KAAPSTAD / ROOSDAAL – Nog twee weken voor Keshia
Voor de Roosdaalse Keshia Bogaert, laatstejaarsstudente Ergotherapie aan de HUBrussel zit zelfs de zevende week in Kaapstad (Zuid-Afrika) er reeds op. Zij vertrok voor een periode van 10 weken om er stage te lopen in de Vista Nova School in Rondebosch bij kinderen met ontwikkelingsdysfuncties.
Over het verloop van haar zevende week laten we haar zelf aan het woord.
Dinsdag was enorm druk op stage. Ik heb geen 5 minuten kunnen zitten, zelfs tijdens de pauzes heb ik geen rust gehad. Ik heb tussendoor moeten eten en drinken. In de voormiddag heb ik eerst de oogoefeningen gedaan met de kinderen. Daarna moest er van een kind allerlei assessments worden afgenomen in heel korte tijd. Ik kon de assessments wel afnemen, maar ik ben er nog niet in getraind dus ik kan deze nog niet zo snel afnemen. Uiteindelijk zijn we dan na de pauze nog wat doorgegaan. Na het assessment kwamen er elk halfuur opnieuw kinderen waar ik therapie aan moest geven en ook groepstherapie. Ik ben ook een halfuurtje mijn volgpatiënt gaan volgen in physio. De laatste 2 lessen is het elke dinsdag Archery. Maar dit ging niet door vandaag omwille van te veel wind. We hebben dan samen met de physio oefeningen gedaan om de spieren te trainen die nodig zijn voor het boogschieten. We hebben vooral oefeningen gedaan voor de schouder-, buik- en rugspieren. Daarna nog alles moeten opruimen en dan toch nog getrakteerd worden op een ijsje van die nieuwe ergotherapeut. Het was eigenlijk wat overschot van een beloning die ze de kinderen had gegeven na een therapie. Dat was wel een goede afsluiter van een drukke dag op de stage. Erna ben ik beginnen werken voor school om alles een beetje op tijd af te krijgen. Als ik ’s avonds juist aan het eten wil beginnen komen de jongens af met het idee om Lynette, hun stagebegeleidster een bezoek te brengen bij haar thuis omdat het haar verjaardag was. Zij gingen dan achter bloemen terwijl ik de spaghetti klaarmaakte. Daarna zijn we samen naar Lynette thuis geweest, maar ze had een botje in haar voet gebroken waardoor ze snel wou rusten. We zijn dan nog iets gaan drinken in Rondebosch en er was voetbal op tv. Helemaal niet mijn interesse, maar we hadden dan een plaatsje gevonden om te zitten, waardoor het dan toch net iets minder erg was. Na de match zijn we meteen naar huis gegaan en gaan slapen.
Woensdag was het Market Day op de Highschool. 12 leekrachten en therapeuten waren op een bijscholing over autisme, waardoor ik op een klas moest letten die dag. We zijn dan samen naar die ‘markt’ gegaan. De kinderen deden bij het eerste kraampje meteen al hun geld op waardoor ze erna iedereen vroegen om nog meer centjes. Hihi, toch typisch kindjes. De kinderen konden er wel hun eigen weg vinden, ik moest dan gewoon de kinderen van mijn klas in het oog houden. Ze konden er ook waterpistolen kopen en hebben me uiteindelijk helemaal nat gespoten, maar omdat het warm was was dat natuurlijk niet zo erg. Erna terug met de bus naar de klas en heb ik daar nog verhaaltjes voorgelezen en een werkblaadje gegeven om te maken en goed op de kinderen gelet tot de leerkracht terug kwam. Het was wel een vermoeiende klas, maar ik heb het overleefd, hihi. ’s Avonds ben ik samen met Brett naar de winkel gegaan en nog iets gaan eten. Daarna nog even met het thuisfront op de computer gezeten en mijn dagje zat er dan weer al op.
Donderdag was het Fun day op school. De Nederlandse jongens organiseerden dit en daardoor was de hele foundation phase een hele dag bezig. We hebben dus maar heel weinig therapie kunnen geven. Na de eerste pauze heb ik wel nog wat kinderen kunnen zien en therapie kunnen geven. Toen ik op het veld kwam hebben de kinderen mij ook natgemaakt, maar door het goede weer was dit natuurlijk geen probleem. ’s Avonds heb ik het eten klaargemaakt, worstjes met worteltjes en puree. Het heeft echt gesmaakt en ik ben er fier op dat het toch maar elke keer weer lukt om eten te maken. Erna nog wat op de computer gewerkt en dan vroeg gaan slapen.
Vrijdag een hele voormiddag therapie kunnen geven. In de namiddag had ik met Karen afgesproken om mij mee te nemen naar het Red Cross Childrens Hospital vlak naast de Vista Nova school. Zij had daar nog gewerkt op de OT afdeling en ik was wel nieuwsgierig hoe dat er uit zou zien. Dus ze heeft mij een rondleiding gegeven in het ziekenhuis. Ik ben naar de brandwondenafdeling geweest en op een aantal andere afdelingen. Ik heb met kinderen gepraat en veel uitleg gekregen. Het was zeer interessant om dit te zien. Er zijn dan ook geen blanke kinderen te bespeuren en de meesten komen dan nog van Johannesburg. De blanken gaan naar privéziekenhuizen en enkel omdat ze in dit ziekenhuis gespecialiseerd zijn in hartchirurgie, liggen er op deze afdeling wel blanke kinderen. Ik ben blij dat ik dit ook heb kunnen meenemen en er een beeld van heb.
’s Avonds zijn we niet al te laat gaan slapen omdat ik er de volgende ochtend heel vroeg uit moest om te hiken op de Tafelberg.
Zaterdagochtend om 5u30 opgestaan omdat Shan en Andy ons om 6u15 kwamen halen. We hadden al gezien dat het bewolkt was en dachten dat het niet door ging gaan, ma ze vertelden ons dat op het weerbericht voorspeld was dat het eerst mistig zou zijn. Toen we toekwamen aan de voet van de Tafelberg was de mist nog steeds heel erg dik. We konden er niet meteen door wandelen waardoor we dan eerst nog een koffie of chocomelk gaan drinken zijn. Daarna zijn we dan toch vertrokken om te hiken. Andy wist een hele mooie route, maar deze was wel gevaarlijk want op die route waren reeds mensen gestorven die naar beneden klommen. Maar we zijn dus veilig op de top geraakt en eenmaal boven de wolken was het zonnetje niet meer weg te denken. Er was een mooi wolkentapijt zichtbaar, maar jammer dat we geen mooi zicht over Kaapstad hadden. Hierdoor was de beloning na het klimmen wel wat minder groot dan op Lionshead. We zijn dan met de kabelbaan naar beneden gekomen en eenmaal beneden gekomen, kijken we terug naar boven. En wat zien we, de top van de Tafelberg. Hadden we nog een halfuurtje langer boven gebleven, hadden we het mooie zicht wel kunnen meenemen. We vonden het allemaal superjammer dat we dat gemist hadden.
Eenmaal thuis ons snel gewassen en vertrokken naar een rugbywedstrijd. De jongens hadden eerst tickets en met hen kon ik niet meegaan omdat ik geen ticket had. Maar vrijdagavond waren hier even 20jarige meiden langs geweest, waarvan 1 een facilitator is van een kind op school. Zij gingen nog tickets kopen, dus kon ik met hen regelen dat ze voor mij ook een ticketje kochten. De rugbywedstrijd zelf heb ik wel kunnen volgen, maar vooral de sfeer was magnifiek. Erna zijn we nog iets gaan drinken in het Springbok café. Het was niet zo laat als we teruggingen. Het heeft me deugd gedaan dat ik toch niet alleen thuis zat na slecht nieuws van het thuisfront.
Zondag zijn we rustig opgestaan, wat op internet gezeten en in de late namiddag naar een Braai gegaan bij die facilitator thuis. Eerst hebben de jongens naar het voetbal gekeken en daarna gewoon een gezellige namiddag en avond gehad.
En zo zit deze week er ook al op, nog maar twee weken te gaan alvorens ik naar huis terugkeer.
