KAAPSTAD / ROOSDAAL – Vijfde week zit erop voor Keshia
Voor de Roosdaalse Keshia Bogaert, laatstejaarsstudente Ergotherapie aan de HUBrussel zit zelfs de vijde week in Kaapstad (Zuid-Afrika) er reeds op. Zij vertrok voor een periode van 10 weken om er stage te lopen in de Vista Nova School in Rondebosch bij kinderen met ontwikkelingsdysfuncties.
Over het verloop van haar vijfde week laten we haar zelf aan het woord.
Dinsdag is assessmentdag en aangezien Shan er niet was heeft zij geen assessment afgenomen. Ik heb dan maar wat meer contact gezocht met de nieuwe ergotherapeut die maandag begonnen was. Zij is nog maar een jaar afgestudeerd, heeft dat jaar gewerkt en zit ze tijdelijk voor een maand in de Vista Nova School. Zij heeft zelf 3 jaar in België gewoond in Wallonië. Ze vertelde me dat ze wat Frans van me wou leren. Mijn Engels is al me haar op en mijn Frans is nog erger, dus dat zal niets worden denkik, hihi. In de namiddag hadden we Archery (boogschieten). Ik deze les al een paar keer mee gevolgd, maar was er dan gewoon bij als begeleiding. Deze keer heb ik het zelf mogen proberen samen met de kinderen. In het begin was het een ramp, maar erna lukte het wel wat beter. Ik had zelfs niet de laagste score! Dus ik was vanbinnen toch wel een beetje fier op mezelf.
’s Avonds zijn Jaimy en ik mee geweest met Shan naar Hout Bay. Er was haar gevraagd om naar een aftercare (naschoolse opvang) te gaan en daar 2 kinderen te observeren. Dit was een aftercare voor kinderen die in de Shelters leefden (Shags) en die dus na school enkel zouden op straat lopen. Dit gebouw zorgt er dan voor dat de kinderen worden opgevangen en wat extra werk doen na hun schooltijd. Want alle scholen waar deze kinderen zitten, zijn scholen die eigenlijk niet de mogelijkheden hebben om aan alle leerlingen een goede opvoeding mee te geven. Huiswerk bestaat dan ook niet. Shan, Jaimy en ik zijn hier dan 2 leerlingen gaan testen. We hebben de VMI afgenomen en Jaimy heeft een sportactiviteit gegeven zodat wij de grote motoriek van de kinderen konden observeren. De vraag kwam vooral van de psycholoog die daar werkte. Ze had graag wat meer ideeën gehad over welke extra oefeningen ze met deze globale tragere leerlingen kon doen. Dit was echt een unieke ervaring. Wij komen daar toe en al die kinderen beginnen meteen te knuffelen en gek te doen. Ik had dit niet willen missen.
Woensdag was een hectische dag op stage. Een ganse dag ben ik heel druk bezig geweest. Eerst 3 klasgroepen lesgegeven over de Magic ‘c’ letters en dan nog individuele therapieën gegeven. Na schooltijd heb ik dan mijn tussentijdse evaluatie gehad. Ik had er wel een beetje schrik voor omdat je toch de taal niet machtig bent en dan ook minder vraagt. Maar eigenlijk heb ik terug dezelfde opmerkingen gehad als ik in België kreeg. Gewoon wat meer initiatief, meer durven vragen en meer contacten leggen met andere leden van het interdisciplinair team. Dus daar ga ik nu volop aan werken en ook aan mijn individuele therapieën ga ik keihard werken nu. Maar toch heb ik het gevoel dat ik nog steeds te weinig weet om op een goede manier met die kinderen te kunnen werken. Hopelijk is dat gevoel weg als ik hier vertrek en mijn stage afsluit.
Ook ben ik vanaf vandaag 3 dagen en 2 nachten alleen thuis. Dit is maar griezelig hoor, want de wind maakt veel geluid en je hoort alle beestjes rondkruipen. Maar gelukkig komt vrijdagavond al 1 iemand terug en zaterdagavond de andere. Jaimy komt vroeger terug omdat zijn ouders naar Kaapstad komen en hij wil deze zeker zien.
Na de evaluatie van woensdag ben ik donderdag gestart met veel meer alleen te werken. Ik heb vandaag afgesproken welke kinderen ik zal zien en zal ze behandelen onder supervisie van de OT’s afhankelijk van door wie het kind normaal behandeld wordt. Ik heb ook voor het eerst een multidisciplinaire meeting meegemaakt met de ouders van het kind. De reden van deze meeting was dat het kind de hele dag enkel zat te huilen en niets wou doen. Dit kind heeft quadriplegische CP waardoor het niet kan spelen, hoewel het 3j oud is. Als je hem ziet is het nog een baby. Maar ik heb hem al 2 keer alleen behandeld en heb daar geen enkel probleem mee gehad. Bij mij wou hij heel goed meewerken en lachte hij zelfs. En vrijdag zie ik hem opnieuw, dus hopelijk is hij terug braaf bij mij.
Shan had me gevraagd om deze avond te babysitten op haar kinderen. Normaal ging ik eerst om 5u gaan tennissen met een buurjongen, maar deze was er niet waardoor het niet is doorgegaan. Om 7u kwam hij nog vragen of ik wou gaan, maar dan stond ik al klaar om opgehaald te worden door Andy om te gaan babysitten. Het zal dus voor volgende week zijn denkik.
Het babysitten verliep heel rustig, de kindjes waren direct in slaap en achteraf heeft Andy me nog naar huis teruggebracht. Ze hadden wel voorgesteld om bij hun te blijven slapen, maar dan moest ik alles opnieuw verhuizen en daar had ik deze keer echt geen zin in. Dus ben ik maar mijn laatste nacht alleen gaan doorbrengen in het huisje.
Vrijdag ging op mijn stage normaal een drukke dag worden, maar dat was het helemaal niet. Er was een verjaardag van een vrouw die 50 jaar werd en dus waren er terug heel grote taarten. Echt superlekker, maar dunner ga ik er hier niet van worden denkik. Ik ben iets vroeger naar huis mogen gaan en ging dan lekker in het zonnetje gaan liggen, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Ik heb die avond eten gemaakt, gebakken balletjes met worteltjes en patatjes. Het heeft echt gesmaakt zo is normaal eten. Jaimy was die avond ook terug naar huis gekomen van een sportreis met de highschool in George. Hij kwam terug om zaterdag zijn ouders te kunnen zien die dan toekwamen in Kaapstad. ’s Avonds zijn we nog iets gaan drinken in een zwarte bar. In het begin bekeken ze ons maar raar want we waren daar de enige blanken. Maar uiteindelijk vroeg er een meisje aan mij of ik ook wou dansen. Ik heb natuurlijk toegezegd en dan begon het. Ze gingen allemaal in een kring staan en dan gingen de mensen een voor een in het midden gaan dansen. Zalig moment. Wij werden er ook in betrokken en ze gingen ons meetrekken in het midden. We werden aanvaardt en dat voelde eigenlijk wel goed. Als we terug naar huis gingen, kwamen ze ons allemaal nog knuffels geven en vroegen ze of we nog terugkwamen. Dit was echt een cultuurmoment dat ik nooit meer vergeet. Toen we terugliepen naar ons huis waren we verloren gelopen en nogal ver omgelopen. De politie kwam langs en vroeg wat we in die buurt deden omdat het daar ’s nachts wel gevaarlijk is. We vertelden gewoon dat we naar huis liepen en waar dat was. Die zijn ons daarna de hele weg traag gevolgd. Was het om ons te beschermen of om ons in de gaten te houden, ik weet het niet…
Zaterdag met Jaimy zijn ouders naar Waterfront gegaan. We hebben een boottripje gemaakt en we gingen normaal dolfijnen zien, maar dit was niet het geval. We zaten eigenlijk helemaal alleen op die boot met de mensen die met de boot vaarden. Het was een rustig boottripje eigenlijk, maar wel genoten van het uitzicht op de Tafelberg, Robbeneiland en de stranden. Daarna nog een beetje geshopt in echte Afrikaanse winkeltjes en wat souveniertjes gekocht. Dan een restaurantje gezocht en daar iets gegeten. Het was echt wel lekker. Ik heb vis geprobeerd met pasta en het is me wel meegevallen, gelukkig maar. Voor de rest waren het wel gezellige mensen en heb ik wel gelachen met hun Engels. Dat was echt een ramp. Dan met de taxi naar huis gegaan en veilig thuisgekomen. We hadden weer dezelfde taxichauffeur als vorige week, waardoor hij ons wel een flinke korting heeft gegeven. ’s Avonds zijn we dan nog eventjes iets gaan drinken met dezelfde vriend van Brett die vorige week ook is afgekomen. Het was zijn laatste weekend hier, dus wou hij wel nog eens iets leuks doen.
Zondag wou ik eigenlijk eens uitslapen, maar door de warmte kon ik dat echt niet meer. Ik heb gewoon mijn bikini aangetrokken en buiten gaan zitten. Maar ik wou geen hele dag thuiszitten, dus ben ik naar Camps Bay gegaan. We zijn eerst naar Rondebosch gestapt en hebben daar zo’n busje genomen. Het was nog geen euro om tot in de stad te geraken. Dit was een hele belevenis, want eigenlijk zat de taxi vol, maar ze bleven maar roepen. Op een gegeven moment kwamen er nog 5 Hollanders bij. We zaten uiteindelijk met 21 in een busje met een capaciteit voor 16. Verschrikkelijk,maar wel terug een cultuurmomentje. Eenmaal in de stad aangekomen, moesten we plots nog bijbetalen, maar ik heb in totaal maar 12 Rand betaald, wat 1,2 euro is. In een taxi is het veel meer. Wij waren eigenlijk de laatsten die werden afgezet in Camps Bay. Ze hadden ons wel al verteld dat zij daar met hun busje normaal niet mochten rijden, maar ze deden het speciaal voor ons. Toen werden we plots de weg afgesneden door een ander busje die van de stad naar het strand rijdt. Die was natuurlijk niet tevreden met het feit dat zij daar reden, want hun werk werd afgenomen. Ze begonnen vooraan bijna te vechten met elkaar. Toen heb ik toch wel eventjes schrik gehad. Gelukkig kwam de politie juist voorbij en heeft deze het kunnen oplossen en zijn we toch nog rustig verder kunnen rijden. Mijn hartje klopte wel hevig toen. We hebben eventjes iets moeten drinken om bij te komen en dan zijn we op het strand gaan liggen. Ik heb daar goed kunnen zonnen en rusten. Nu ben ik weer klaar voor een drukke week.
