BEERSEL Bewoners Rastelbos en omgeving applaudisseerden 7 weken voor de zorgverleners
Zeven weken geleden namen Katrien Van Hoef, Didier “Dizze” Paesmans en de dochters het initiatief om 20u te applaudisseren voor de zorgverleners. En dit geaccentueerd met muziek uit de boxen van uit hun kamer. Telkens gaven een 30-tal buren van Rastelbos en Hooszijp afspraak om op een veilige afstand van elkaar buiten, mee te juichen en mee te wiegen op de muziek...….
Donderdag 7 mei was het de laatste keer en de meeste buren hadden een glaasje mee om te klinken op de goede afloop. Carnaval, verjaardagen, iemand die corona had en terug thuis kwam van het ziekenhuis,… alles werd veilig gevierd met een extra liedje. Katrien, Didier en de dochters werden in naam van alle buren bedankt oor hun initiatief door schepen Elsie De Greef die ook in de wijk woont. Een gevolg is ook dat een en ander de wijkbewoners dichter bij elkaar bracht.
Vanaf dat moment beslisten we gezamenlijk, dit wordt ons nieuw ritueel tot het over is, zolang de zorgsector en alle andere nog werkende krachten hard moeten vechten, staan we elke avond buiten. Al gauw volgden nog meer buren dit ritueel. Met Carnaval , allemaal in ons kot. Nog nooit meegemaakt. Zoals zoveel dingen nu de eerste keer lijken te zijn.
We lieten ons hoofd niet hangen, voor alle carnavalisten , voor alle groepen draaiden we om klokslag 11u11 het lied “ dein stoen we ee veneir” . En dit hoorden ook de buren. Een klein vreugdedansje in t midden van de straat , onze gekke gekleurde petten en brilletjes aan. Alweer op een ongeziene afstand. Vanaf die dag trokken we onze ramen open om 20u en draaiden het nr “you never walk alone” . Volume knoppen volle toeren, want heel Dworp mocht het horen, en stiekem hoopten we dat er zo nog veel meer volk buiten ging komen.
Wat ook werkte! Met onze zaklampen in de hand zwaaiden we mee op het ritme. Al gauw stonden er 30 buren op afstand van elkaar, op hun stoep mee te zwaaien. Zelf tot in het Geer hoorden ze de muziek, terwijl de buren daar ook zongen en applaudisseerden. “
Verjaardagen van buren werden met een ander liedje gevierd, om hen zo een leuke attentie te bezorgen. Eén buur werd getroffen door Corona en speciaal voor haar werd er doorgegaan. Het was haar uitkijk moment vanuit het raam. Een andere buurvrouw werd dagdagelijks op het werk geconfronteerd met het leed, een ziekenhuis. Het was en bleef hartverwarmend. Buren helpen buren, een boodschapje, een praatje, een lach en een traan … Katrien: “ De muziek hield ons sterk, en verbond ons. Laat ons vooral dat onthouden, samen sterk. We stoppen er nu mee na 7 weken: Enerzijds, omdat de versterker het zo goed als laat afweten, anderzijds omdat de regels soepeler worden en we stilaan zullen moeten wennen aan het nieuwe nu. Wat ons zeker zal bijblijven: wat een WARME straat in deze kille periode!”
