslag en verliet ze de politiek. Zij wordt nu vervangen door de Hernse burgemeester. De eedaflegging gebeurde in het Paleis der Natie in Brussel, de thuishaven van de Senaat. Een senator moet zijn of haar eed afleggen in minstens een van de drie landstalen. Bij Kris Poelaert luidde die “Ik zweer de Grondwet na te leven”. Vanaf nu is burgemeester Kris Poelaert dan ook volwaardig senator en heeft het landelijk Zuidwest Pajottenland terug een volwaardige vertegenwoordiger in de Wetstraat. Na de eedaflegging mocht senator Poelaert meteen plaats nemen in het halfrond voor zijn eerste plenaire vergadering.
Kris Poelaert (51) studeerde bedrijfsmanagement aan de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen. Tot 2001 stond hij achtereenvolgens op de loonlijst van ABB Verzekeringen en van de dienst Industriële Risico's van Delhaize. Daarna vestigde hij zich in Sint-Pieters-Kapelle (Herne) als zelfstandig verzekeringsmakelaar. In de voetsporen van zijn vader burgemeester Pierre Poelaert stapte ook hij in de gemeentepolitiek en nam zo in 2000 voor het eerst en met succes deel aan de gemeenteraadsverkiezingen. Lijsttrekker was toen uittredend eerste schepen Marc Bombaert, die het burgemeestersambt evenwel aan zijn jonge partijgenoot Kris overliet. Zo werd hij dan in opvolging van zijn vader per 1 januari 2001 burgemeester van Herne. In 2006, 2012 en 2018 werd hij telkens herkozen. Van 2006 tot nu was hij eveneens Vlaams-Brabants provincieraadslid, een mandaat dat evenwel onverenigbaar is met dat van senator. In de provincieraad wordt senator Poelaert opgevolgd door Walter De Donder, de burgemeester van Affligem.
De Senaat
De Senaat met zijn rode zetels vormt sinds 1831 samen met de Kamer van Volksvertegenwoordigers met haar groene zetels het Federaal Parlement. Ze vormen globaal gezien samen met de koning de federale wetgevende macht. Sinds de zesde staatshervorming (2014) is hij echter een niet-permanente assemblee geworden. De aangelegenheden die zijn onderworpen aan een verplicht bicamerale wetgevingsprocedure zijn sindsdien fel beperkt en het zwaartepunt is komen te liggen bij de Kamer. De nieuwe samenstelling van de Senaat maakt de instelling uit om tot een ontmoetingsplaats tussen de Gemeenschaps- en Gewestparlementen en tot een plaats voor participatie in de federale macht te komen. In feite wordt de senaat thans meer aangezien als een reflectieforum en als een ‘bindmiddel’ tussen de gewesten en de gemeenschappen.
Bij de verkiezingen van 1991 telde de Senaat nog 185 leden. Sinds de federale verkiezingen van 2014 worden de senatoren evenwel niet langer rechtstreeks verkozen en is hij sindsdien samengesteld uit 50 senatoren die uit de deelstaatparlementen (gemeenschappen en gewesten) komen en 10 gecoöpteerde senatoren. Voor de deelstaatsenatoren gaat het om 29 senatoren aangeduid door het Vlaams Parlement, 10 senatoren aangeduid door het Parlement van de Franse Gemeenschap, 8 senatoren aangeduid door het Waals Parlement, 2 senatoren aangeduid door de Franse taalgroep in het Brussels Parlement en 1 senator aangeduid door het Parlement van de Duitstalige Gemeenschap. De 10 gecoöpteerde senatoren (6 Nederlandstaligen en 4 Franstaligen) worden aangeduid op basis van hun deskundigheid of van hun vertegenwoordiging van representatieve organisaties om zo de kwaliteit van de debatten te verhogen. Maximum 2/3de van de senatoren zijn van hetzelfde geslacht. De Senaat houdt 10 plenaire zittingen per jaar.
Politiek gezien is de opdeling thans als volgt: N-VA 9, Ecolo-Groen 9, Vlaams Belang 7, PS 7, MR 7, Open Vld 5, cd&v 5, PVDA-PTB 5, Vooruit 4 en Les Engagés 2. De voorzitter is Stéphanie d’Hose (Open Vld). Zij vertegenwoordigt de Senaat als instelling en treedt daarbij op als woordvoerder zowel op het nationaal als op het internationaal niveau. Voor de cd&v worden de zetels bezet door Peter Van Rompuy, Carin Brouwers, Orry Van de Wauwer, Stijn De Roo en sinds vandaag dus ook Kris Poelaert.
Taken van de Senaat
Sinds 2014 mag de Senaat niet langer onderzoekscommissies organiseren en kan hij ook de federale regering niet meer ondervragen. De Senaat kan wel informatieverslagen opstellen, in het bijzonder wanneer een regel invloed heeft op de Grondwet en op de wetgeving rond de werking van onze staat en haar instellingen. Nog steeds in de nieuwe federale logica bemiddelt de Senaat ook bij eventuele belangenconflicten tussen de verschillende parlementen van het land.
Wat beoogt senator Kris Poelaert ?
“Ik ben uiteraard heel fier en dankbaar dat ik het vertrouwen van de partijraad heb genoten. Als kersverse senator zal het ook voor mij eerst wat wennen, aarden en aanpassen zijn. Wat ik als zeker kan meegeven is dat ik mijn best zal doen om vanuit mijn cd&v-fractie voor onze uiterste westhoek van de provincie en van het Pajottenland in Brussel een volwaardige vertegenwoordiging te zijn. Daarbij zal ik heel zeker – net zoals ik reeds jaren op lokaal niveau doe – oog hebben voor niet alleen het groene en landelijke van mijn streek maar ook voor alle noden en uitdagingen van mens en omgeving. Met veel inzet ben ik dan ook bereid in de verschillende commissies mijn ervaring op het terrein in de weegschaal te leggen en zo mijn steentje bij te dragen in een verhoging van het welzijn en de welvaart in de streek”.
De commissies waaraan senator Poelaert eerlang zal deelnemen zijn de Commissie voor Democratische vernieuwing en de Commissie voor Transversale aangelegenheden.
Wordt de Senaat al dan niet afgeschaft?
De vraag tot afschaffing van de huidige Senaat is vooral te horen bij de Vlaamse partijen. Als men de Senaat wil afschaffen dan vereist dat een grondwetswijziging met een twee-derde meerderheid. Indien de huidige regering het eens zou worden over een mogelijke afschaffing/hervorming van de Senaat dan moet zij in de huidige omstandigheden steun vinden bij de oppositie. De hamvraag daarbij is hoe men aan een twee/derde meerderheid zal geraken in dat parlement om een deel van datzelfde parlement af te schaffen. De kans is dus zeer reëel dat de Senaat ook nog na de volgende federale verkiezingen blijft bestaan.
