Christine en Kris werden publiekelijk vernederd en behandeld als criminelen door de voorzitter van het stembureau in Vollezele

Foto_colpaert_natuur_tentoon_bos_2__kopie_

Illustratiebeeld foto Marc Colpaert

Christine en Kris(wij kennen de volledige naam) werden publiekelijk vernederd en behandeld als criminelen door de voorzitster van het stembureau in Vollezele. Dit tijdens de inschrijving voor het bijzitterschap in het kiesbureau 10 in de Polyvalente zaal De Notelaar in Vollezele. Er was blijkbaar geen enkel begrip voor mensen met medische beperkingen.

Kris heeft ondertussen al een brief gemaakt voor de Vrederechter.

We laten Kris aan het woord: De feiten beginnen zondagmorgen om 6u. Wij staan op om ons beiden klaar te maken voor het bijzitterschap op hogervermelde locatie, wat volgens ons effectief niet de laatste minuut is voor een

locatie op minder dan 2 km van onze deur. Echter, wij zijn beiden personen met medische beperkingen. Ons leven is niet voorspelbaar zoals een leven van gezonde mensen. Ondanks onze zware medische dossiers dragen wij zo goed we kunnen ons steentje bij in deze keiharde maatschappij waar mensen met chronische ziekten niet welkom zijn, ook niet in het “warme Galmaarden” zoals men dat beweert. Wij staan zelfs beiden nog steeds onder GTB begeleiding (Gespecialiseerd Team Begeleiding voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt).

Mijn vrouw had weer een aanval van reumatische artritis wat spijtig genoeg gepaard gaat met onvoorspelbaar dringend naar het toilet moeten gaan. Zij is sinds kort weer met werken gestart nadat zij een zware longembolie heeft gehad. Ze lijdt ook nog eens aan een auto-immuun ziekte. Ik zelf had ook sanitaire problemen. Dit is een gevolg van medicijnen die ik al jaren neem ten gevolge van een derde-graads maagbreuk die ik overleefd heb en die regelmatig tot dringende sanitaire problemen leiden. Ik heb daarnaast ook nog een oogtrauma, blijvende tinnitus aan beide oren, vasculaire insufficiëntie en verleden week nog geopereerd aan mijn knie en been. Eigenlijk mag ik enkel nog met een automaat rijden die we niet hebben. Desondanks dit alles werkt mijn vrouw nu 2 halve dagen per week onder GTB begeleiding. Ik werk 4 dagen thuis en 1 dag per week ga ik naar kantoor met de trein.

Welnu, desondanks alle miserie deze morgen hebben we nog met een rotvaart naar kiesbureau 10 te Vollezele gereden en waren binnen om 7u08m en schoven we nog in de file aan van de andere bijzitters om onze identiteitskaarten te laten controleren en de papieren. Toen het eindelijk onze toer was zei de voorzitter doodleuk dat ze in het PV voor het Parket ging noteren dat we om 7u30 binnenkwamen maar onder luid protest van de andere bijzitters dat dit totaal niet correct was ging men er 7u20 van maken wat nog steeds niet correct is.

Mijn vrouw probeerde de voorzitter tot reden vatbaar te maken maar die vrouw had totaal geen begrip voor onze medische toestand en stuurde ons doodleuk naar huis en maakte ons nog belachelijk: “Ik hoop dat jullie nog komen stemmen om 8u”. Totaal in shock, vernederd, gekleineerd en gecriminaliseerd met dreigementen verwijzend naar het

Parket te Brussel verlieten wij de zaal en hebben wij een Gemeenteraadslid en Provincieraadslid gecontacteerd Daniel Fonteyne van het Vlaams Belang. Die adviseerde ons onmiddellijk door een huisarts van wacht onze medische toestand te laten vaststellen, wat wij ook hebben gedaan. De huisarts van wacht begrijpt ook totaal niet waarom mensen zoals wij met zulk een zwaar medisch dossier en dan nog eens in GTB begeleiding, worden aangesteld als bijzitter. Hij adviseerde ook om bij de volgende aanstellingsbrief onmiddellijk het medisch dossier van beiden over te maken aan het Vredegerecht om al deze miserie naar de toekomst toe uit te sluiten.

Deze keer is het totaal fout gelopen met onze medische toestand. Het ergst van al is dat wij publiekelijk zijn vernederd, behandeld als criminelen in een context waar er totaal geen begrip was voor onze medische toestand, maar ons toch komen presenteren hebben om onze burgerplicht te doen.

We hadden evengoed onmiddellijk naar een dokter van wacht kunnen rijden en helemaal niet komen opdagen.

Het zou misschien ook eens nuttig zijn dat voorzitters in kiesbureau een opleiding krijgen over het taboe van chronische ziekten en hoe omgaan met mensen met beperkingen die nog wel willen functioneren in de maatschappij, binnen het kader dat het voor ons nog mogelijk is. Sowieso, deze ervaring is heel vernederend en demotiverend voor mensen zoals ik en mijn vrouw. Mijn visie op Galmaarden, warme gemeente waar iedereen welkom is, heeft bij ons beiden een serieuze deuk gekregen. Wij waren zelfs niet meer in staat om te gaan stemmen, volledig in shock. De dokter van wacht adviseerde ons zeker dat stemlokaal niet meer binnen te gaan en tot rust te komen. 4 stemmen meer of minder zal niets veranderen in “het warme Galmaarden”.

Op excuses zullen we waarschijnlijk niet moeten rekenen maar dit voorval is voor eeuwig in ons geheugen gegrift", aldus Kris en Christine. Ik denk niet dat we hieraan nog iets moeten aan toevoegen, het verhaal spreekt voor zich.