BEERSEL - Poëzieparkoer wacht op droger weer

C21

BEERSEL - Poëzieparkoer wacht op droger weer

Img20240209150515_burst001
 
Img20240209142525
 

Druipnat, die voetmat. Kerngezond, die tochthond!

  Een tocht langs modderplassen, dat kruipt in de kleren. Met of zonder hond, van nature een trouw beest. Kon dat maar van zijn baas worden gezegd. Of van zijn bazin, daarin zijn de genders al gelijk.

Voorzie u zelf van een tochthond op een glibberig ParKoers, zoals de Beerselaars op hun Poëzie Parkoers 2024. Zeven kilometer lang, alle verhoudingen in acht genomen, toch een tocht door berg en dal. Mag dus ook met hond, ook al is die enkel denkbeeldig. Als zelfs de wolken de buien niet meer zien hangen, kan je er stapsgewjs aan beginnen. 

Dezer  dagen zeker de gouden  raad van elke parkoers verkenner van elke grote en  kleine wandel-, stappers-, natuurvrienden- en erfgoedgetrouwenclub of -gezelschap  absoluut in acht nemen: "aangepast schoeisel".  Ik herhaal: AANGEPAST. Dus lekvrije rubberlaarzen. 


De tocht leidt immers  deels door de meest onherbergzame landwegen die als onzalige relicten het  Beerselse landschap gelukzalig geweld aandoen. In het dal zijn ze verzopen voorgeborgtes van de nabij kronkelende Zenne die voluptueus op het randje van overvloeien meandert, wijl de weilanden al zijn omgetoverd tot troosteloze plassen. De autoweg zoemt in de achtergrond constant als een Amerikaanse bommenwerper op weg naar een opdracht richting al in puin geschoten Duitse steden, tientallen jaren geleden.

Dit alles kan de rechtgeaarde poëzieliefhebber niet van zijn of haar stuk brengen: Het huiselijk geluk wordt onderweg in  vlekkeloos eenvoudig of ambitieus meerbodemig Nederlands beleden.Veelal hunkert de dichter(es) naar de woonst waar hij of zij door de zachtgeaarde partner zal worden gekoesterd. Om bij te watertanden?

Ja, er leeft  nog gewoon geluk in talloze Beerselse woonsten waar de dichter(es) ongestoord orde of chaos mag scheppen.  

 Zelf viel ik voor de poëtische charmes van Eva Pieters  (gedicht 35) die haar geluk niet de baas kan als de trouwe tochthond haar bij thuiskomt verwelkomt.  Het meest grappige  van alle schrijfsels, en dat verdient voor mij een PRIJS. Een emotionele voltreffer.

Mijn regenvrije namiddag sloot ik wel af op de eigen voetmat en die werd geleidelijk druipnat. Die mat was het plots zat.

 

Delen op FacebookDelen op TwitterDelen op GoogleDelen op DeliciousDelen op DiggDelen op StumbleuponEmail ditMeer...
 
10 feb 2024
Roger Swalens
Roger Swalens
 
 
 
Terug
 

Meer Nieuws

Hugo Devillé | 03 dec 2024
Hugo Devillé | 29 nov 2024
Commerciële partners, advertenties en vacatures
Hugo Devillé | 21 nov 2024
Hugo Devillé | 18 nov 2024
Hugo Devillé | 18 nov 2024
Marc Sluys | 16 nov 2024
Hugo Devillé | 14 nov 2024

archief