EDINGEN - Orde van den Prince ontvangt dr. Laurence Schram

EDINGEN - Orde van den Prince ontvangt dr. Laurence Schram - © Deschuyffeleer

De maandelijkse bijeenkomst van de afdeling Edingen van ‘De Orde van den Prince’ in haar clubhuis restaurant-feestzaal Cardinael in Mark stond deze keer in het teken van de kazerne Dossin in Mechelen. Gastspreker op voorspraak van voorzitter Herman Vandormael was dr. Laurence Schram, thans senior researcher bij Kazerne Dossin (Mechelen) en auteur van het boek ‘Dossin - Wachtkamer van Auschwitz’.

Dr. Laurence Schram (ULB) schreef een doctoraatsverhandeling over de beruchte Dossinkazerne die thans deel uitmaakt van de Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten. In het kader van haar scriptie onderzocht de Franstalige Laurence Schram (51) de bewogen, beladen en soms miskende historiek van de kazerne tussen 1942 en 1944. De geschiedenis van dit verzamelkamp werd zo niet alleen het onderwerp van een historische studie maar leidde tevens tot de uitgave van het boek ‘Dossin - Antichambre de Auschwitz’, dat in 2017 werd uitgegeven door de uitgeverij Racine. De Nederlandstalige vertaling 'Dossin - Wachtkamer van Auschwitz' verscheen in 2018 bij uitgeverij Lannoo. Voor die vertaling deed dr. Schram een beroep op de deskundigheid van historicus Herman Vandormael tevens dr. honoris causa van de Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid in Brussel. Herman Vandormael is daarenboven zelf de auteur van meerdere boeken die getuigen over de gruwel en de wreedheden die gedeporteerden in vernietigingskampen moesten ondergaan.

Tussen augustus 1942 en juli 1944 werden vanuit de Dossinkazerne in 26 konvooien 25.000 Joden en honderden zigeuners naar Auschwitz-Birkenau gedeporteerd. Dit verzamelkamp was een essentieel onderdeel van de Holocaust. Het enige doel was de raciale deportatie met het oog op uitroeiing. 95% van de gedeporteerden keerde dan ook nooit terug.

‘Dossin - Wachtkamer van Auschwitz’ analyseert alle aspecten van het dagelijks leven van de geïnterneerden vanaf hun aankomst tot hun deportatie: het functioneren van het kamp, de honger, het gebrek aan hygiëne, de mishandeling, de collaboratie en het verzet, het specifieke lot van onder meer joden en zigeuners en de organisatie van de transporten. De nadruk wordt gelegd op de genocidale functie en op de verplichte deelname van de gedetineerden aan hun eigen uitroeiing. Of het geweten was wat daar allemaal gebeurde en wat de bestemming van het transport van die duizenden joden per trein kon zijn, heeft Schram met archiefstukken, brieven, getuigenverslagen en afschriften van vonnissen haarfijn kunnen uiteenrafelen. In die zin is zij dan ook thans in scholen, verenigingen en geschiedkundige middens een veelgevraagde redenaar.

Voor haar doctoraat, gewijd aan de geschiedenis van de Dossinkazerne (2015), ontving zij de Prijs Natan Ramet (2015) en de Prijs Jacques Rozenberg van de Stichting Auschwitz (2016).

Laurence Schram werkte ook mee aan de totstandkoming van het Joods museum van Deportatie en Verzet (1995), waar zij de leiding van het documentatiecentrum op zich nam. Ze nam ook deel aan het oprichten van de nieuwe Belgische tentoonstelling in Auschwitz.