GALMAARDEN - Kerk nog lang niet verrezen
Op 11 mei 2008 viel een brandende vuurpijl in de dakgoot van de Sint-Pieterskerk van Galmaarden, met als gevolg dat bijna de hele kerk vernietigd werd. “Het afbranden van de kerk was niet het einde van deze Christelijke gemeenschap”, vertelde pastoor Kris Meskens(44) ons. De voorbereidingen voor een nieuwe kerk schieten goed op, maar vandaag kan nog niemand vertellen in welk jaar de nieuwe kerk er zal staan.
De noodoproep in de nacht van Pinksteren op 11 mei 2008 liep om 1.45 uur binnen bij de bevoegde diensten. De brandweerkorpsen van Edingen, Aalst, Geraardsbergen en Lennik konden - zelfs samen - niet verhinderen dat de kerktoren en dak instortten, alleen de sacristie bleef gevrijwaard. “ Ik was de eerste die opgebeld werd en kon het eerst niet geloven”, sprak pastoor Kris Meskens. “ Toen ik enige tijd later ter plaatse kwam, wist ik dadelijk dat er niet veel meer te redden was, alleen de muren stonden er nog. Gelukkig werd de sacristie niet verteerd door de vlammen. Wat men op zulke momenten voelt is onbeschrijfelijk, een kerk onze kerk die afbrand, dat kan toch niet waar zijn”, zei Meskens.
De kerkgangers uit Galmaarden konden in de weken na de brand terecht in de kapel van Sint-Paulus, de kerken van Tollembeek, Vollezele en zelfs Herne. “ De moeilijkste opdracht was om de mensen bij elkaar te houden en dat is gelukt. Vandaag zie ik mensen die vroeger naar de kerk in Galmaarden kwamen, her en der opduiken in andere kerken in de buurt, ook de kleine Sint Pauluskapel zit iedere week goed vol. Onze Christelijke gemeenschap is door deze brand niet uit elkaar gevallen en daar ben ik blij om“, sprak pastoor Meskens.
Op regelmatige basis wordt er nog gecheckt of de bestaande scheuren in de kerkmuren groter worden en of er nieuwe bijkomen, dit is gelukkig niet het geval. Ondertussen zijn we drie jaar verder
en werd er al heel wat gerealiseerd: zo kreeg de kerk en kerktoren een voorlopige dakconstructie om verdere aftakeling van de muren tegen te gaan.
Om een kerk opnieuw op te bouwen, moeten heel wat diensten zoals de kerkraad, Monumenten en Landschappen, de gemeente, het bisdom en nog vele anderen hun zegje doen. “ Gelukkig voor ons staan vandaag al hun neuzen in dezelfde richting, maar de weg is nog lang“, zei pastoor Kris.
Binnenkort mogen architecten hun ontwerp indienen, natuurlijk volgens bepaalde spelregels, en dan gaat daaruit gekozen worden hoe de kerk er in de toekomst zal uitzien. “Als ik het voor het zeggen had, zou het een kerk moeten zijn met veel lichtinval. Een kerk waar men zich dadelijk thuis voelt. Men mag echter nooit vergeten dat een kerk maar een gebouw is bestaande uit stenen, de mensen die er naartoe komen zijn de levende stenen van de kerk”, vertelde Meskens.
Wanneer de pastoor met mensen uit Galmaarden spreekt dan komt regelmatig de kerk nog ter sprake. “ Na de brand werd er over niets anders gesproken, nu is dit natuurlijk een stuk minder. Maar ik stel toch wel vast dat de kerk nog steeds leeft bij de mensen uit Galmaarden. Voor vele mensen was dit de plaats waar ze gedoopt werden, hun Communie deden, trouwden en hun kinderen lieten dopen, zoiets kan men niet zomaar wegcijferen”, benadrukte de pastoor.
Hoelang de heropbouw nog gaat duren, durft vandaag niemand te vertellen. “ Reken nog maar op enkele jaren, voor alles terug een beetje is zoals vroeger, vandaag een juiste timing op de werken plaatsen is quasi onmogelijk”, besluit de pastoor.
