BEERSEL Beerselaar Glenn Debreucker trok mee op expeditie naar Spitsbergen
Samen met twee gidsen van “into the artic” en een groep van zeven personen, waaronder ook zijn vader Serge(62)- die ook in Dworp heeft gewoond- trok Beerselaar Glenn Debreucker(29) op expeditie naar Spitsbergen en bracht deze ook tot een goed einde. De groep had al één of meerdere expedities- o.m. in Rusland en/of Finland- tot een goed einde gebracht. Toen trok men wel van hut naar hut, Spitsbergen was iedere dag de tent opstellen en afbreken. Glenn: “Dit maakte het allemaal heel wat zwaarder. Zo was er ’s avonds geen verwarming, geen mogelijkheid om natte kleren te drogen, ons te wassen, enz.. “ De reis er naar toe verliep met een vlucht van Zaventem naar Oslo(tussenstop) en verder naar Longyearbyen. Van hier dan met huurwagens naar het Harigen Pensionat, de uitvalsbasis, wanneer niet op tocht. Hier werden ook de wapens afgehaald en het materiaal(pulka’s en skies) getest. De volgende ochtend vertrok men dan op expeditie. Glenn: “Per sneeuwscooter werden we in de wildernis gedropt. Na een drie tal uren arriveerden we dan op zo’n 60 km van de legendarische oostkust. “ Per dag liep men zowat 5 à 7 uur in een gebied dat zowel stijl omhoog als omlaag kon gaan of min of meer vlak. Glenn: “Om het 1,5 uur namen we een korte pauze voor een snackje of thee, dit vooral om onze calorieën op peil te houden. Eten deden we enkel ’s morgens en ’s avonds en alleen “astronautenvoeding”, voor warm water smolten we sneeuw. Ons wassen deden we niet, enkel tanden poetsen. En onze wc? Een put in de sneeuw. Er werd geslapen in tenten en om beurt stond er iemand 2u30 min gewapend op wacht…. We waren hier in het jachtgebied van de ijsberen met alle risico’s van dien!”
Het werd voor Glenn uiteindelijk een unieke uitdaging, deze expeditie…. “Bijvoorbeeld dit mogen meemaken met mijn vader, het heeft onze band nog meer versterkt. De adembenemende landschappen, de magische natuur en uiteraard ook de professionele organisatie en ervaren gidsen!” En wat Glenn het eerst deed, wanneer terug in de bewoonde wereld? “Dat kun je zeker al raden!.... Mij gedoucht en warme kleren aangetrokken. De laatste dagen van onze tocht waren de temperaturen rond de -29°! Hierdoor heb ik nog steeds een slaperig gevoel in beide grote tenen.” En tot slot, moest je de kans krijgen nog eens dergelijke tocht te maken, zou je het doen? “Momenteel zou mijn antwoord neen zijn, er is nog zoveel te doen….. Het was niet zozeer fysiek zwaar, maar vooral mentaal. Misschien zou ik eerder tekenen voor een tocht van hut naar hut!? Daar is dan ook meer tijd voor gezelligheid en ontspanning. Wat men ons zeker niet kan afnemen- en dat is de grootste overwinning - , 15 jaar geleden werd bij mijn vader kanker vastgesteld, hij werd geopereerd en moest chemo volgen….. Het werd een lange weg naar zijn genezing, waar onder een eerste expeditie die door omstandigheden moest onderbroken worden en met deze reis hebben wij het kankerhoofdstuk afgesloten! “
