GERAARDSBERGEN - Een versterkt openbaar vervoer als medicijn tegen eenzaamheid
In een recent nationaal geluksonderzoek zegt bijna de helft van alle ondervraagde Belgen zich soms tot altijd alleen te voelen.
We zien dit in onze samenleving meer en meer als een urgent probleem. Eenzaamheid kent vele vormen en soorten. Het verlies van mobiliteit is er één oorzaak van. Risicogebieden zijn die gebieden waar er een verhoogde immobiliteit is.
Hoe ouder men wordt hoe kwetsbaarder om eenzaam te worden. In Geraardsbergen is 20,1% van onze bevolking 65+. Soms kan een oorzaak het verlies van mobiliteit zijn omwille van gezondheidsreden maar ook omwille van een slecht georganiseerd openbaar vervoer.
‘Ik kreeg onlangs een mail doorgestuurd ‘, zegt schepen van o.a. ouderenbeleid en eenzaamheid Kristin Vangeyte (Open Vld), ‘van 80-igers die in Zandbergen wonen en te voet een afstand van maar liefst 1,2 km naar een dichtstbijzijnde bushalte moeten afleggen…’
‘De mogelijkheid om een belbus te laten komen bestaat er ook niet. De man die aan dementie lijdt is de enige met een rijbewijs maar mag dus op doktersbevel niet met de wagen rijden. Dit zijn inderdaad heel erg schrijnende toestanden. Door de slechte vervoersmogelijkheden kunnen ouderen niet meer naar de stad en lopen ze het risico om niet meer in hun vertrouwde woning te kunnen blijven.’
Bovendien mogen we niet vergeten dat de mogelijkheden tot sociaal contact, de buurtwinkels overal verdwijnen of eerder al verdwenen zijn.
‘Ik doe een oproep naar de Lijn (verzelfstandigd agentschap van de Vlaamse Overheid) en het departement Mobiliteit en openbare werken van de Vlaamse Overheid om de goede voorbeelden in Nederland hier ook in te voeren.’
De buurtbusjes bijvoorbeeld die rijden tussen bibliotheek, huisarts, winkelcentrum, station of ziekenhuis.
In Nederland is er ook vraagafhankelijk vervoer. Onafhankelijk waar je vertrekt. Ik stel voor om ook hier in Vlaanderen die oefening eens te maken. En belbussen niet aan haltepalen te verbinden. Haltepalen die in een heuvelachtig landschap zoals onze Oudenbergstad voor ouderen vaak onbereikbaar zijn.
Dé eenzaamheid zal nooit van deze planeet verdwijnen, maar iemands eenzaamheid doorbreken kunnen we allemaal. Voor ouderen is zich kunnen verplaatsen op korte afstanden primordiaal. Laten we daar in Vlaanderen en met de Lijn eens werk van maken.
Als we zogenaamd allemaal zo bekommerd zijn om ons milieu zou een sterk openbaar vervoer al het verschil kunnen maken. Zeker voor diegenen , ik herhaal, wiens levenskwaliteit en geluk ervan afhangt.
