KAAPSTAD / ROOSDAAL – Vierde week vliegt voorbij voor Keshia
Voor de Roosdaalse Keshia Bogaert, laatstejaarsstudente Ergotherapie aan de HUBrussel zit zelfs de vierde week in Kaapstad (Zuid-Afrika) er reeds op. Zij vertrok voor een periode van 10 weken om er stage te lopen in de Vista Nova School in Rondebosch bij kinderen met ontwikkelingsdysfuncties.
Over het verloop van deze vierde week laten we haar zelf aan het woord:
Maandag een drukke dag gehad op de stage. Shan was ziek en ik heb haar kinderen moeten overnemen, alsook de klasgroepen. Eerst had ik wel wat stress om dit te doen, maar al bij al is dit goed gelukt en heb ik er van genoten. Het was hectisch, maar het gaf me een gevoel dat ik het goed had gedaan. s’ Avonds goed gewerkt voor school zodat ik de volgende dag is eindelijk alles kon bespreken.
Dinsdag was Shan terug en zijn we na de eerste pauze vertrokken naar een andere school om daar te gaan kijken voor hulpmiddelen op de computer om de communicatie van een kind te verbeteren. Dit kind was ook mee naar daar en kon het dan direct uitproberen. Uiteindelijk bleek niet veel effectief te zijn, enkel een drukknop waarmee hij toch zichzelf na training zou kunnen uitdrukken.
Daarna ben ik naar de kapper geweest en heb ik mijn haar een beetje laten bijknippen en gekleurd. Het is anders, maar ze vinden het hier wel allemaal mooi. Dan kwam ik van de kapper en was het keihard aan het regenen en moest ik erdoor. Ik had eerst gebeld of de buren mij eventueel niet konden komen halen, want ik had ook nog boodschappen gedaan. die kon ik niet bereiken, dus heb ik beslist om er toch maar door te stappen. Toen ik op mijn kamertje kwam, was mijn haar natuurlijk om zeep en desondanks de regen was het toch nog zo warm,…
Woensdag heb ik zelfstandig mogen werken, maar onder supervisie van Shan. Ze zei achteraf dat ik het heel goed had gedaan. Dit zal er denkik wel voor zorgen dat ik de volgende keer meer zelfvertrouwen heb. Het was een heel warme dag en Shan had wel zin om naar het strand te gaan in Muizenberg. Na zo’n warme dag had ik daar ook wel zin in. Uiteindelijk ben ik samen met Jamie naar het strand geweest, want Brett had geen zin. Door de wind was het water heel troebel en konden de Shark watchers niet zien of er een haai langskwam. Maar uiteindelijk zijn we toch maar in het water gegaan en hebben we veel golven genomen. Shan kan bodysurfen en dit heeft ze veel gedaan en ze genoot ervan. Want achteraf zei ze dat ze blij was dat ze dit nog eens had kunnen doen. Shan wou ons wel weer terugbrengen, maar omdat het nog zo warm was op het strand en zei de kindjes moest gaan ophalen, besloten we toch maar om nog eventjes te blijven liggen. We zijn dan met de trein teruggekeerd.
Donderdag was het een ergotherapeut haar laatste dag. Ze gaat vanaf maandag ergens anders werken en daardoor was er tijdens de pauze een feestje met fruitsla en ijscrème, dat smaakte. Maar voor de rest ging die dag er een beetje hetzelfde aan toe als de vorige dag. Ik ben wel iets vroeger vertrokken om lasagne te maken. Dit is de eerste keer dat ik het heb geprobeerd en het is gelukt. Ik was echt fier op mezelf dat ik lasagne heb kunnen maken. Alleen moet het volgende keer iets minder lang in de oven staan. Maar we hebben er allemaal van gesmuld. Er was ook een buur langsgekomen om te vragen of we die avond eens mee gingen gaan poolen in een bar in Observatory. Het was wel een leuke avond en op het einde begon het poolen eindelijk een beetje te lukken en kon ik er wat balletjes inschieten.
Vrijdag stond ik alleen op mijn stage. Alle therapeuten waren terug op bijscholing net zoals vorige week. Dit vind ik uiteindelijk niet erg, want dan kan ik de kinderen wat beter leren kennen en luisteren ze ook beter naar mij. Als ik alleen met ze kan werken heb ik meer zelfvertrouwen en zelfs meer creatieve ideeën. Ik heb waterspelletjes gespeeld. Niet alleen omdat dat leuk is en verfrissend, maar omdat ik via deze activiteit ook aan hun doelen kon werken. De kinderen vonden het echt leuk om uitgedaagd te worden tot een watergevecht met spraybottels.
s’Avonds waren de jongens dan naar een rugbywedstrijd, dus zat ik de ganse avond alleen. Dat vind ik toch maar een beetje griezelig hoor, want die wind hier zorgt ervoor dat je alles hoort bewegen. En volgende week ga ik 3 dagen alleen zijn, want zij gaan samen met een andere school op trektocht naar St. George. Hopelijk kom ik die 3 dagen zonder al te veel schrik door.
Zaterdagnamiddag zijn we naar V&A Waterfront geweest. De vader van een vriend van Brett die hier woont heeft ons dan daar naartoe gebracht in de auto. Anders is het moeilijk om er te geraken met het openbaar vervoer. In dit shoppingcenter vind je echt de meest luxueuze winkels. Het is een beetje zoals de Louisalaan in Brussel. Maar ze zijn wel goedkoper dan in België waardoor de beslissing om iets te kopen toch een beetje sneller verliep. We zijn dan eerst iets gaan drinken en terwijl de mannen nog aan hun pint bezig waren, ben ik me gaan uitleven in het shoppingcenter. Een uurtje gaan shoppen en ik heb toch wel wat spulletjes gekocht hoor. Niet ver van het dat shoppingcenter was er ook een winkel van Aston Martin. Ik wou een foto nemen, maar het is niet gelukt vanuit de auto wat wel jammer is. Maar misschien ga ik er zelf nog eens naartoe om die foto te gaan nemen.
’s Avonds zijn we dan uitgegaan naar Claremont. Dit is elke keer weer te voet dat we daar naartoe gaan en dit is toch een halfuurtje stappen waardoor je wel terug fit bent als je thuiskomt. Het was een leuke avond en nu voelde ik me nog veiliger want die vriend van Brett was 2 meter groot, dus verdwalen kon ik ook al niet.
Zondag hebben we goed uitgeslapen, maar het was echt superwarm toen ik wakker werd. Ik heb deze dag niet in het zonnetje kunnen zitten omdat ik van de vorige dag een beetje verbrand was. Shan had al voorgesteld om deze dag naar Lionshead te gaan hiken om de zonsondergang en het opkomen van de maan te zien. En omdat het zo’n mooie maar hete dag was zonder wolken, zijn we dit gaan doen. Het was een heel zware tocht naar boven, 1u30 klimmen, maar het was echt de moeite waard. Het uitzicht bij het bovenkomen was geweldig. Eerst de maan zien opkomen achter de bergen en erna de zon zien ondergaan aan de andere kant in de oceaan. Magnifiek. Het was echt een momentje van tot rust komen en gewoon genieten van het uitzicht. Het terug naar beneden lopen was iets gevaarlijker. Er waren overal mensen en daardoor zijn we maar op de andere rotsen geklommen om beneden te komen. Het maanlicht verlichtte de meeste plaatsen wel, maar als je aan de andere kant van de berg zat dan kon je niet eens zien waar je je voet neer plaatste. We hadden ons zaklampje vergeten. Als ik thuiskwam was ik nog superfit door de inspanning. Het was echt weer een superervaring meer die ik kan meenemen.
Groetjes
Keshia
