KAAPSTAD / ROOSDAAL – Keshia terug in het land
Voor de Roosdaalse Keshia Bogaert, laatstejaarsstudente Ergotherapie aan de HUBrussel zit de stage in Kaapstad (Zuid-Afrika) er reeds op. Zij vertrok voor een periode van 10 weken om er stage te lopen in de Vista Nova School in Rondebosch bij kinderen met ontwikkelingsdysfuncties.
Over het verloop van haar laatste week laten we haar zelf aan het woord.
Zondagochtend moesten we heel vroeg opstaan omdat Jaimy en Brett gingen sharkcagediven. De tent moest ook al afgebroken worden omdat we niet meer terug kwamen naar deze camping. Ik ben meegereden naar Gansbaai om toch te proberen of ik niet mee kon op de boot. Ik moest evenveel geld betalen ook al wou ik niet in de kooi. Dit zag ik niet zitten en dus heb ik de auto genomen en ben ik terug gereden naar Hermanus om daar mijn dagje door te brengen. Ik heb lekker kunnen shoppen en de jongens kwamen om 14u terug. Dus ben ik dan terug gereden om samen met hen te eten en vervolgens naar de volgende camping te rijden in Gansbaai. Dit was niet ver waardoor we vroeg onze tentjes op konden zetten om nog iets te gaan eten en drinken ’s avonds. We zijn in een saloon gaan eten, maar dit was helemaal niet lekker. Dan zijn we naar een pub gegaan rechtover de camping. Dit was heel gezellig want de mensen daar hebben de hele avond in het Afrikaans gepraat en wij in het Nederlands. Als we beiden traag spraken konden we elkaar wel goed verstaan. Daarna hebben we samen met de baas van die pub gepoold. Het was al laat toen we in ons tentje gingen liggen, maar we konden de volgende ochtend toch uitslapen.
Maandag hebben we eerst uitgeslapen om dan rustig het tentje op te breken om de langste trip te maken van de hele week. We zijn eerst de N2 opgegaan, wat een hoofdweg is hier. Om vervolgens een bergpad te nemen om op de R62 terecht te komen. De bergpas was verschrikkelijk mooi. We uitzicht daar was prachtig en de rit in de auto was ook zalig. Op de R62 zijn we dan eerst Ronnies Sex Shop tegengekomen. Eigenlijk is dit hier een grapje en is het gewoon een pub waar je iets kan drinken. Daar moesten we gewoon stoppen. Daarna zijn we iets gaan eten in Ladysmith want het was al 3u. Daarna gingen we onze toch verderzetten naar Oudtshoorn om daar de nacht door te brengen op een camping. Maar dan 20km voor we onze eindbestemming voor die dag bereikten ging het niet goed. Onze band van de auto knapte en zorgde ervoor dat we begonnen te spinnen met de auto. Jaimy was aan het rijden en probeerde nog een straat rechts in te rijden, maar tevergeefs. De auto wou niet meer zo ver draaien en belandde in een veld. We zijn door de omheining gevlogen, 3 meter naar beneden op de neus terechtgekomen en nog 10meter verder geslipt tot we tot stilstand kwamen vlak voor een naaldenstruik. De airbags waren afgegaan en we hadden gelukkig allemaal onze gordels aan, dus wij hadden maar een paar schrammen. We probeerden eerst zo snel mogelijk uit de auto te komen want die was aan het roken. De politie was meteen ter plaatse want die reden juist voorbij op weg naar hun werk. Zij hebben dan de politie van Oudtshoorn gebeld. We waren allemaal in shock en wisten niet precies meer hoe het allemaal gebeurd was. Maar dit is toch een moment die ik nooit zal vergeten. Telkens ik een witte Ford Fiesta ga zien, ga ik daar aan denken. De auto was aan de voorkant kapot en we konden er niet meer mee verder rijden. We moesten dan wachten op de takeldienst om te auto te vervoeren, maar al onze spullen lagen er nog in. Dus is die takeldienst meegereden en zijn wij in een politieauto naar de camping gebracht. Het ongeluk is gebeurd om 16u30 en pas om 19u30 waren we op de camping. Daar hebben we dan nog 1 tent opgezet in het donker, nog even ons zinnen gaan verzetten in een pub om dan te gaan slapen.
Dinsdag hebben we dan proberen uit te slapen, maar dit lukte niet goed. We waren allemaal vroeg wakker en voelden ons allemaal slecht. We wilden naar het politiebureau gaan om het verslag op te halen, zodat we wisten wat ze genoteerd hadden. Ook gingen we bekijken hoe we ons verdere reis nu gingen verder zetten. Zonder auto was dit niet zo gemakkelijk met alle spullen die we hadden. De auto was volgeladen met de tenten, rugzakken, beddengoed, frigobox, … We zijn gaan kijken om verder te gaan met de bus, maar dan zaten we met onze spullen die we niet allemaal konden dragen. De stagebegeleidster van de jongens heeft er dan voor gezorgd dat de buschauffeurs ons konden ophalen. Ik wou niet terug naar Kaapstad, maar dit was de enige haalbare. We gingen normaal veel zien in Oudtshoorn, want dit is de plaats van de struisvogels, de cango caves en Cango Wildlife Ranch. Omdat we alles te voet moesten doen, konden we enkel naar de Cango Wildlife ranch gaan. Het was 2km stappen, maar dit hadden we er wel voor over. We moesten onze zinnen kunnen verzetten. In dat park konden we samen met Cheeta’s en tijgers in de kooi gaan en ze strelen. Ik heb enkel de kleine cheeta’s gedaan en het was echt geweldig. We fleurden er allemaal van op dat we onze zinnen even konden verzetten. Brett is ook gaan cagediven met de krokodillen. Hij is een watersporter, dus alles met water moet hij gedaan hebben. Doordat we dit hadden gedaan, konden we weer verder en voelden we ons terug goed. De eerste glimlachen werden terug op ons gezicht getoverd door die beestjes.
Woensdagochtend kwamen de buschauffeurs ons halen in een busje van de Vista Nova School. Daar konden al onze spullen in. We zijn eerst nog iets gaan eten in Oudtshoorn met hen om dan terug te rijden. We dachten allen dat ze een andere weg gingen nemen naar huis dan wij waren gekomen. Maar nee hoor, ze gingen dezelfde weg zodat we terug voorbijkwamen aan de plaats van het ongeluk. Het was gebeurd op de T-splitsing met Welbedacht. Maar dit hadden wij nooit gedacht natuurlijk. Alle emoties van tijdens het ongeluk kwamen weer naar boven. De bandensporen stonden nog op de weg en je kon ook in het gras heel goed zien waar de auto voorbij gekomen was. Maar na dit nog eens gezien te hebben konden we allemaal eigenlijk deze ervaring nuchterder bekijken. We zijn dan onderweg nog een paar keer gestopt voor plaspauzes en om iets te drinken. De aankomst in Vista Nova voelde dan ook heel raar. Maar daarna was ik toch blij om weer in een bedje te liggen in plaats van op een matras.
Donderdag hebben we uitgeslapen en zijn we naar het autoverhuurbedrijf gegaan om te vragen hoe het verder ging gaan en om de papieren van de politie voor te leggen. Zij konden ons nog niets meer zeggen van de auto, maar waren wel begripvol. Na dit gedaan te hebben, moesten we opnieuw alles regelen voor een safari. Want die moest en zou ik nog doen. Dus heb ik alles opgezocht, hebben we gebeld en was het gereserveerd.
Vrijdag moesten we opnieuw vroeg opstaan om op safari te vertrekken. Een buschauffeur heeft kunnen regelen dat een andere ons kon meenemen in zijn auto en dat we niet veel geld moesten betalen ervoor. We gingen naar Inverdoorn, wat op ongeveer 2u30min van Rondebosch verwijderd was. Het was een groot park en we hebben heel veel diertjes gezien. Dit is toch een van de hoogtepuntjes voor mij in Zuid Afrika. Bij het terugrijden kwamen we nog op het idee om te gaan eten bij Mojo. Dit is een Afrikaans restaurant waar ze je gezicht beschilderen terwijl je in zetels zit te eten. We moesten Stellenbosch voorbijrijden dus konden we er even stoppen. Het eten was superlekker met enorm veel smaak in. Het was een zalige dag.
Zaterdag waren we vroeg wakker om te beginnen met de opkuis. De jongens moesten alles inpakken om ’s avonds te vertrekken. Ik had ook deels alles al opgekuist en mijn kleren in mijn tas gelegd. Daarna zijn we naar Waterfront nog een laatste keer geweest met de taxi. We hebben nog een paar souveniertjes gekocht, daar gegeten en dan teruggekeerd naar The Bang House voor de laatste keer voor de jongens. Dan zijn we nog even bij de buren langs geweest om afscheid te nemen en gegevens door te geven. Een buschauffeur heeft Brett en Jaimy naar de luchthaven gebracht en ik ben meegegaan. Ik wou nog afscheid van hen nemen. Als je 2 maand met elkaar in een huis zit, is er toch een band gegroeid. Ik wil hen zeker nog terug zien. Dus daarna moest ik maar alleen naar Bang House om daar een laatste keer te slapen. En geloof het of niet, maar ik lag in mijn bed en zag een kakkerlak kruipen. Zelfs op mijn laatste avond laten die beestjes mij niet gerust.
Zondag, mijn laatste dag in Zuid Afrika Kaapstad, was ik heel vroeg wakker op mijn grote dag. Ik ben vroeg begonnen aan mijn bagage en aan het nog verder opkuisen van de badkamer en keuken. Alles past in mijn tas, dus hopelijk heb ik geen overgewicht. Nog even op de computer naar mijn mails gekeken en nog even met het thuisfront gesproken alvorens ik hier vertrek. ’s Middags ben ik gaan lunchen bij de buren. Dit was gemakkelijk want dan moest ik zelf niet voor eten zorgen. Daarna kwam Shan mij halen om naar Andy’s familie te gaan en om mij ’s avonds af te zetten aan de luchthaven.
Mijn Afrika-avontuur zit er op en ik heb er enorm veel van genoten. Het was een geweldige ervaring die mij mijn hele leven bij zal blijven. Ik ben blij dat ik dit mocht en kon meemaken. En Kaapstad is AMAZING. I LOVED IT. En ooit ga ik terug om alle mensen terug te zien en om in dat prachtige land opnieuw te verblijven.
