GERAARDSBERGEN - Albert Schrever stopt na 41 jaar
Albert Schrever en zijn echtgenote Marie-Jeanne stoppen na 41 jaar met de uitbating van hun zaak in de Grotestraat in Geraardsbergen. Ze verkochten pennen en schoeisel, een unieke combinatie. Binnenkort wordt de woning van Albert afgebroken en verdwijnt er opnieuw een middenstander uit Geraardsbergen. Nadien zijn er in heel het land nog maar 91 winkels waar men pennen kan kopen.
“ Samen met mijn echtgenote Marie-Jeanne Merckx nam ik 41 jaar geleden (in 1971) de handelszaak van mijn ouders over“, begint Albert zijn verhaal. “ Sinds ik in 1968 in Leuven mijn diploma Germaanse filologie haalde stond ik tot 1976 gedeeltelijk in het onderwijs in de hoogste klassen van twee Geraardsbergse scholen waar ik de vakken Duits en Engels onderwees. Ik deed dit steeds met veel enthousiasme maar moest na enkele jaren inzien dat die cumul me te zwaar werd: ik koos dus voor de zaak. Lesgeven en winkel doen is figuurlijk hetzelfde: je geeft de mensen eten. Er is echter één groot verschil: wie naar je winkel komt heeft figuurlijk honger. Hij is op zoek (heeft honger) naar schrijfcomfort (een pen die hem ligt) of naar comfortschoeisel (een schoen die hem past). Wie naar school gaat heeft meestal niet veel honger: wat deert het hem dat een woord in de nominatief, de genitief, de locomotief of de aperitief staat?”, grapte de immer goedgemutste Albert.
Geen enkele kok kan ontkennen dat het aangenamer is te koken voor mensen met hongerige magen dat voor lieden die echt geen honger hebben. “Denk nu niet dat mijn jaren in het onderwijs me negatieve ervaringen hebben bezorgd. Ik deed het heel graag: les geven in taalkunde. Laatst kocht ik me een nieuwe Latijnse spraakkunst, gewoon omdat ik talenstudie zo boeiend vind.”
Meer dan veertig jaar deed ik de winkel, samen met mijn echtgenote: van de maandagochtend tot de zaterdagavond deed ik dat nooit tegen mijn zin. Voor het geld? Neen, ik kon geen schatten vergaren. Maar ik heb er plezier aan beleefd. En veel geleerd. Ik ben er trots op dat een paar adellijke families bij ons kwamen kopen. Uit discretie en respect vernoem ik geen namen en natuurlijk waren er ook tal van leuke herinneringen. Jaren geleden kwam een man met zijn vrouw een vulpen kopen. Toen de beslissing gevallen was vroeg ik aan de man of ik zijn naam in de pen mocht graveren. Toen hij bevestigend antwoordde schreef ik zijn naam op, zonder dat hij het zegde: ‘Bert Decorte’ waarop hij me vroeg hoe ik zijn naam kende: Mijnheer Decorte, ik weet dat je literator bent, dat je poëzie schrijft en dat je lid bent van de Nederlandse Academie van Taal en Letteren vertelde ik hem. De man was bijzonder opgetogen "Nu ben ik er zeker van dat er een iemand is die mijn poëzie leest, zei hij. De volgende dag zat er een leuke poëziebundel van Bert Decorte in de bus met een mooie opdracht. Zeker twintig jaar geleden stapte Urbanus de winkel binnen: "In de etalage zie ik een schrijfmachine die ik dringend nodig heb". In minder dan geen tijd stond de mechanische machine ingepakt: een tevreden klant ging buiten.
Een ventje van amper negen kocht bij ons een pen. Zoals gebruikelijk stelde ik hem voor "Als je wil graveer ik gratis je naam in je pen". Waarop het ventje antwoordt: "Neen, ik heb geen tijd". Een uitdrukking die iedereen onbewust gebruikt zonder goed te weten dat iedereen evenveel tijd heeft. Wat ook opvalt de laatste tijd is dat steeds vaker lieden in de winkel komen. Zonder goeiedag te zeggen lopen ze rond, bekijken een en ander en vertrekken, zonder iets te zeggen. Kleinhandelaars, voor wie verbaal contact met hun klanten essentieel is begrijpen niet dat sommigen geen verschil kennen tussen de ‘grote magazijnen’ waar ze totaal onbekend zijn terwijl kleinhandelszaken veel belang stellen in het persoonlijk contact.
Door het feit dat ik sinds 1977 een grote hoeveelheid artikels en enkele boeken over mijn geboortestad heb geschreven, krijg ik heel vaak bezoek. Vol trots mag ik zeggen dat ik advies verleende bij de samenstelling van verscheidene licentiaatdiploma's: taalkunde, kunstgeschiedenis, geschiedenis...
Albert was jaren medewerker voor ‘t Spuwerke en ook voor andere kranten, daarnaast is deze duizendpoot tevens dorpsdichter van Galmaarden geweest. Wij wensen hem dan ook veel geluk, nu Albert straks op pensioen gaat vertrekken. Zijn zaak blijft nog open tot 14 juni in de Grotestraat in Geraardsbergen. Naast pantoffels vindt men er ook een uitgebreide collectie pennen en balpennen in alle maten en gewichten en dit momenteel tegen super voordelige prijzen. Ik zou zeggen allen daarheen.
