BEVER – Opdrachtenkalender van beroepsfotograaf Thierry Van Vreckem druk bezet

BEVER – Opdrachtenkalender van beroepsfotograaf Thierry Van Vreckem druk bezet - © Thierry Van Vreckem

BEVER – Opdrachtenkalender van beroepsfotograaf Thierry Van Vreckem druk bezet - © Thierry Van Vreckem

De jongste jaren is beroepsfotograaf, kunstzinnig duizendpoot en Bevernaar Thierry Van Vreckem (49) continu met passie 'on the road' op zoek naar het perfecte plaatje. In die zin is hij een belangrijke speler in zowel de wereld van de Belgische kunstfotografie als die van de internationale reclamefotografie. Thierry is voor zijn verreikende vrienden- en kennissenkring altijd al een fenomeen omringd door een tikkeltje mystiek geweest. Neen, fenomeen en mystiek is hier geenszins een negatieve feedback. Een ‘fenomeen’ is hij door zijn bijzondere levenswandel waarin plaats is voor zowel de schilder, de wijnliefhebber, de globetrotter, de sociaal geëngageerde persoon als de jolijtmaker en doodgewone Bevernaar en huisvader. Kort een populaire figuur met vele tentakels. 'Mystiek’ dan weer slaat terug op vooral de wispelturigheid in hem die zich vertaalt in veerkracht, inventiviteit en scheppingsdrang waarmee hij telkens en om de haverklap vriend en vijand weet te verrassen.

Levenskunstenaar

Thierry staat ook al jaren bekend als een kunstenaar in de ruime zin van het woord. Schilderen, tekenen, beeldhouwen, koken, filmen, fotograferen, …. kort, in alles gebruikt hij zijn creatieve begaafdheid. Dit leidt dan ook tot het meedragen van de stempel van ‘levenskunstenaar’, een beschrijving die hij zichzelf graag toe-eigent en die wonderwel past in een levenspatroon waarbij zijn manier van denken, voelen, wonen en werken berust op het scheppen van schoonheid met als doel zowel bij hemzelf als bij de andere een esthetisch genot op te wekken.

In deze toch wel onzekere tijden blijft Thierry wel een druk gesolliciteerd fotograaf. Hij licht hierbij een tip van de sluier van zijn succes:

“Neen, noch als kunstfotograaf noch als reclamefotograaf word je geboren en de opdrachten komen sowieso niet zo maar uit de lucht gevallen. Als beroepsfotograaf kom je in een vijver terecht met nog zo’n honderdtal andere concullega’s. Ook hier is het een struggle for life waarbij je om het waar te maken je jezelf moet kwaliteiten toe-eigenen die maken dat je uit de massa kan uitschieten. Zo zijn er de opleiding, het zich bekwamen en ervaring opdoen, het technisch onderlegd zijn en het zichzelf kunnen verkopen. Een adequate opleiding volgen is de basis. Voor mij begon alles in de jaren ’90 toen ik als twintiger afstudeerde aan St-Lucas in Brussel. Al heel jong wou en zou ik een eigen artistieke beeldtaal ontwikkelen en mij ook de nodige technische en artistieke vaardigheden eigen maken om mij mettertijd in staat te stellen toe te treden tot de professionele wereld van de kunst- en artistieke fotografen. Tijdens die studietijd heb ik de basisregels van de fotografie meegekregen die mij een goede springplank hebben opgeleverd om nadien te gaan experimenteren en mij te perfectioneren. Sommige hobbyfotografen stellen dat die opleiding perfect kan overgeslagen worden. Niets is minder waar. Pas op een goede basis kan men waardevol verder bouwen. Na die paar jaar studie kiezen sommigen dan een stijl en focussen zich op het aandikken van hun kennis.

De weg naar de top

Al vrij vlug kwam ik tot het besef dat om tot de selecte groep van topfotografen te behoren men dient te beschikken over niet alleen artistieke en creatieve gaven maar dat men ook technisch onderlegd dient te zijn en mee met zijn tijd en dit alles gewapend met een flinke dosis originaliteit, assertiviteit en durf. Dat alles verwerft men niet in één dag, zelfs niet in één jaar. Als ik in middens waar veel beroepsfotografen samen komen rond mij heen kijk dan zie ik er velen tussen de 40 en 50 jaar. Want niet alleen hebben zij zich moeten een weg banen naar de top maar daarenboven hebben ze allen een leerschool moeten doorlopen die niet altijd over rozen loopt. In de loopbaan van de beroepsfotograaf is de portfolio zijn visitekaartje. En men mag nog zo goed zijn, men moet zijn expertise en kennis aan de juiste man/vrouw kunnen overbrengen. Een succesvolle reclamefoto begint met een goed concept waarbij de samenspraak met de opdrachtgever ook wel een belangrijk onderdeel vormt. Als fotograaf moet je creatief zijn en moet je ook vooruit kunnen denken. Ik probeer steeds, zonder de waarheid onrecht aan te doen, mijn foto’s niet alleen aantrekkelijk maar ook suggestief te maken zodat ze vrij toegankelijk zijn voor diverse interpretaties door al evenveel diverse breinen. Na een tijdje krijgt men dan te maken met een domino-effect waarbij niet alleen je fotografie maar ook je naam een referentie is die gelinkt wordt aan kwaliteit en vakmanschap.

Creatief zijn

Ik ben maar al te blij dat mijn inzichten en jarenlange ervaring er thans toe leiden dat ik geen gebrek heb aan opdrachtgevers. Of zij nu komen uit voetbalmiddens zoals RSC Anderlecht, uit het uitgeversmilieu of uit de architecten-, mode-, kunst-, food- of nog een andere wereld, voor mij maakt niet uit. Alle samen houden zij mijn creativiteit, spitsvondigheid en mijn ‘nieuw’-gierigheid scherp. Best is alleszins steeds meerdere opdrachtgevers te hebben niet alleen om niet op een dag voor een pijnlijke verrassing komen te staan maar ook omdat het de vindingrijkheid dreigt terug te dringen. Zo was mijn jongste buitenlandse shoot voor de VRT en het nieuw programma voor Annemie Struyf. Ik filmde er voor in het Hoge Noorden en ik maakte er ook de foto voor haar nieuw boek. Ondertussen ben ik ook bezig met RSC Anderlecht als voorbereiding op het volgend seizoen. Ook staan er drie kunstboeken op het programma evenals een boek over Imperial Heritage Caviar, de kaviaar de luxe waar ik wereldwijd foto’s ga voor maken. Er komt eveneens een nieuw kookboek van Albert ‘Stoemp’ Verdeyen en als freelancer filmen voor Ring-TV is ook nooit ver weg te denken.

De laatste weken werden ook mijn doen en laten gehypothekeerd door de coronacrisis. Dat los ik evenwel op door meer vanuit mijn eigen ‘Kunsthoeve’ te werken. Maar alle medailles hebben twee zijden. Door de coronatijd kan ik nu ook terug meer schilderen want ook daar ben ik nooit mee gestopt. Eind dit jaar komt er, zo ver corona uiteraard geen roet in het eten strooit, ook nog een grote tentoonstelling. Wanneer en waar, daar ben ik nog niet aan uit.

Fotografen die het thans moeten hebben van gezinsfotografie met onder meer communies en huwelijken en waarvan de winkelruimtes dienen te sluiten hebben het waarschijnlijk nu moeilijk”.