HERNE - Jagen is zoveel meer dan alleen maar schieten

HERNE - Jagen is zoveel meer dan alleen maar schieten - © Deschuyffeleer

HERNE - Jagen is zoveel meer dan alleen maar schieten - © Deschuyffeleer

In oktober ging in de regio traditioneel het grote jachtseizoen open op klein wild. Vanaf dan mocht er tussen zonsopgang en zonsondergang worden gejaagd op eenden, fazanten, patrijzen, houtduiven, konijnen en hazen. Het jagen wordt evenwel niet meer door iedereen zo maar aanvaard en is de jongste jaren uiterst controversieel geworden. Ons oor te luister leggen bij Jo Timmermans (Herfelingen) leek ons dan ook een mooie gelegenheid om in dat verband ook eens het verhaal van een plaatselijke en bijzonder natuurbewuste jager te aanhoren. Jo is lid van de Sint-Hubertusvereniging, van de milieuraad Herne en is ondervoorzitter van de Wildbeheerseenheid Ter Rijst en Holland. Deze wildbeheerseenheid is zo’n 5000 Ha groot en omvat naast een groot deel van Herfelingen ook gebieden gelegen in de aanpalende gemeenten Gooik en Pepingen. Ter Rijst en Holland is met De Kitsen (Herne) en St-Pieters ter Waerden (Sint-Pieters-Kapelle) één van de drie wildbeheerseenheden die actief zijn op Herns grondgebied. Zij bestaat uit 17 leden.

Omstreden

Jo Timmermans: “Het jagen en de jacht zijn in onze landelijke gebieden sinds mensenheugenis omstreden begrippen. Jagen is evenwel zoveel meer dan schieten. De jacht, die nog steeds de reputatie meedraagt als de hobby van de rijke, is een heikel onderwerp waarover heel wat gediscussieerd wordt. Ook moeten wij als jager gedogen en dulden dat een paar ‘groene jongens’ ons voorzien van het etiket van ‘onverantwoorde natuurrovers’ dat te pas en te onpas de wereld wordt ingestuurd. Heel recent zijn de dood van wolvin Naya, die zogezegd door jagers zou zijn doodgeschoten, en het digitaal beschikbaar stellen van alle jachtplannen hier allicht niet vreemd aan. Uiteraard is de ene jager de andere niet. Er is verfoeilijke stroperij en er zijn lokale cowboys en mistoestanden. Maar de overgrote meerderheid van de 12000 Vlaamse jagers zijn integere gewone burgers, die gewoon net als ik van de natuur houden en die de wetten en de weidelijkheidsregels nauwkeurig naleven. Als jager hebben wij tevens de verplichting de tradities, waarden en normen van de jagerij te verdedigen en te vrijwaren voor de komende generaties.”.

Een gezond jachtbeheer

“Als jager ben ik nauw betrokken bij het hele gebeuren en soms verlies ik mijn kalmte als ik sommige mensen over de jacht hoor spreken en schrijven. Een onderwerp waar ik niet in thuis ben of slecht op de hoogte van ben, daar zwijg ik over of informeer ik me om nadien, na het horen van beide klokken, een conclusie te trekken. Misbruiken zijn overal mogelijk en deze moeten zo snel mogelijk verdwijnen. Wanneer men jacht en natuur met sentiment mengt dan zit men evenwel fout. In de natuur is leven en dood een doodnormaal gegeven en sentiment bestaat niet. Jagers maken deel uit van die natuur, begrijpen haar en vooral respecteren haar. Jaarlijks ben ik gemiddeld 200 dagen bezig met de jacht en daarvan oogst ik misschien een tiental dagen. De overige dagen ben ik druk met de administratie, verzorg ik, bewaak ik en geniet ik. Waarom wordt de jacht toch steeds als zondebok aanzien? De Vlaamse wetgeving is de strengste van de wereld. Ik begrijp wel dat het moeilijk is om het leuke aan de jacht te zien als men zelf niet jaagt. Jagen is evenwel noodzakelijk om de wildstand op peil te houden. Dit impliceert voor sommige soorten het aantal te beperken, maar ook voor andere soorten het aantal in stand te houden. Een gezond wildbestand kan alleen maar met een gezond jachtbeheer”, geeft Jo nog aan.

De jachtplannen - via gemeentelijke website

De jacht is een provinciale aangelegenheid. Al van oudsher zijn jachtterritoria het onderwerp van heisa tussen niet alleen jachtgroepen onderling maar ook tussen enerzijds de jagers en anderzijds de grondeigenaars/pachters alsook de voor- en tegenstanders van de jacht. “ En daar voegen zich thans ook enkele natuuractivisten hetzij individueel hetzij in verenigingsverband bij”, reikt Jo nog verder aan. “De inzet daarbij is vaak de inkleuring van de jachtplannen. De groene inkleuring zou veel fouten inhouden met als gevolg dat vele particulieren de jongste maanden correcties afdwingen waarbij hun eigendom niet meer als jachtgrond wordt beschouwd. De inkleuring van de jachtterritoria dateert evenwel van voor het digitaal tijdperk waarbij de inkleuring gebeurde op topografische kaarten met grote schaaleenheden. Die inkleuring hield geen rekening met de inplanting van wooneenheden noch straten of natuurlijke elementen. Via de digitalisering werd dit plots nauwkeuriger maar dit betekent niet dat de jager plots tuinen gaat beschouwen als jachtgebied. Dat gebeurde vroeger niet en dat zal ook nu niet gebeuren. Thans kan iedere burger vragen om zijn eigendom uit de plannen te laten halen. Door een perceel niet meer te laten opnemen in een jachtplan, werkt u bewust niet meer mee aan het reguleren van schade in de omgeving. Zo kan bijvoorbeeld het probleem van overlast te wijten aan everzwijnen of vossen alleen maar gecontroleerd worden door een totaalbeheer met een uitgesproken controle over de populatie zodat dat de schade ingeperkt kan worden.

Wel moet gezegd dat de jagers sowieso regels hanteren die de veiligheid garanderen. Zo wordt er binnen een veilige afstand niet geschoten in de richting van huizen. Ieder jager moet ook een jachtexamen afleggen waarbij de veiligheid bij het omgaan met geweren een belangrijk onderdeel van uitmaakt”.

Wildbeheerseenheden (WBE)

Een wildbeheerseenheid is een door de Vlaamse regering erkend samenwerkingsverband tussen jachtrechthouders binnen een ruimtelijk begrensd gebied. “Het werkingsgebied van een wildbeheerseenheid omvat verschillende jachtterreinen waarop aan planmatig wildbeheer wordt gedaan, gericht op het handhaven en/of het ontwikkelen van een ecologisch verantwoord wildbestand als onderdeel van een breder faunabeheer. De ligging en de oppervlakte van de werkingsgebieden vormen belangrijke voorwaarden om als wildbeheerseenheid erkend te worden door de Vlaamse overheid. Deze markering maakt deel uit van het jachtplan dat iedere eenheid jaarlijks ter goedkeuring aan de arrondissementscommissaris voorlegt. Een belangrijke functie van het jachtplan is de scheiding tussen de verschillende jachtgroepen vastleggen. Door een perceel mee te laten opnemen in een jachtplan, wordt meegewerkt aan het reguleren van schade in de omgeving. Wild verblijft zelden op het perceel waar de schade effectief optreedt en zoekt in de naburige percelen dekking en rust. Alleen door een totaalbeheer op deze dieren te voeren kan de populatie gecontroleerd worden en kan op die manier de schade ingeperkt worden.”, duidt Jo het sleutelbegrip wildbeheerseenheid.

Een uitgesproken interesse in de natuur

“In feite heb ik al gans mijn leven een uitgesproken interesse voor alles wat de natuur aangaat. Om jager te worden diende ik een jachtverlof te hebben. Om dit te verkrijgen moet men minstens 18 jaar zijn , geslaagd zijn in het theoretisch en praktisch examen van het Vlaams gewest, in het bezit zijn van een recent bewijs van goed gedrag en zeden en verzekerd zijn voor de jacht. Op papier ziet dit er allemaal maar heel gewoon en eenvoudig uit maar zo ‘gewoon’ is het niet. De jachtcursus waarin wetgeving, ethiek en wapenkennis een paar van de onderdelen zijn, gevolgd door het jachtexamen zijn geen lachertje. Niet alle cursisten gaan na een jaar lang cursus te hebben gevolgd naar huis met hun jachtverlof. Na het slagen is het ook belangrijk een gezonde dosis ‘zin’ te hebben om een bijdrage te leveren aan de natuur.

Jagers zijn wild- en natuurbeheerders en investeren in vele gevallen ook een deel eigen vermogen om hun hobby te kunnen uitoefenen. Als het enigszins kan kopen ze zelf gronden om deze verder te beheren als kleine landschapselementen die vooral de biodiversiteit en gezonde en evenwichtige populaties ten goede komen. Ook de WBE Ter Rijst en Holland heeft zo al een paar landschapselementen die ze doelbewust onderhouden. Dankzij onze inzet zagen we bijvoorbeeld het aantal hazen in de streek sterk stijgen. De weidelijke jager jaagt niet om te doden, maar doodt om te kunnen jagen. En ja… jagen is zoveel meer dan alleen maar schieten. Het is jammer dat Jan Publiek bestookt wordt met zo veel hele en halve (on)waarheden met enkel de intentie het imago van de jacht te besmeuren” besluit Jo.

Jo was vandaag één van de genodigden op een jachtpartij van De Kitsen. Bij zonsondergang en het afblazen van de jacht was iedereen het er over eens dat het een ‘goede jacht’ geweest was. Er werd een jachttableau uitgelegd met 4 hazen, 2 woerden, 7 fazanten en 2 houtduiven. Verder werden er in de Herfelingse kouters ook nog een reespoor, een aalscholver, een grote buizerd, 2 vossen en veel houtsnippen gezien. Bovendien was het ook nog een sportief dagje. Volgens de moderne technologie was het uitje goed voor meer dan 18000 stappen.